Η περίεργη υπηρεσιακή αντίληψη για τη Δικαιοσύνη
Αργά το βράδυ της χθεσινής ημέρας κυκλοφόρησε στα δημοσιογραφικά γραφεία η πληροφορία ότι συνεδρίασε το Υπηρεσιακό – Πειθαρχικό Συμβούλιο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ) με αντικείμενο την τύχη σημαντικού στελέχους της Υπηρεσίας το οποίο αντιμετωπίζει ποινικές διώξεις από την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου, συγκεντρώνοντας όμως τους τελευταίους μήνες αθωωτικές αποφάσεις στα δικαστήρια.
Εάν οι πληροφορίες αληθεύουν, το πειθαρχικό φέρεται να αποφάσισε κατά πλειοψηφία την «απόλυση» του συγκεκριμένου στελέχους από την Υπηρεσία, παρά το γεγονός ότι σε μια από τις τελευταίες πράξεις του «δράματος», σύμφωνα με δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν, η νομική παράσταση της πολιτικής αγωγής αποβλήθηκε από το δικαστήριο, το οποίο θα αποφασίσει σε λίγο καιρό για το βάσιμο ή μη του επιχειρήματος της υπεράσπισης, ότι ο κατηγορούμενος θα δικαστεί για δεύτερη φορά για αδικήματα επί των οποίων έχει εκδοθεί ήδη αθωωτική απόφαση.
Παρά ταύτα, με μια μάλλον ασυνήθιστη για τα δεδομένα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης σπουδή, μέσα στις γιορτές, το Πειθαρχικό προχώρησε στην προαναφερθείσα απόφαση, εάν πάντα οι πληροφορίες που αναφέρουμε ευσταθούν. Η υπεράσπιση του κατηγορουμένου με την οποία ήρθαμε σε επικοινωνία, προβαίνει σε μια κατά τα φαινόμενα σοβαρή καταγγελία που άπτεται των συνταγματικών δικαιωμάτων κάθε Έλληνα πολίτη, ότι δεν έχει λάβει το περιεχόμενο των δικογραφιών επί των οποίων το στέλεχος της Υπηρεσίας κλήθηκε να απολογηθεί, ούτε το πόρισμα της σχετικής ΕΔΕ που διεξήχθη, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζει, σύμφωνα με την υπεράσπιση, επί ποίων αδικημάτων κατηγορείται.
Ένα πρώτο ερώτημα που εγείρεται από τα ανωτέρω, είναι ότι το Πειθαρχικό προβαίνει στην απόλυση του στελέχους, παρότι υπάρχουν αθωωτικές αποφάσεις γι’ αυτόν, ενώ όταν είχε κατηγορηθεί αρχικά (2010), που θεωρητικά θα είχε κάποια λογική το να προχωρήσει η Υπηρεσία σε τέτοια ενέργεια (απόλυση), επέλεξε να τον θέσει σε «δυνητική αργία», έως ότου τελεσιδικήσει η υπόθεση στη Δικαιοσύνη. Δηλαδή τον απομακρύνεις προσωρινά για να αποφανθεί η Δικαιοσύνη… και μόλις αυτός αθωώνεται τον απολύεις!
Θα στοιχηματίζαμε, σχεδόν, ότι η πληροφορία δεν μπορεί να ευσταθεί καθότι στερείται κοινής λογικής. Κατά συνέπεια, εκτιμούμε ότι το θέμα θα ξεκαθαριστεί σύντομα, αφού εξήγηση άλλη από προσπάθεια να προκαταληφθεί η επικείμενη απόφαση του δικαστηρίου σε λίγες ημέρες επί του θέματος της δικασίμου με κατηγορίες που έκρινε ξανά δικαστήριο, δεν μπορούμε να σκεφτούμε.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, το ίδιο όργανο φέρεται να είχε συνεδριάσει πολύ πρόσφατα για επεισόδιο ξυλοδαρμού στο οποίο ενεπλάκη άλλο στέλεχός της ΕΥΠ σε κρίσιμη λόγω του μεταναστευτικού νήσο του ανατολικού Αιγαίου, το οποίο και κατέληξε σε δυο καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος του στην ελληνική Δικαιοσύνη. Σε αυτή όμως την υπόθεση, ο εμπλεκόμενος που καταδικάστηκε από τη Δικαιοσύνη, φέρεται να αθωώθηκε από το Πειθαρχικό της Υπηρεσίας του. Αν μπορεί κανείς να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τις δυο περιπτώσεις, διότι εάν πάντα οι πληροφορίες είναι ακριβείς, εμείς σηκώνουμε τα χέρια ψηλά.
Το τελευταίο που πληροφορηθήκαμε όμως για τη – χθεσινή – υπόθεση έχει και πολιτικό ενδιαφέρον. Εάν το πενταμελές όργανο αποφάσισε κατά πλειοψηφία 3-2 όπως μας ελέχθη, η πληροφορία ότι σε αυτό συμμετείχε πρόσωπο το οποίο πολύ πρόσφατα κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε κύκλωμα διακίνησης λαθρομεταναστών, αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αφού η δική του ψήφος έκρινε το αποτέλεσμα.
Για να το ξεκαθαρίσουμε: Το τεκμήριο της αθωότητας είναι απολύτως σεβαστό, έως ιερό και δεν το αμφισβητούμε σε κανέναν. Απλά, αυτό θα πρέπει να ισχύει για όλους, όχι επιλεκτικά. Πως γίνεται όμως να διαφοροποιείται τόσο πολύ η συμπεριφορά σε υπηρεσιακό επίπεδο απέναντι σε στελέχη που αντιμετωπίζουν σοβαρές κατηγορίες και νομικές διαδικασίες; Πως γίνεται ο καταδικασθείς να αθωώνεται υπηρεσιακά; Πως γίνεται ο αθωωθείς να απολύεται; Και τέλος, πως γίνεται ο υπόδικος να μετατρέπεται σε δικαστή;
Όλα αυτά θα είχαν νόημα εάν δεχθούμε αξιωματικά, ότι η Υπηρεσία προαποφασίζει της Δικαιοσύνης ποιος είναι ένοχος και ποιος όχι, κι εάν η απόφαση των δικαστών εξυπηρετεί, αξιοποιείται για τη νομιμοποίηση της προειλημμένης υπηρεσιακής απόφασης, διαφορετικά, πάλι υπάρχουν «όπλα» να παρακαμφθεί η Δικαιοσύνη.
Εξακολουθούμε – και το εννοούμε – όπως το δηλώσαμε από την πρώτη στιγμή, να τιμούμε απεριόριστα την ηγεσία της Υπηρεσίας και να την περιβάλλουμε με εμπιστοσύνη και δεν αλλάζουμε ούτε κατά κεραία όσα θετικά έχουμε κατά καιρούς αναφέρει. Τα ανωτέρω όμως, απλά μας ξεπερνούν.
