Οξύτατη ήταν η αντίδραση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών στις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου για την ποντιακή γενοκτονία. «Η Τουρκία πρέπει να ζητήσει ειλικρινή συγγνώμη για τη Γενοκτονία σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού» είχε αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.
«Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε τις πολιτικές αφομοίωσης και της απάνθρωπης μεταχείρισης όλων των μειονοτήτων από την ίδρυση της δικής τους χώρας» αναφέρει σε πρωτοφανές ύφος η Άγκυρα για τα ελληνικά κόμματα.
Το τουρκικό ΥΠΕΞ κάνει λόγο για δημαγωγία του κ. Παυλόπουλου, προσθέτοντας ότι πρόκειται για δηλώσεις που δεν συνάδουν με υπεύθυνο ηγέτη χώρας, χωρίς νομική και ιστορική βάση.
Σύμφωνα πάντα με την τουρκική κυβέρνηση, οι δηλώσεις Προκόπη Παυλόπουλου «υποκινούν το θρησκευτικό και εθνικό μίσος είναι αντίθετες προς το πνεύμα της φιλίας και των σχέσεων καλής γειτονίας και δεν συνεισφέρουν στην ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών».
Σε ό,τι αφορά τις κατηγορίες Παυλόπουλου ότι οι τουρκικές αρχές δεν επέτρεψαν να τελεστεί η Πατριαρχική Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα, η Τουρκία κάνει λόγο για διαστρέβλωση της πραγματικότητας, υποστηρίζοντας ότι φέτος δεν επετράπη η λειτουργία «λόγω εργασιών ανακαίνισης».
Η επιλογή της Άγκυρας στον τρόπο που επέλεξε για την αντεπίθεσή της στα λεγόμενα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Πρ. Παυλόπουλου, δηλαδή η εμπλοκή των μειονοτήτων στην Ελλάδα και η “απάνθρωπη μεταχείρισή” τους (ακριβώς ό,τι καταγγέλουν τα φερέφωνα του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής) καταδεικνύει πως η Τουρκία του Ερντογάν (είναι γνωστό πως δεν σέβεται την δημοκρατία) χτυπάει την Ελλάδα και ανοίγει μέτωπο επί των ελληνοτουρκικών, με έμμεση πλην σαφέστατη απειλή για σοβαρότατη διατάραξη όχι μόνο των ελληνοτουρκικών σχέσεων αλλά και επικείμενη δημιουργία εσωτερικών προβλημάτων στην Ελλάδα.
Καλό θα είναι, επιτέλους, οι “υπεύθυνοι” και οι “αρμόδιοι” της ελληνικής κυβέρνησης, να αντιληφθούν πως δεν μπορούν πλέον να αποφεύγουν τις πρακτικές έγκαιρης πρόληψης και ουσιαστικής αντιμετώπισης θεμάτων (επί των ελληνοτουρκικών και όχι μόνο) που όταν προκύπτουν δεν καταστέλλονται αλλά επιλέγεται να αντιμετωπίζονται μέσω διαπραγματεύσεων και τακτικών υποχωρήσεων από την ελληνική πλευρά. Προκλήσεις αυτού του τύπου θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με επαρκή πολιτική βούληση, εθνικό φρόνημα και μέτρα που θα επιφέρουν ουσιαστικές ζημίες στην προκλητική Τουρκία. Ειδικά αυτή την περίοδο, με την Τουρκία να έχει οδηγηθεί στην “γωνία”, αντιμετωπίζοντας την άρνηση έως και εχθρικότητα δυτικών χωρών, η Ελλάδα θα έπρεπε να θέσει μία σειρά αιτημάτων (π.χ. οικονομικό εμπάργκο) “συνετισμού” της Τουρκίας από την Δυση, ενώ στις μεταξύ των δύο χωρών επαφές (με ταυτόχρονη άμεση ενημέρωση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.) να καταστεί σε κάθε τόνο απολύτως σαφές πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να ανεχθεί τουρκικά παιχνίδια εις βάρος της.
