Θαλάσσιες ζώνες – νατοϊκά νησιά – σύνορα και νησιωτική υφαλοκρηπίδα.
Γράφει ο Νίκος Ιγγλέσης,
Μια απίστευτη αφέλεια και άγνοια ή μήπως αφανής σκοπιμότητα χαρακτηρίζουν το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό στα ύψιστα θέματα της εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Καταγράφουμε ορισμένες από τις θέσεις που έχουν διατυπωθεί δημοσίως:
- Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης σε πολλές αναφορές του δηλώνει ότι το μόνο θέμα διαπραγμάτευσης με την Τουρκία είναι ο οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Μόνο που στις θαλάσσιες ζώνες, εκτός της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας, περιλαμβάνονται και τα χωρικά ύδατα και η συνορεύουσα ζώνη.
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, κάθε κράτος έχει δικαίωμα να καθορίσει τα όρια των χωρικών υδάτων του και της συνορεύουσας ζώνης χωρίς διαπραγματεύσεις με τις έναντι ή παρακείμενες χώρες. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα θέμα διαπραγμάτευσης για οριοθέτηση. Αν η απόσταση είναι μικρότερη των 24 ν.μ. τότε τα χωρικά ύδατα φτάνουν μέχρι τη μέση γραμμή μεταξύ των δύο πλευρών. Αντίθετα, το υπουργείο των Εξωτερικών στις ανακοινώσεις του αναφέρει ορθά ότι το μόνο θέμα διαπραγμάτευσης είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας.
Τι θέλει να μας πει ο κ. Μητσοτάκης; Ότι είναι διατεθειμένος να διαπραγματευτεί με την Τουρκία το κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας να καθορίσει τα χωρικά ύδατά της, τη συνορεύουσα ζώνη και τον εναέριο χώρο της;
- Πρόσφατα ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι νατοϊκά νησιά. Αλλά, αν είναι νατοϊκά τότε σ’ αυτά έχει δικαιώματα και η Τουρκία που μετέχει στο ΝΑΤΟ. Έτσι, με μια δήλωσή του, ο Πρωθυπουργός «γκρίζαρε» την κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου. Τώρα τα νησιά δεν είναι αποκλειστικά ελληνικά, αλλά, ελληνο-νατοϊκά. Δηλαδή, σ’ αυτά ασκούν κυριαρχία, από κοινού, τα 30 κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, στα οποία εκτός της Τουρκίας περιλαμβάνονται η Αλβανία, τα Σκόπια και η Βουλγαρία για να περιοριστούμε μόνο στις γειτονικές χώρες.
Πρόκειται για λάθος, για αφέλεια ή υπάρχει κάποια σκοπιμότητα;
- Οι ηγεσίες και τα στελέχη των κομμάτων του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος δηλώνουν, συχνά – πυκνά, ότι τα σύνορα της Ελλάδας σε ξηρά, θάλασσα και αέρα είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλους βέβαια τους έχει ξεπεράσει ο Αλέκης Τσίπρας όταν στο παρελθόν, όντας πρωθυπουργός, αναρωτήθηκε δημοσίως: «Υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα;»
Η ΕΕ, όμως, ούτε μπορεί ούτε θέλει να υπερασπιστεί τα ελληνικά σύνορα. Δεν μπορεί γιατί δεν έχει στρατιωτικό βραχίονα και δε θέλει γιατί υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα των επί μέρους κρατών που την απαρτίζουν σε σχέση με την Τουρκία. Συμφέροντα γεωπολιτικά, στρατιωτικά (πώληση οπλικών συστημάτων) και ιδιαίτερα οικονομικά.
Αν υπήρχαν ευρωπαϊκά σύνορα, τότε στα ελληνικά αεροδρόμια θα έπρεπε να σταθμεύουν δύο ή τρεις πολυεθνικές μοίρες π.χ. από γερμανικά και ιταλικά Eurofighter και γαλλικά Rafale που καθημερινά, μαζί με τα ελληνικά μαχητικά, θα αναχαίτιζαν τους τούρκους εισβολείς που παραβιάζουν τον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο. Αλλά, δεν υπάρχουν. Τα εναέρια σύνορα είναι μόνο ελληνικά και τα υπερασπίζονται μόνο οι έλληνες πιλότοι.
