Του Νίκου Ιγγλέση
Τους τελευταίους μήνες γεμίσαμε ευρωλάγνους. Όχι ότι δεν υπήρχαν αρκετοί και πριν, αλλά μετά την εκλογή Τραμπ φαίνεται να πολλαπλασιάζονται σαν τα κουνέλια.Εμφανίζονται στα κανάλια, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες και το διαδίκτυο και προσπαθούν να εξηγήσουν και να υποδείξουν τι πρέπει να κάνει η λατρεμένη τους Ευρωπαϊκή Ένωση για να αντιμετωπίσει τον «αμερικάνικο τυφώνα».
Πρώτον, μας λένε ότι η Ευρώπη πρέπει να ενεργήσει αποφασιστικά προς την ταχύτερη ενοποίηση-ομογενοποίησή της. Ζητούν, δηλαδή, τα κράτη-μέλη να παραδώσουν και τα τελευταία υπολείμματα της εθνικής κυριαρχίας που τους έχουν απομείνει (π.χ. το veto). Θέλουν να υποβαθμίσουν περεταίρω τις εθνικές ταυτότητες ώστε όλοι να αισθανόμαστε ως ευρωπαίοι πολίτες μιας αυτοκρατορίας, με πρωτεύουσα τις Βρυξέλλες. Έτσι, λένε, η ΕΕ θα ενισχύσει το γεωπολιτικό αποτύπωμά της για να αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα. Βλέπετε, για τους ευρωλάγνους ο αγώνας έχει γίνει πολυμέτωπος.
Δεύτερον, μας λένε ότι η Ευρώπη πρέπει να ενισχύσει αποφασιστικά τις αμυντικές δυνατότητές της για να αντιμετωπίσει τη ρωσική απειλή, αλλά και να χειραφετηθεί από την αμερικανική προστασία. Σ’ αυτό το σχέδιο επανεξοπλισμού της Ευρώπης πολλοί εντάσσουν και την Τουρκία. Υπάρχουν και κάποιοι ελληνόφωνοι αναλυτές που θεωρούν τη συμμετοχή της Άγκυρας στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας θετική εξέλιξη για τον Ελληνισμό! Γι’ αυτούς προέχει η ρωσική από την τουρκική απειλή. Συντάσσονται, δηλαδή, με τα συμφέροντα ασφαλείας της Γερμανίας, της Πολωνίας ή των Βαλτικών Χωρών και όχι με αυτά της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τόσο πατριώτες!
Τρίτον, μας λένε ότι πρέπει να υλοποιηθεί η έκθεση Ντράγκι καθώς και άλλα σχέδια για την οικονομική ανασύνταξη της Ευρώπης για να αντιμετωπιστεί ο διεθνής ανταγωνισμός από τις ΗΠΑ και την Κίνα. Δεν λένε, όμως, κουβέντα για τον ανταγωνισμό εντός της ΕΕ που έχει φτωχοποιήσει και αποδυναμώσει τις περιφερειακές χώρες της Ένωσης, όπως η Ελλάδα. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι μόνο η Ευρώπη ως γεωπολιτικό σύνολο και όχι η Ελλάδα.
Οι μάσκες έπεσαν. Όλοι αυτοί που αγωνιούν για την Ευρώπη έχουν ξεχάσει τι έκανε αυτή στην πατρίδα μας. Ξεχνούν:
1ον. Την οικονομική καταστροφή με τα μνημόνια των Μέρκελ, Σόϊμπλε, Ντάϊσελμπλουμ, Γιούνκερ, Λαγκάρντ και λοιπών, για τη σωτηρία του ευρώ.
2ον. Το αναγκαστικό ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας καθώς και τις ιδιωτικοποιήσεις της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του σιδηροδρόμου, των λιμανιών και των αεροδρομίων στο όνομα της «απελευθέρωσης της αγοράς» και της αποπληρωμής του ευρωχρέους.
3ον. Τη μετανάστευση, που συνέτεινε στη δημογραφική συρρίκνωση των Ελλήνων.
4ον. Το κλείσιμο μεγάλων βιομηχανικών μονάδων όπως της ΛΑΡΚΟ, των ναυπηγείων κ.α. γιατί ελάμβαναν κρατικές επιδοτήσεις που νόθευαν τον «ευρωπαϊκό ανταγωνισμό».
5ον. Το κλείσιμο των λιγνιτικών εργοστασίων της ΔΕΗ και την κωλυσιεργία της εκμετάλλευσης των ελληνικών υδρογονανθράκων, στο όνομα της «πράσινης μετάβασης».
6ον. Τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής με τις ποσοστώσεις και τις ανεξέλεγκτες εισαγωγές.
7ον. Την άρνηση από τον γκαουλάϊτερ της ΕΕ, τη Γερμανία, να πληρώσει τις οφειλές της από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (κατοχικά δάνεια, επανορθώσεις, αποζημιώσεις θυμάτων και επιστροφή αρχαιολογικών θησαυρών).
8ον. Την αδιαφορία, σε αντίθεση με την Ουκρανία, για την κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας που, επί 21 χρόνια, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
9ον. Τη διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη της Τουρκίας από την Ένωση που αδιαφορεί για τις απειλές (casus belli) και τις καταπατήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Όλα αυτά είναι μερικές μόνο, υπάρχουν και πολλές άλλες, από τις συνέπειες που υφίσταται ο Ελληνισμός μέσα στην α-εθνική Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ευρωλάγνοι επιχειρούν να μας πείσουν ότι η σωτηρία μας, από τον ακροδεξιό Τραμπ και τον αυταρχικό Πούτιν, θα προέλθει από μια ισχυρότερη ΕΕ. Μάλλον, για βιλαέτι της Τουρκίας μας προορίζουν. Αυτά «τα ορφανά της USAID» στα μέσα ενημέρωσης, σε Ιδρύματα και ΜΚΟ αγωνιούν πρωτίστως για το μέλλον της παγκοσμιοποίησης και όχι γι’ αυτό των Ελλήνων.
