Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας κρίσης ειλικρίνειας Ελλήνων κι Ευρωπαίων αξιωματούχων όσον αφορά το ζήτημα της Ελλάδας, της τρόικας, των μνημονίων και της συνολικής ευρωπαϊκής πολιτικής.
Η αρχή έγινε από το ευρωκοινοβούλιο, το οποίο τρία χρόνια μετά την επιβολή ακραίας λιτότητας στη μισή Ευρώπη και τη δημιουργία ενός υπερθεσμικού μορφώματος με την κωδική ονομασία τρόικα, αποφάσισε ότι τα πράματα δεν είναι ακριβώς όπως τα ξέραμε, γι' αυτό και κάποιος πρέπει να λογοδοτήσει για την καταστροφή.
Είχε προηγηθεί η παραδοχή από το ΔΝΤ ότι κάτι πήγε λάθος στους υπολογισμούς της πορείας της ελληνικής οικονομίας με τα μνημονιακά μέτρα, όμως η επίσημη απάντηση του Ταμείου ήταν ότι "αποδείχθηκαν υπερβολικά αισιόδοξοι".
Αμέσως μετά ήρθε η δήλωση της Μέρκελ ότι αν η Ελλάδα το 2010 έβγαινε από το ευρώ, τότε το νόμισμα θα καταστρεφόταν μιας και την ίδια πορεία θα ακολουθούσαν πολλοί ακόμη.
Το καλύτερο όμως το είπε ο "καλό κουράγιο" Όλι Ρεν. Αυτός παραδέχτηκε ανοιχτά ότι η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και το ευρώ, ενώ δήλωσε ότι η απόφαση για τη μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, είχε κεντρική θέση στις πολιτικές των μνημονίων.
Τι ξέραμε εμείς εώς τώρα και -κυρίως- τι μάθανε οι πολλοί σε μια πορεία δύο σχεδόν ετών με κατάληξη τις εκλογές του 2012; Ότι η Ελλάδα έζησε πάνω από τις δυνάμεις της, οι Έλληνες πνίγηκαν στα δάνεια για να ζήσουν μια ζωή που δεν την άξιζαν, η χώρα δεν έχει κανένα διαπραγματευτικό χαρτί σε μια συνομιλία "με το πιστόλι στον κρόταφο", οι τράπεζες της Ευρώπης ανέλαβαν να σώσουν την ελληνική οικονομία με προσωπικό τους κόστος, οι μετανάστες μας κλέβουν τις δουλειές, κι όποιος λέει πως υπήρχε άλλη λύση είναι ψεκασμένος, τρομοκράτης κι εχθρός της ελεύθερης οικονομίας.
Δυστυχώς τα πράγματα άλλαξαν στην πορεία, και η ελεύθερη αυτή οικονομία απέδειξε ότι μπορεί να ενεργεί σταλινικότερα του Στάλιν. Εξαφάνιση μισθών με κεντρική απόφαση. Μείωση δαπανών με κεντρική απόφαση. Άκρατος παρεμβατισμός σε όλους τους τομείς με κεντρική απόφαση. Μοίρασμα των υπερχρεωμένων δανεικών με κεντρική απόφαση.
Το καλύτερο όλων σε αυτήν την κρίση ειλικρίνειας το είπε ο Σαμαράς την ημέρα που ανέλαβε την ευρωπαϊκή προεδρία: Η Ελλάδα έχασε σε βιοτικό επίπεδο όσο καμία άλλη χώρα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και το έκανε σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τι άλλο θες;
(Τα εκατομμύρια ευρώ κάθε λογής σκανδάλων που ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια, δεν έπεσαν από τον ουρανό, ούτε τυπώθηκαν στο νομισματοκοπείο της Μεσογείων. Ήρθαν στη χώρα ως δανεικά από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα ή ως συγχρηματοδοτούμενα κονδύλια από την ΕΕ. Με τη μόνη διαφορά ότι τέτοιου είδους κονδύλια προορίζονται για την παραγωγή και την ανάπτυξη, κι όχι για προσωπικό πλουτισμό και μίζες. Αυτή η σπατάλη δημιούργησε το χρέος. Κι αυτό το χρέος έφερε την τρόικα, τα μνημόνια και την καταστροφή. Κι όλα αυτά σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν τα λέω εγώ, ο Σαμαράς τα λέει)
