Το ζήτημα του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα, από το αναγκαστικό δάνειο του πολέμου και των δημόσιων αποζημιώσεων για τις τεράστιες καταστροφές στη χώρα μας, κατά τη διάρκεια της περιόδου Κατοχής από αυτήν, ήρθε για ακόμη μια φορά στην επικαιρότητα.
Αυτό συνέβη μάλιστα σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα από οικονομικής πλευράς έχει καταρρεύσει, ενώ η Γερμανία ασκεί ηγεμονία στην Ευρώπη. Το ζήτημα της αποπληρωμής του αναγκαστικού δανείου της Γερμανίας από την Ελλάδα, μαζί με τις αποζημιώσεις, που άλλες χώρες όπως η Ιταλία έχουν διακανονίσει, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως «παράθυρο ευκαιρίας» για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της Ελλάδας προς την ευρωζώνη και το τέλος της κατάστασης κατοχής που έχει υποβληθεί μέσω Μνημονίων από το 2010 και μετά.
Σε καμία περίπτωση δηλαδή η σημερινή ελληνική κυβέρνηση συνασπισμού, μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, δεν θα πρέπει να χειριστεί την υπόθεση με τη μεθοδολογία του συμβιβασμού με τη Siemens.
Το ζήτημα του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα δεν ήρθε παρεμπιπτόντως στο προσκήνιο, αλλά ως αποτέλεσμα της -επιτέλους- επιμελούς εργασίας αρμόδιας επιτροπής, που συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία και το αρχειακό υλικό από δημόσια έγγραφα για την υπόθεση. Η δουλειά αυτή τελείωσε την προηγούμενη εβδομάδα, με ένα πόρισμα ογκωδέστατο, αλλά και συγκεκριμένο.
Γνωρίζουμε πόσο ήταν το δάνειο και οι απαιτήσεις από τη Γερμανία και την Ιταλία στο τέλος του πολέμου σε ελληνικές δραχμές. Υπήρξε σχετικά μια πρώτη διαρροή στο «Βήμα» της προηγούμενης Κυριακής, χωρίς μέχρι στιγμής να υπάρχει κάποια επίσημη ανακοίνωση από το υπουργείο Οικονομικών και τον αρμόδιο για το συγκεκριμένο ζήτημα κ. Σταϊκούρα.
Τεκμαιρόμαστε υπό την έννοια αυτή ως ακριβές το δημοσίευμα της εφημερίδας.
Εντός ελάχιστων 24ωρων μετά τη διαρροή, υπήρξε δημοσίευμα – εκτίμηση από το γερμανικό «Spiegel», που αποκάλυπτε την εκτίμηση καθεστωτικών κύκλων του Βερολίνου, που προσάρμοζε το χρέος από δραχμές σε ευρώ και ενδεχομένως υπολογίζοντας και τους τόκους, ασαφές το σημείο, δημοσιοποιούσε ότι το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα κυμαίνεται σε 162 δισ. ευρώ. Ανέφερε μάλιστα το καθεστωτικό γερμανικό περιοδικό ότι ένα τέτοιο ποσό αντιστοιχεί στο 80% του ΑΕΠ της Ελλάδας και, αν αποπληρωνόταν από τη Γερμανία, θα αποτελούσε σωτηρία για τα δημοσιονομικά της Ελλάδος.
Από ελληνικής πλευράς η προσωπικότητα της Αριστεράς και της Εθνικής Αντίστασης Μ. Γλέζος, που έχει ασχοληθεί επισταμένως τα τελευταία χρόνια με το θέμα, έσπευσε πολύ σωστά να διασαφηνίσει ότι τα 162 δισ. ευρώ αναφέρονται στο χρέος χωρίς τον υπολογισμό των τόκων. Ο ίδιος άλλωστε έχει υπολογίσει το χρέος, τη μετατροπή των νομισμάτων και τους τόκους σε 1 τρισ. ευρώ. Αλλά πολύ σημαντικό είναι ότι περίπου δύο χρόνια πριν πολύ έμπειρος οικονομικός σύμβουλος του Σαρκοζί, τότε προέδρου της Γαλλίας, είχε υπολογίσει το σύνολο του χρέους, μαζί με τους τόκους, στα 520 δισ. ευρώ.
Το επίσης σημαντικό όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά για το σύνολο της ευρωζώνης είναι ότι η Ελλάδα σήμερα χρωστά στις χώρες της ευρωζώνης, στα κράτη και όχι σε ιδιώτες ή τράπεζες, περίπου 380 δισ. ευρώ, άρα η αποπληρωμή του χρέους θα μοιραστεί με τη μετατροπή των ελληνικών ομολόγων σε γερμανικά αυτόματα σε όλες τις χώρες που έχουν δανείσει την Ελλάδα, ανάλογα με το διμερές χρέος που υπάρχει.
Άρα το ζήτημα της αποπληρωμής από τη Γερμανία δεν είναι ένα ζήτημα διμερές Γερμανίας – Ελλάδας, αλλά ένα κεφάλαιο που στο μεγαλύτερο μέρος του λειτουργεί ως επιπλέον ρευστότητα στον ESM, με απευθείας όμως εκταμίευση για λογαριασμό των κρατών-μελών του ευρώ.
Η εκχώρηση της απαίτησης των 520 δισ. ευρώ, έναντι ρευστότητας, σε τρίτη χώρα (π.χ. ΗΠΑ) ή τράπεζες της Γουόλ (αντί αδράς αμοιβής) είναι ευκταία και θα βοηθήσει στη λύση του διεθνούς – ευρωπαϊκού αυτού ζητήματος.
