Ελευθερία ή Θάνατος.-
Γράφει ο Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Έλα λαός ο οποίος ιταμώς ακρωτηριάζει τις ιστορικές του ρίζες του και δεν τιμάει τους κεκοιμημένους προγόνους του, οι οποίοι θυσιάσθηκαν με αυταπάρνηση δια την επιγενόμενη ελευθερία την οποία αυτός ( ο λαός) απολαμβάνει σήμερα απλοχερώς, καθίσταται νομοτελειακά καταδικασμένος εις την λήθη της ιστορίας και την ανυποληψία του μέλλοντος.
Εκ των εξωνημένων Μ.Μ.Ε, τα οποία έχουν υποκαταστήσει ευθέως την δικαστική εξουσία, καταλύοντας κατάφωρα την Συνταγματική έννομη τάξη, παρακολουθούμε «τηλεδίκες», επί καθημερινής βάσεως καθιστάμεθα, κοινωνοί δυσώδους παραπληροφορήσεως, ενώ παραλλήλως υφιστάμεθα την, εν γένει, επονείδιστη επιβολή μίας ιδιότυπης δικτατορίας, αυτή της πολιτικής ορθότητας.
Οι ιθύνοντες νόες, ήτοι οι καθεστωτικοί αυτοί δρώντες εξουσιαστές, οι οποίοι ενώ ακκίζονται δήθεν ως αυτόκλητοι δημοκράτες, επί τη πράξει πατάσσουν οιαδήποτε ελευθέρα εκφορά γνώμης και διακίνησης καινοφανών ιδεών, φαλκιδεύοντας εκ παραλλήλου την αυθόρμητη γένεση οιασδήποτε γόνιμης άποψης υγιούς και τεκμηριωμένης αντίστασης κατά της ιδεολογικής μονολιθικότητας του επιβεβλημένου και όζοντος ολοκληρωτισμού.
Η αποφράς ημέρα του Θανάτου του Γέρου του Μοριά, του παμμέγιστου Αρχιστρατήγου του Ελληνικού έθνους Θεόδωρου Κολοκοτρώνη την 4η-2-1843, ουδόλως άγγιξε, την ξενόδουλο Ελλάδα, έρμαιο του εθνομηδενισμού της επαράτου Νέας Τάξης πραγμάτων και του δομικού ανθελληνισμού της κατάπτυστης παγκοσμιοποιήσεως, μίας ιδεοληψίας της οποίας φορείς είναι οι ανώτατοι αξιωματούχοι αυτού του καθημαγμένου Κράτους.
Το εθνικό φρόνημα, των ανθρώπων δια την ανεξαρτησία και την ελευθερία, δεν αγγίζει την σημερινή Πολιτεία, εθισμένη ούσα εις τον εξανδραποδισμό και την άνωθεν δουλεία, εξ αυτού του λόγου παρασιώπησε μεταξύ άλλων εκκωφαντικά και τους ηρωικώς πεσόντες εις τα Ίμια την 30-1-1995.
Η ουτοπία του φιλελευθερισμού, η δυστοπία του Μαρξισμού και το όραμα της αναδυόμενης παγκόσμιας αυτοκρατορίας της εωσφορικής ελίτ, η οποία ευαγγελίζεται την αναδιάταξη του κόσμου ερειδόμενη εις την ισχύ των συσσωρευμένων κεφαλαίων και εις την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας, επιδιώκει να δημιουργήσει πνευματικά ευνουχισμένες μάζες, πειθήνια όργανα, άνευ αυτονόμου βουλήσεως, οξυμμένης κριτικής σκέψεως και συγκροτημένης προσωπικότητας, φοβικά αθύρματα, υποταγμένα εις τα κελεύσματα της ανελεύθερης εξουσίας.
