Οι κινήσεις του Αμερικανού προέδρου και η Ελλάδα.-
Γράφει ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος
Μα γιατί εν μέσω πανδημίας ο Μπάϊντεν ανοίγει κι άλλα μέτωπα, ήταν η πρώτη αντίδραση, όσων τον άκουσαν να επιτίθεται εντός 48 ωρών τόσο σε Ρωσία όσο και σε Κίνα; Η δεύτερη ανάγνωση οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα πως ο νέος αμερικανός πρόεδρος χαράσσει εκ νέου τις γραμμές των οριζόντων. Επαναφέρει την χώρα του στην διεθνή σκακιέρα, από την οποία την είχε αποσύρει ο προκάτοχός του και διεκδικεί τον ρόλο που οι ΗΠΑ κατείχαν τον τελευταίο αιώνα.
Παράλληλα, ο πρόεδρος Μπάιντεν επιθυμεί να δεσμεύσει στην πλευρά του παραδοσιακούς συμμάχους της χώρας του, μην επιτρέποντας δεύτερες σκέψεις για συνεργασία με την Ρωσία και την Κίνα. Με άλλα λόγια αναδιατυπώνει το παλαιό δίλλημα: «ή με εμάς, ή απέναντί μας».
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ιδιαίτερα σύνθετη, λόγω των ισορροπιών που συνήθως επιδιώκει. Χώρες της Ένωσης, όπως η Γερμανία δεν πρόκειται βεβαίως να ανακόψουν τις επικερδείς εμπορικές σχέσεις με την Ρωσία και την Κίνα. Άλλωστε, ακόμη και ο παραδοσιακός σύμμαχος των ΗΠΑ το Ηνωμένο Βασίλειο, εξέδωσε πριν από λίγες ημέρες τη νέα έκθεση εξωτερικής πολιτικής του, η οποία αν και σκληρή έναντι της Ρωσίας, παραμένει πιο ήπια και αμφίθυμη έναντι της Κίνας.Όμως θα σκεφτούν πλέον διπλά, τυχόν περαιτέρω ανάπτυξη αυτών των σχέσεων.
Όσον αφορά την Ελλάδα, τώρα, η θέση μας είναι σαφής και εν πολλοίς προσδιορισμένη εκ των συμμαχιών μας. Ως κράτος-μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουμε πραγματοποιήσει εδώ και δεκαετίες μία στρατηγική επιλογή, η οποία υπαγορεύει την οργανική συμμετοχή της χώρας μας στην Δύση και τους πολυμερείς θεσμούς της. Όμως, παράλληλα, αυτό το νέο τοπίο προσφέρει και ευκαιρίες στη χώρα μας, προς αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας, η οποία πλέον έχει υπερβεί κάθε όριο.
Μέχρι πρότινος, ιδιαίτερα κατά την προεδρία Τραμπ, η Δύση φαινόταν σχεδόν απούσα από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, γεγονός που έδινε περισσότερο χώρο και ευχέρεια κινήσεων στην Τουρκία, η οποία θεωρεί πως είναι ήδη μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη και επί ίσοις όροις συνομιλητής της Δύσης. Άραγε η δυναμική επαναδραστηριοποίηση της Αμερικής θα αλλάξει τα πράγματα; Πιθανότατα να μην είναι πια το ίδιο εύκολο για τον Ερντογάν να σφυρηλατεί ευκαιριακές και παράλληλες συμμαχίες και συνέργειες και να τις καταλύει κατά το δοκούν.
Η δική μας κυβέρνηση ορθότατα ορίζει τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως ευρωτουρκικές. Το δεύτερο βήμα είναι η διάδραση με το νέο διεθνές πλαίσιο που δημιουργείται ως αποτέλεσμα των κινήσεων Μπάϊντεν. Έτσι, το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να συνεχίσει να δρα ως απλός διαιτητής και να μην καταδικάζει τις συνεχείς παραβιάσεις εκ μέρους της Τουρκίας. Ούτε και η Αμερική παρουσιάζεται διατεθειμένη να παρέχει στην Τουρκία διαφόρων ειδών εξυπηρετήσεις, σαν την αγορά νέων εξοπλισμών, όπως έπραττε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Αυτά βέβαια συνάγονται ως συμπεράσματα κοινής λογικής, η οποία όμως δεν συμβαδίζει πάντα με τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.
Έτσι το αισιόδοξο ξεκίνημα της προεδρίας Μπάϊντεν έχει ακόμη δρόμο να αποδειχθεί και αποτελεσματικό για τα συμφέροντα που ταυτίζονται με το διεθνές δίκαιο και την ηθική. Εάν φυσικά υπάρχει κάτι τέτοιο στις σχέσεις των χωρών μεταξύ τους.
*Ο κ. Θόδωρος Ρουσόπουλος είναι Βουλευτής Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών και πρώην υπουργός της ΝΔ
