Ἐπελαύνει ὁ συντηρητισμός στήν Εὐρώπη.
Κεντρικό θέμα της ΕΣΤΙΑΣ,
Κεντροδεξιά καί ἐθνικιστική Ἀκροδεξιά στίς δύο πρῶτες θέσεις στίς ἐκλογές τῆς Φινλανδίας – Παρελθόν ἡ Πρωθυπουργός Σάννα Μαρίν, φιλοδοξεῖ νά διορισθεῖ …Γενική Γραμματεύς τοῦ ΝΑΤΟ – Πρῶτο τό δεξιό κόμμα τοῦ Μπορίσωφ στήν Βουλγαρία παρά τόν πόλεμο τῆς Δύσεως – Ἐκτινάσσεται καί ἡ Ἀκροδεξιά – Στό ζενίθ ἡ δημοτικότης τῆς Λέ Πέν
ΓΙΑ ὅλην τήν νύκτα τῆς Κυριακῆς πρός Δευτέρα οἱ πληροφορίες ἀπό τήν Φινλανδία ἦσαν πώς τά ἐκλογικά ἀποτελέσματα στήν Φινλανδία εἶχαν μέν ἐξελιχθεῖ σέ θρίλλερ, ὅμως ἡ Πρωθυπουργός Σάννα Μαρίν διεκδικοῦσε τήν πρώτη θέση, ἐνῷ ἡ Ἀκροδεξιά ἀπεῖχε σταθερά 3-4 ποσοστιαῖες μονάδες ἀπό τούς δύο διεκδικητές τῆς πρώτης θέσεως. Ἐν τέλει, τό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα τῆς Σάννα Μάριν κατετάγη τρίτο μέ ποσοστό 19,9%. Ἀκούγεται δέ τώρα ὅτι θά προταθεῖ καί γιά τήν θέση τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ ΝΑΤΟ, στό ὁποῖο ἡ χώρα της ἐντάσσεται ἐπισήμως σήμερα. Στήν πρώτη θέση κατετάγη ἡ κεντροδεξιά Ἐθνική Συμμαχία μέ 20,8% καί στήν δεύτερη τό ἀκροδεξιό κόμμα τῶν Φινλανδῶν μέ 20,1%. Ἀπόδειξις, τοῦ ὅτι τά ζητήματα ταυτότητος εἶναι ἡ αἰτία διασπάσεως τῶν κεντροδεξιῶν κομμάτων στά «δύο» σέ ὅλη τήν Εὐρώπη.
Τήν ἴδια ἡμέρα διεξήγοντο ἐκλογές καί στήν Βουλγαρία, ὅπου τήν πρώτη θέση κατέλαβαν οἱ κεντροδεξιοί τοῦ Μπόικο Μπορίσωφ μέ 26,5%, μέ τούς λεγομένους «μεταρρυθμιστές» νά ἀκολουθοῦν μέ 24,9%. Τό σημαντικό εἶναι ὅτι οἱ ἀκροδεξιοί –πού στήν συγκεκριμένη περίπτωση εἶναι φιλορῶσσοι– ἀνῆλθαν στό 14,4% αὐξάνοντας κατά πέντε μονάδες τά ποσοστά τους.
Κρίνοντας τά συμβάντα μιᾶς ἡμέρας μόνον, διαπιστώνουμε ὅτι τά κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, ἀργά καί σταθερά, μειώνουν τήν ἐκλογική ἐπιρροή τους. Οἱ ψηφοφόροι τούς γυρίζουν τήν πλάτη. Ἡ Ἀριστερά ἐπίσης καταποντίζεται. Ἀπ’ ἐναντίας τά κόμματα τῆς λεγομένης Ἀκροδεξιᾶς, παρ’ ὅλον τόν πόλεμο καί τίς συκοφαντίες πού ὑφίστανται, ἀνεβαίνουν συνεχῶς.
Τό γιατί ἡ Ἑλλάς ἀποτελεῖ ἐξαίρεση μέ ἕνα ἀριστερό κόμμα νά συνεχίζει νά ἔχει εὐρεῖα ἀποδοχή καί τήν Ἀκροδεξιά νά εἶναι κατακερματισμένη, συνιστᾶ μίαν ἰδιαιτερότητα, πού δέν εἶναι τῆς παρούσης νά ἀπαντηθεῖ.