Η κυβέρνηση ανέχεται, πέραν των όσων πλείστων έχουμε κατά καιρούς καταδείξει, εξαιτίας και συνεπεία της πανδημίας, πολυπληθείς συγκεντρώσεις φοιτητών, εις το κέντρο των Αθηνών, επί ένα σχεδόν μήνα αδιαλείπτως, δίχως να τηρείται ουδένα μέτρο προστασίας και την ίδια στιγμή επιβάλλει σωρεία προστίμων σε απλούς πολίτες οι οποίοι μετακινούνται προς σκοπό, ενώ οι εντεταλμένοι λοιμοξιολόγοι νουθετούν στεντορείως δήθεν δια την υγεία μας, προσπαθώντας εν άλλοις λόγοις να μας καταπείσουν ότι καλώς πράττει η κυβέρνηση που αφήνει τις πορείες, ο ιός κολλάει μόνον από τους μεμονωμένους πολίτες, από την Θεία Κοινωνία, και από τις Ελληνικές σημαίες.
Η κατάσταση έχει εκτραχηλιστεί, η κατίσχυση του κοινωνικού μηδενισμού, του πολυεθνικού ισοπεδωτισμού, της καλλιέργειας της καθολικής κοινωνικής κατάθλιψης και η προϊούσα πτωχοποίηση, υπονομεύει εκ βάθρων τα θεμέλια της επίφασης της δημοκρατίας την οποία βιώνουμε, ως ραγιάδες, μυωπικά προσκολλημένοι, προς τους κατάφωρα άδικους νόμους, πλην όμως ο λαός αυτός επιβίωσε ιδρύοντας, εκ του μηδενός, έθνος-κράτος, προασπίζοντας την εθνική του αξιοπρέπεια με το ηχηρό «Όχι» του 1940 επειδή είχε πίστη εις τον Θεό, εις την ιδέα του Ελληνισμό και εις τις Αξίες της Δικαιοσύνης και της Αλήθειας.
Εν κατακλείδι, όταν η ψυχή του ανθρώπου είναι ελεύθερη, δρα ως πραγματικός επαναστάτης, εξοβελίζοντας τα, υπό του συστήματος, εγκατεστημένα κωλύματα της νοοτροπίας του ραγιά, κραυγάζοντας « Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον, ή ανθρώποις», πράττει κανείς δηλαδή ως γνήσιος απόγονος, προερχόμενος ευθέως της μήτρας των Μεγάλων Ηρώων, εξ αυτού λοιπόν του λόγου, οι σύγχρονοι καθεστωτικοί εξωμότες, μας παραχαράσσουν την ιστορία ακριβώς δια να μας ποδηγετούν.
Συνελόντι ειπείν, όλη την Ιστορία της πατρίδας μας διέτρεχε μια εύθραυστη ισορροπία, μία «μισγάγκεια απερινόητη» το νήμα της οποίας ξεκινάει συμβολικά από την Αντιγόνη του Σοφοκλέους και εξικνείται 2.200 χρόνια μετά ως τον Θεόδωρο Κολοκοκτρώνη.
Ενώπιον λοιπόν της σύγχρονης βιομηχανίας κατασκευής «υπηκόων», ενώπιον των σύγχρονων ευήθων του συστήματος και των έμμισθων φερέφωνων τους, ενώπιον του φόβητρου του σύγχρονου « μπαμπούλα» της υγείας μας, ας αντιτάξουμε αναφανδόν τον πολιτισμό μας, ας καταδυθούμε και ας αναδυθούμε, ούτως ώστε κατά την κρίσιμη λοιπόν στιγμή κατά την οποίαν δοκιμάζονται οι ψυχές μας έναντι του αναπόδραστου κινδύνου της βιούμενης τυραννίας ας ξαναγράψουμε ανενδοίαστα Ιστορία, αρθρώνοντας έκπαλαι την φράση:
το γεν νυν έχον, «Τσεκούρι και Φωτιά στους Προσκυνημένους» κατά τον Γέρο του Μοριά, ενεργοποιώντας αφεύκτως τον Νόμο του «αντιπεπονθότος» (Ανταποδοτική Δικαιοσύνη), κατά τον Αριστοτέλη!!!
Δημοσιεύθηκε στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 10/2/2021
