Του Μάνου Οικονομίδη,
Πριν από 17 χρόνια, σαν σήμερα, ξεκίνησε ένα “καυτό” 48ωρο, που επρόκειτο να μείνει στην Ιστορία ως ο πρόλογος της “αρχής του τέλους” για την κυβέρνηση Καραμανλή, τουλάχιστον για όσους αρέσκονται στο να αναζητούν και να βλέπουν σενάρια και συνωμοσίες, πίσω από τα γεγονότα.
Στο Βουκουρέστι, ξεκίνησαν στις 2 Απριλίου του 2008 οι εργασίες της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, που έληξαν στις 4 Απριλίου, και σημαδεύτηκαν από το ηχηρό “όχι” της Ελλάδας στο αίτημα της πΓΔΜ να ενταχθεί στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, χωρίς να έχει επιλυθεί προηγουμένως το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.
Εκείνο το βέτο πήγε κόντρα στη σφοδρή επιθυμία της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών και προσωπικά του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους του νεώτερου, με τον τελευταίο μάλιστα να μην κρύβει τη δυσφορία του.
Το “όχι” της κυβέρνησης Καραμανλή, συνδέθηκε έκτοτε με μια σειρά από σενάρια και έντονο παρασκήνιο, για διαδικασίες που οδήγησαν τελικά στην πτώση του τότε πρωθυπουργού από την εξουσία, στις εκλογές του 2009.
Σε κάθε περίπτωση, παραφράζοντας την κινηματογραφική γλώσσα, θα… έχουμε πάντα το Βουκουρέστι.
Εκεί ήταν, ως Πρωθυπουργός ο Κώστας Καραμανλής, και ως Υπουργός Εξωτερικών η Ντόρα Μπακογιάννη, οι οποίοι και σήκωσαν το πολιτικό βάρος του τελευταίου μεγάλου “όχι” των Ελλήνων, ενώ στο… πεδίο της μάχης βρέθηκε και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Η ανάμνηση της συγκυρίας αποκτά προστιθέμενη αξία, στη σκιά της Συμφωνίας των Πρεσπών, και του “μεγάλου συμβιβασμού” με τη γειτονική χώρα, αλλά και της αναδιάταξης συμφερόντων σε διεθνές επίπεδο, λόγω της ουκρανικής κρίσης.
