Aπό τον Ακτιβιστή
Διαβάσαμε με προσοχή άρθρο του κ. Τσούκαλη * με τίτλο “Ο κίνδυνος απαξίωσης της δημοκρατίας” που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ.
Το σχολιάζουμε γιατί νομίζουμε ότι είναι το πρώτο που απροκάλυπτα – και σκοπίμως υποβαθμίζοντας ή και μηδενίζοντας τις τεράστιες ευθύνες του δικομματικού πολιτικού συστήματος – επιχειρεί να βάλει σε θέση κατηγορούμενου, το πατριωτικό κίνημα, που με εμπνευστή και οργανωτή τη Σπίθα του μεγάλου Μίκη αλλά και άλλων κινημάτων, έχει αναλάβει να απαλλάξει τη χώρα από την υποτέλεια και τους Έλληνες από την υποταγή στο ΔΝΤ.
Στο ΔΝΤ που οδηγηθήκαμε εξαιτίας της γαλοζοπράσινης λαίλαπας των τελευταίων 35 χρόνων, συνεπικουρούμενης από φορείς της οικονομικής ολιγαρχίας, διαμορφωτές της κοινής γνώμης (δημοσιογράφους ιδιοκτήτες καναλιών, ραδιοφώνων και εφημερίδων) και διακεκριμμένα μέλη της υψηλής διανόησης, όπως ο συγκεκριμένος αρθρογράφος.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως θα ακολουθήσουν πολλές ακόμη νουθεσίες και απειλές με αρθρογραφία που θα κινηθεί στα ίδια πλαίσια αποπροσανατολισμού, εκφοβισμού και κινδυνολογίας, και από άλλα έγκριτα ονόματα του καθεστώτος.
Τι μας λέει ο κ Τσούκαλης;
Η προσπάθεια εκφοβισμού για έκνομες ενέργειες που πιθανολογεί πως θα γίνουν, είναι σε εναρμονισμό με την οικονομική τρομοκρατία και τις ψυχολογικές ενοχές και φοβίες που ασκεί στους πολίτες με επιμέλεια η κυβέρνηση.
Δεν είναι άσχετη η επίθεση στην αριστερά λέγοντας ότι : “ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής Αριστεράς συνεχίζει να διατηρεί μια ιδιότυπη σχέση με το Σύνταγμα και τους νόμους τής κατ΄ αυτούς αστικής δημοκρατίας“.
Ούτε πρέπει να αγνοηθεί η άμεση επίθεση στο Μίκη Θεοδωράκη που τον “κατηγορεί” ότι : “συγκροτεί κίνημα ανυπακοής στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας και μιλάει για προδότες“.
Ξεφεύγει δε στηλιτεύοντας το λαϊκό κίνημα ότι: “Ολοένα και περισσότεροι μπαίνουν στο κυνήγι των μαγισσών, ανακαλύπτουν γύρω τους προδότες και μειοδότες, φαντασιώνουν συνωμοσίες, ενώ βεβαίως διατηρούν για τον εαυτό τους το μονοπώλιο της εθνικής αλήθειας. Κάποιοι αρχίζουν να κάνουν και το επόμενο βήμα παρακινώντας τούς όποιους ευεπίφορους στη χρήση βίας.“
Ανακαλύπτει πως άρχισαν – τώρα τελευταία κατά τη γνώμη του – να κινδυνεύουν τα κεκτημένα (αλήθεια ποιων τα κεκτημένα;) και μας καλεί : “να καταδικάσουμε απερίφραστα φωνές και συμπεριφορές που στρέφονται εναντίον των δημοκρατικών μας κεκτημένων (έστω αυτών των αδύναμων, των καχεκτικών αν προτιμάτε), φωνές και πρακτικές στις οποίες υφέρπει μια εξαιρετικά επικίνδυνη τάση ανομίας ή ολοκληρωτισμού- οι δύο αυτές τάσεις συχνά συγκλίνουν. Και τα σημάδια πολλαπλασιάζονται τον τελευταίο καιρό“.
Και καταλήγει αποκαλύπτοντας τους στόχους του καθεστώτος και την άμεση βοήθεια στους κυβερνώντες συμβουλεύοντας: “Η απαξίωση του πολιτικού κόσμου βρίσκεται συχνά ένα μόλις βήμα πριν από την απαξίωση της δημοκρατίας. Αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τους πολιτικούς που έχουμε, ας τους αλλάξουμε. Με δημοκρατικές διαδικασίες όμως και όχι επικαλούμενοι την έλευση σωτήρων και πεφωτισμένων.“
Τον πληροφορούμε πως πλέον το ζητούμενο δεν είναι η αλλαγή “κάποιων” πολιτικών αλλά η αλλαγή συνολικά του πολιτικού συστήματος που καταρρέει και που στην προσπάθειά του να επιβιώσει δεν θα διστάσει να “παραδώσει” κάποια κομμάτια του. Το ερώτημα παραμένει: Θα ρετουσάρουμε απλά τη γριά μάγισσα ή θα προχωρήσουμε σε μια φρέσκια και καθαρή μορφή ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ διακυβέρνησης;
Δεν υπάρχουν άλλα αποθέματα ανοχής στην ελληνική κοινωνία προς το διαβρωμένο σύστημα και τα στηρίγματά του.
Και όποιος δεν καταλαβαίνει ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΠΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ.
* Ο κ. Λουκάς Τσούκαλης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ και κατ’ επανάληψη συνδαιτυμόνας της λέσχης Bilderberg.