Τό γεγονός εἶναι πώς στήν Εὐρώπη ὁ συντηρητισμός ἐπελαύνει. Ἔχει προηγηθεῖ ἡ μεγάλη νίκη τοῦ δεξιοῦ συνασπισμοῦ στήν Ἰταλία, ὅπου Κεντροδεξιά καί Ἀκροδεξιά (γιά νά χρησιμοποιήσουμε τούς συμβατικούς ὅρους) διεμόρφωσαν ἕνα σοβαρό πλαίσιο συνεργασίας καί ἐπεβλήθησαν. Ὅσο γιά τήν Γαλλία, ἡ δημοτικότης τῆς Μαρίν Λέ Πέν συνεχίζει νά ἀπογειώνεται, καθώς ὁ Πρόεδρος Μακρόν πού ἐξησφάλισε τήν νίκη χάρις εἰς ἕνα ἑτερόκλητο πλῆθος ὑποστηρικτῶν πού δέν ἔχουν καί πολλά κοινά νά τούς συνδέουν, ἀντιμετωπίζει σοβαρές ἀντιδράσεις στήν ἐφαρμογή τῆς πολιτικῆς του.
Παρατηροῦμε ὅτι ἡ λεγομένη Ἀκροδεξιά, εἴτε ἔχει τήν βάση τῆς δυνάμεώς της στίς σταθερές θέσεις κατά τῆς ἀλλοτριώσεως τῆς Εὐρώπης ἀπό τήν ἀλόγιστη μετανάστευσηεἴτε σέ μιά στάση συμπαθείας πρός τήν Ρωσσία (αὐτό συμβαίνει στήν Βουλγαρία καί τήν Οὑγγαρία), ἀνεβαίνει διαρκῶς, καί ἐν τέλει ἐκεῖ νομοτελειακῶς οἱ πλέον συστημικές κεντροδεξιές δυνάμεις θά ὑποχρεωθοῦν «νά βάλουν νερό στό κρασί τους» καί νά τίς δεχθοῦν ὡς κυβερνητικούς ἑταίρους.
Τελικῶς, οἱ θέσεις πού ἑνώνουν Κεντροδεξιά καί Ἀκροδεξιά εἶναι πολύ περισσότερες ἀπό αὐτές πού τίς χωρίζουν. Ἡ μόνη διαφορά εἶναι ὅτι τά κεντροδεξιά κόμματα ἐξακολουθοῦν νά δέχονται κάποιες ἀρχές «πολιτικῆς ὀρθότητος» τίς ὁποῖες ἀκριβῶς οἱ ψηφοφόροι ὅλο καί περισσότερο ἀπορρίπτουν. Ἄλλως τε τό κοινό σημεῖο ὅλων τῶν ἀκροδεξιῶν κομμάτων εἶναι ἡ ἀποστροφή πρός τήν πολιτική ὀρθότητα. Αὐτή ἡ ἀποστροφή ὁδηγεῖ τά κόμματα σέ κάποιες χῶρες νά ἀπαιτοῦν διατήρηση τῶν ἐθνικῶν ἀξιῶν καί προστασία ἔναντι τῶν μεταναστῶν, τούς ὁποίους θεωροῦν εἰσβολεῖς. Πρόκειται βεβαίως γιά μιά στάση κατ’ ἐξοχήν συντηρητική.
Αὐτή ἡ ἀποστροφή ὁδηγεῖ τά κόμματα σέ κάποιες ἄλλες χῶρες νά στρέφονται πρός τήν Ρωσσία τοῦ Πούτιν, ὁ ὁποῖος σταθερά ἀπορρίπτει ὅλα ὅσα αὐτή ἡ πολιτική ὀρθότης θέλει νά ἐπιβάλλει στήν Εὐρώπη. Καί αὐτή εἶναι μία στάσις κατ’ ἐξοχήν συντηρητική.
Θά διακινδυνεύσουμε τήν πρόβλεψη, ὅτι αὐτές οἱ δυνάμεις πού προελαύνουν ἐκ παραλλήλου μέ τά παραδοσιακῶς συντηρητικά κεντροδεξιά κόμματα, ἐλάχιστα ἀπέχουν ἀπό τοῦ νά συντονισθοῦν μαζί τους καί νά δημιουργήσουν μιά νέα δυναμική γιά τήν Εὐρώπη. Οἱ προσπάθειες τῆς Ἀριστερᾶς νά καταγγέλλει κάθε τί πατριωτικό ὀνομάζοντάς το «ἐθνικιστικό» ἤ «ναζιστικό», εἶναι πλέον χαμένη μάχη. Ἡ προσπάθεια ἐξ ἄλλου ταυτίσεως τῶν φιλελευθέρων ἀξιῶν μέ ἕναν παλαιᾶς κοπῆς καπιταλισμό, ἐξελίσσεται σέ μάχη ὀπισθοφυλακῶν.
Ἡ Εὐρώπη προχωρεῖ. Κάποτε, πρέπει νά τό καταλάβουμε καί στήν Ἑλλάδα.
