του Σωτήρη Ξενάκη, protagon.gr
Πριν από δυο-τρία χρόνια περπατώντας με μια παρέα συναδέλφων σε μια κεντρική λεωφόρο κάπου στην Ουάσιγκτον αποφασίσαμε να μπούμε σε ένα κατάστημα που η βιτρίνα του μας προκάλεσε το ενδιαφέρον… Γεμάτη από εντυπωσιακά μπουκάλια κρασιών, τυριά, αλλαντικά και κάθε λογής καλούδια τοποθετημένα περίτεχνα έτσι που νόμιζες ότι βρισκόσουν έξω από… μπουτίκ γαστριμαργίας!
Όταν μπήκαμε μέσα μείναμε με το στόμα ανοικτό… το πιο μεγάλο μπακάλικο που έχω δει ποτέ μου.Όχι σουπερ μάρκετ όμως! Μπακάλικο… Σύγχρονο και παραδοσιακό μαζί… Ατέλειωτα ράφια με προϊόντα τοποθετημένα με μαεστρικό τρόπο, σαν να σε καλούσαν να τα γευτείς… Αν έμπαινες μέσα πεινασμένος δεν υπήρχες περίπτωση να μην φύγεις με όσες χαρτοσακούλες άντεχαν τα χέρια σου και η τσέπη σου.
Ήταν θυμάμαι απόγευμα και οι σχετικά στενοί διάδρομοι του μαγαζιού γεμάτοι από κόσμο. Δεν μου έκανε όμως καρδιά να φύγω αν και οι βόλτες στα μαγαζιά κάθε άλλο παρά είναι το φόρτε μου. Ομολογώ βέβαια ότι μου αρέσει πολύ το καλό φαγητό… Χωριό που φαίνεται άλλωστε…
Αρχίζοντας να παρατηρώ τα προϊόντα είδα ότι τα περισσότερα δεν ήταν Αμερικανικής προέλευσης αλλά εισαγόμενα… Γαλλικά τυριά, Γερμανικά αλλαντικά, Κρασιά από την Αυστραλία και την Χιλή, παστά ψαρικά από την Βόρεια Ευρώπη, ελαιόλαδο από την Ιταλία και την Ισπανία… «Και τα δικά μας προϊόντα που είναι ρε παιδιά» αναρωτήθηκα… Ψάχνοντας και ξαναψάχνοντας βρήκα ένα ράφι με συσκευασμένες ελιές σε ένα μεταλλικό κουτί. Ενθουσιάστηκα γιατί είδα ότι ήταν Ελληνικές! Καλαμάτας… Κοίταξα λίγο πιο δίπλα κι ο ενθουσιασμός μου μετριάστηκε… Ελιές και πάλι-Ιταλικές αυτή τη φορά- αλλά σε μια συσκευασία που ήταν τρεις φορές πιο τραβηχτική στο μάτι. Γυάλινο βαζάκι με ένα πολύχρωμο κομμάτι ύφασμα κάτω από το καπάκι! Ψάχνοντας πιο προσεκτικά βρήκα και ξύδι… Καλαμάτας. Η συσκευασία του ήταν καλή αλλά όχι σαν τα Ιταλικά μπαλσάμικο δίπλα του… Βρήκα και ούζο που επίσης η συσκευασία του δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε…
Στην τεράστια κάβα του μαγαζιού κατάφερα μετά από πολύ προσπάθεια να εντοπίσω και κάποια λευκά Ελληνικά κρασιά. Ελάχιστα και-ομολογώ-πολύ ακριβά σε σχέση με τα Χιλιάνικα και τα Αυστραλέζικα.
Δεν γνωρίζω για όλα όσα σχετίζονται με τις εξαγωγές και τον τρόπο που προωθούνται. Δεν γνωρίζω πόσο ανταγωνιστικές είναι οι τιμές των προϊόντων μας σε σχέση με παρόμοια άλλων χωρών… Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι το μάτι που «ταξιδεύει» σε ένα ράφι, είναι βέβαιο ότι θα κάνει στάση εκεί που θα εντυπωσιαστεί από κάτι…Και σ’ αυτόν τον τομέα, της τυποποίησης και της συσκευασίας των προϊόντων μας φοβάμαι ότι είμαστε ακόμα πολύ πίσω…
