Του Μάνου Οικονομίδη,
Η σημερινή Παρασκ
ευή ήταν μια μέρα… δακρύων για τους διεθνείς κερδοσκόπους. Όλους εκείνους που είχαν ποντάρει σημαντικά κεφάλαια στη χρεοκοπία της Ελλάδας, με τα θρυλικά πλέον CDS, και όπου μπορούσαν έβαζαν πολιτικές τρικλοποδιές στις προσπάθειες της Ευρώπης για κοινή και εμφαντική λύση.
Το ευρώ ανέβηκε. Τα χρηματιστήρια ακόμη περισσότερο. Τα spreads υποχώρησαν, λες και εισήλθαν σε κατρακύλα. Και τα CDS το ίδιο. Από τη στιγμή που ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ προειδοποίησε ότι για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν έχει καμία σημασία το… ποια χρεοκοπία θα επιλέξουν οι Οίκοι Αξιολόγησης, και ο Τσαρλς Νταλάρα δήλωσε ότι δεν υπάρχει πιστωτικό γεγονός, τα CDS δεν ενεργοποιήθηκαν ποτέ. Παρέμειναν κλειδωμένα. Και στη διάρκεια της ημέρας, έπεφταν… έπεφταν… έπεφταν. Κοινώς, η Ευρώπη πήρε μια εκκωφαντική εκδίκηση από τους τυχοδιώκτες των αγορών, που μπροστά στο στιγμιαίο, προσωπικό κέρδος, δεν λογαριάζουν τίποτα.
Στον επίλογο αυτής της μέρας που άλλαξε την ψυχολογία για ολόκληρη των Ευρώπη, και επιταχύνει τις εξελίξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες για την επίτευξη συμφωνίας αναφορικά με την επέκταση του ορίου δανεισμού της αμερικανικής οικονομίας, το μυαλό πολλών πήγε στον Νικολά Σαρκοζί.
Τον πολιτικό που μπορεί να αμφισβητείται στη Γαλλία, και η επανεκλογή του στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων να εμφανίζεται ως εξαιρετικά δύσκολη, απέδειξε ωστόσο ότι παραμένει δεινός διαπραγματευτής. Όπως τότε, στα προάστια του Παρισιού, όπου, ως Υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Ραφαρέν, με Πρόεδρο τον Ζακ Σιράκ, έληξε μέσα σε μια νύχτα μια εξέγερση που απειλούσε να τσουρουφλίσει την Πόλη του Φωτός. Ήταν τότε που, μπροστά στις κάμερες, διαβεβαίωνε τους τρομαγμένους συμπατριώτες του ότι θα τους απάλλασσε σύντομα από τα «καθάρματα». Και το έκανε.
Στην κορύφωση των διαπραγματεύσεων με την Άνγκελα Μέρκελ για την επίτευξη συμφωνίας για το ελληνικό χρέος, ο Γάλλος Πρόεδρος απασφάλισε μια βραδυφλεγή βόμβα, έστω κι αν λίγοι μπορούσαν να διακρίνουν με βεβαιότητα ότι επέλεγε την πολιτική μπλόφα: Ζήτησε να επιβληθεί φόρος συναλλαγών στις τράπεζες.
Το Βερολίνο θορυβήθηκε, ακόμη περισσότερο όμως ανησύχησαν οι τράπεζες. Ο όρος αποσύρθηκε από την τελική συμφωνία, βλέποντας όμως κανείς τις τράπεζες να συμμετέχουν μαζικά στο σκέλος που αφορά στον ιδιωτικό τομέα, δεν μπορεί παρά να συμπεράνει ότι ο «εκβιασμός» Σαρκοζί είχε τα πρακτικά αποτελέσματα που επεδίωκε.
Ο ιδιωτικός τομέας, ο πλέον επίφοβος για να λειτουργήσει με… αταξία, και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των κερδοσκόπων, δηλαδή να δημιουργήσει πραγματικό πιστωτικό γεγονός, κάθισε… φρόνιμος. Η Ευρώπη ανάσανε βαθιά, η Ελλάδα το ίδιο, και οι κερδοσκόποι κλαίνε τα λεφτά τους.