Η ΕΕ για το μόνο που ενδιαφέρεται (μέσω της Frontex) είναι να μην είναι τα ελληνικά (και βουλγαρικά) σύνορα διάτρητα, δηλαδή, να μην εισέρχονται απ’ αυτά μεγάλος αριθμός λαθρομεταναστών, οι οποίοι στη συνέχεια διαχέονται σ’ όλη την Ευρώπη.
Απόδειξη των ανωτέρω αποτελεί το γεγονός ότι η ΕΕ αδιαφορεί ουσιαστικά για την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους-μέλους της, της οποίας το 37,5% της επικράτειας κατέχεται από μια τρίτη χώρα, την Τουρκία.
Προς τι λοιπόν το αφήγημα περί ευρωπαϊκών συνόρων; Γιατί, από επίσημα χείλη, καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις στον ελληνικό λαό;
- Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος σε πολλές δημόσιες ομιλίες του δηλώνει: «Μία και μόνη διαφορά υφίσταται προς επίλυση με την Τουρκία. Η οριοθέτηση της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο».
α) Γιατί η ελληνική πλευρά αναφέρεται σε οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και όχι μόνο στην οριοθέτηση της ΑΟΖ; Με τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 η ΑΟΖ περιλαμβάνει την υφαλοκρηπίδα και τη θάλασσα υπεράνω αυτής. Η ΑΟΖ υπερκαλύπτει την υφαλοκρηπίδα. Οι μέχρι σήμερα οριοθετήσεις με την Ιταλία και η μερική με την Αίγυπτο αφορούν σε ΑΟΖ και όχι σε υφαλοκρηπίδα. Μόνο η Τουρκία μιλάει για υφαλοκρηπίδα προσθέτοντας ότι όλα τα ελληνικά νησιά «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Αυτό τη συμφέρει, αυτό λέει.
Οι έλληνες πολιτικοί, όμως, γιατί διευκολύνουν την επιχειρηματολογία της Άγκυρας;
β) Γιατί οριοθέτηση της νησιωτικής ΑΟΖ; Η ΑΟΖ οριοθετείται μεταξύ δύο κρατών και όχι μεταξύ ενός κράτους και κάποιων νησιών. Η ΑΟΖ οριοθετείται από τα σημεία βάσης (ευθείες γραμμές βάσης) στην επικράτεια του κάθε κράτους είτε αυτά βρίσκονται σε ηπειρωτικό είτε σε νησιωτικό έδαφος. Σχετικά με την αναγκαιότητα ή μη της οριοθέτησης ΑΟΖ στο Αιγαίο βλέπε: «Η ανατροπή του status quo».
Σε τι ωφελεί αυτός ο διαχωρισμός – αντίθετος με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας – που κάνει ο κ. Παυλόπουλος, μεταξύ ηπειρωτικής και νησιωτικής ΑΟΖ; Μήπως υπάρχει κάποια αφανής σκοπιμότητα;
Απ’ όλα τα ανωτέρω, καθώς και πολλά άλλα, είναι φανερό ότι οι εκπρόσωποι του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα όχι μόνο δε διαθέτουν μια υψηλή εθνική στρατηγική αλλά «ψάχνονται». Εξαρτημένοι – ετεροπροσδιορισμένοι, ανίκανοι και αφελείς αναζητούν απαντήσεις στην απέραντη τουρκική απειλή, έχοντας ως μοναδικές σταθερές την ιδεολογία και τις πολιτικές επιλογές της παγκοσμιοποίησης.
Αυτό το πολιτικό σύστημα αποτελεί μέγιστη απειλή για τα συμφέροντα του έθνους των Ελλήνων.
