Του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου, εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
Από το προηγούμενο Σαββατοκύριακο και με αφορμή την όντως άνετη υπερκάλυψη της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας και τις δηλώσεις Στρος Καν για πιθανή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. της τρόικας, η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από ορισμένα media, επιχειρεί να καλλιεργήσει κλίμα σχετικής αισιοδοξίας και επιστροφής της χώρας στις αγορές.
Εν μέσω ενός τέτοιου κλίματος, λογικό είναι να βλέπουν κάποιοι «φως στο τούνελ» και ακόμα λογικότερο να δεσμεύονται πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών πως δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα και νέο μνημόνιο. Και να στέλνει -δήθεν- μηνύματα προς την τρόικα ότι «δεν θα την πληρώσουν μισθωτοί και συνταξιούχοι».
Λένε/λέει, όμως, την αλήθεια;
Πριν καλά καλά σβήσει ο αχός των διθυράμβων, ο αρμόδιος επίτροπος Ολι Ρεν ήρθε να αμφισβητήσει την ελληνική αφέλεια, μαζί με τα «greek statistics». Εν ολίγοις μας είπε πως με αναθεωρημένο το έλλειμμα πάνω από το 15,5% θα απαιτηθούν οπωσδήποτε πρόσθετα μέτρα εντός του 2011. Κι αν ορθώς γίνεται ο σχετικός υπολογισμός, αυτό αντιστοιχεί σε επιπλέον έσοδα 2,5 δισ!
Δεν τα γνώριζε αυτά ο κ. Παπακωνσταντίνου.
Μπορεί ο υπουργός Οικονομικών να έχει υποπέσει εσχάτως σε αρκετά σφάλματα, αφελής, πάντως, δεν είναι. Το αντίθετο, μάλλον κινείται βάσει σχεδίου.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης φαίνεται ότι εστιάζεται στην ανατροπή της αρνητικής ψυχολογίας της αγοράς και των πολιτών.
Απλοϊκή σκέψη: εάν οι πολίτες διαισθανθούν πως το μνημόνιο αποδίδει και η έξοδος από αυτό είναι σχετικά κοντά, τότε δεν έχουν λόγο να τιμωρήσουν το ΠΑΣΟΚ στις 7 και 14 Νοεμβρίου. Δεν θα υπάρξει, δηλαδή, έδαφος να ανθίσει η αντιμνημονιακή στρατηγική της ΝΔ και των κομμάτων της Αριστεράς.
Δυστυχώς, ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν αντιλαμβάνεται ότι η αισιοδοξία έχει κοντά ποδάρια και πως η διάψευσή της μπορεί να ρίξει την οικονομία και την αγορά σε ένα δεύτερο, χειρότερο από το πρώτο, κύμα ύφεσης.
Κινδυνεύει, ως εκ τούτου, η κυβέρνηση να διαπράξει για δεύτερη φορά το ίδιο σφάλμα. Ελεγε πως «λεφτά υπάρχουν» αλλά, τελικώς, δεν υπήρξε… ούτε σάλιο.
Τώρα ψελλίζει ότι το μνημόνιο επιτυγχάνει και μας κρύβει πως ο ασθενής είναι ετοιμοθάνατος και ότι είναι πολύ πιθανό να πρέπει να ξαναμπει επειγόντως στο χειρουργείο. Πολιτικά η τακτική αυτή οδηγεί πιθανώς σε μια πρόσκαιρη απομείωση της εκλογικής ζημίας, μεσοπρόθεσμα, ωστόσο, θα προκαλέσει χειρότερα αποτελέσματα.
Βεβαίως, έχει ακόμα τη δυνατότητα να κρύβει την αλήθεια. Σπεύδουν να τη βοηθήσουν οι εκτελούντες διατεταγμένη υπηρεσία αναλυτές, οι νεοφιλελεύθεροι αυτόκλητοι συμπαραστάτες της και σημαντική μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Δεν της κάνουν, όμως, καλό. Απλώς όλοι μαζί κρύβουν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.
Διότι, εάν απαιτηθούν νέα μέτρα, με ανάπηρο το φοροεισπρακτικό μηχανισμό, με μηδενική ρευστότητα προς την πνέουσα τα λοίσθια αγορά, με τις τράπεζες στο κόκκινο και τις επενδύσεις στο ναδίρ, αυτοί που θα κληθούν να πληρώσουν αυτή τη δεύτερη δόση μέτρων θα είναι οι συνήθεις ύποπτοι. Κι αν έχουν ήδη ψηφίσει –με σχετική επιείκια- στις αυτοδιοικητικές εκλογές, όταν αντιληφθούν πως τους κορόιδεψαν άλλη μια φορά, θα ξεσπάσουν ακόμα πιο βίαια. Η Γαλλία δεν είναι, άλλωστε, μακριά, και η παροιμιώδης ελληνική παθητικότητα δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι εσαεί.
