Το ντελίριο του Ερντογάν.
Γράφει ο Νικόλαος Ταμουρίδης*
Το «ντελίριο» είναι μια διαταραχή της λειτουργίας του εγκεφάλου και εντάσσεται στις οργανικές ψυχικές διαταραχές. Χαρακτηρίζεται από διαταραχή της συνείδησης, της προσοχής, των γνωστικών λειτουργιών και της αντίληψης. Κατά κανόνα, στον ασθενή συνυπάρχουν συναισθηματική αστάθεια, ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις και παρορμητική, παράλογη και βίαιη συμπεριφορά.
Από αυτό το «ντελίριο» είναι βέβαιο ότι έχει προσβληθεί ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η όλη του επιθετική στάση και συμπεριφορά, ο φρενήρης πολεμικός εξοπλισμός, οι εμπρηστικές δηλώσεις, η ευθεία σύγκρουση με τη Δύση και η πολεμική ρητορική που εκπέμπει δεν χωρούν αμφιβολία ότι πρόκειται περί ενός πολιτικού-πολεμικού «ντελίριου», που μπορεί να έχει για τη χώρα του καταστρεπτικά και μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.
Όλα αυτά, βέβαια, δεν είναι τυχαία:
-Τόσο ο ίδιος ο Ερντογάν όσο και υψηλοί αξιωματούχοι του διατρανώνουν σε κάθε περίπτωση ότι η Τουρκία είναι μια «μεγάλη δύναμη», μια αυτοκρατορία που ελέγχει την περιοχή από το Αφγανιστάν μέχρι και τη Λιβύη, και κανένας δεν μπορεί να κάνει τίποτε χωρίς αυτήν, ούτε πολιτική ούτε πόλεμο.
-Μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία έχει παγκόσμιο όραμα, και πάνω σε αυτό το όραμα έχει εκπονήσει στρατηγικές, και πάνω σε αυτές τις στρατηγικές έχει προσαρμόσει ένα πρόγραμμα εξωτερικής πολιτικής, καθώς και στρατιωτικής υπερενδυνάμωσης, με βάση την αυτάρκεια μέσω μιας εγχώριας, αυτόνομης πολεμικής βιομηχανίας.
-Ο Ερντογάν κάνει μια μεγάλη προσπάθεια να ενώσει όλους τους τουρκόφωνους λαούς -που δεν είναι και λίγοι-, επιδιώκοντας παράλληλα να ηγηθεί των απανταχού Γης μουσουλμάνων.
Ήδη ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος τις πολεμικές συγκρούσεις Ρωσίας – Ουκρανίας και Ισραήλ – Χαμάς, και την εμπλοκή ΗΠΑ – Ε.Ε. – Ρωσίας σε αυτές, ενδυναμώνει τις σχέσεις του με όλα τα παραπάνω κράτη, ενώ παράλληλα προσπαθεί να επιβληθεί και στις αραβικές χώρες, οι οποίες είναι πολύ επιφυλακτικές στα σχέδια και στις κινήσεις του Τούρκου ηγέτη. «Οργανισμός Τουρκικών Κρατών» είναι η επιτυχία του τα τελευταία χρόνια, ως πολιτικός συνασπισμός των περισσότερων από τα προαναφερόμενα τουρκόφωνα κράτη, ενώ δεν αποκλείεται, εάν ενταθούν οι πολεμικές συγκρούσεις, να προχωρήσει στη συγκρότηση και στρατιωτικού συνασπισμού με ηγέτιδα δύναμη την Τουρκία.
Τα κράτη της Ευρώπης και η Δύση γενικότερα οφείλουν άμεσα να αντιληφθούν το μέγεθος της ισλαμικής απειλής και να δράσουν ανάλογα έναντι της Τουρκίας, που αποτελεί την αιχμή του ισλαμικού δόρατος που πάλλεται εναντίον των πολιτισμένων λαών της Δύσης. Να σταματήσουν άμεσα την παράνομη μετανάστευση και να καθηλώσουν την Τουρκία στον χώρο όπου βρίσκεται, αφαιρώντας της κάθε «όνειρο» ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και πολύ περισσότερο της δημιουργίας μιας παγκόσμιας ισλαμικής αυτοκρατορίας.
Η Ιστορία δεν παρέχει επιπλέον χρόνο!
*Αντγος (ε.α), επίτιμος Α’ υπαρχηγός ΓΕΣ
