Γράφει ο Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς,
H προϊούσα πτωχοποίηση στην Ελλάδα καθίσταται καταφανώς ορατή, καίτοι τα συστημικά Μ.Μ.Ε μεριμνούν να την αποσιωπήσουν δοθέντος, ότι οι πλειστηριασμοί, δρουν ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα σήμερον, η κατάσταση να καθίσταται πνιγηρή δια την κοινωνία, ένεκεν και συνεπεία του κραυγαλέως απουσιάζοντος κοινωνικού κράτους.
Η κυβέρνηση απέχει εκκωφαντικά εκ του μείζονος τούτο ζητήματος το οποίο αφορά τουλάχιστον την προστασία της κύριας κατοικίας, με συνέπεια σήμερον οι πολίτες να διώκοντα με ευσύνοπτες διαδικασίες και εν ταυτώ να εκριζώνονται ολόκληρες οικογένειες κακείν κακώς.
Η πολιτεία, αδιαφορεί στοιχειωδώς δια την προάσπιση δια νόμου της πρώτης κατοικίας ή τουλάχιστον την αναστολή αυτών έστω και προσωρινά, διότι ο καθημαγμένος Έλληνας πολίτης, καλείται να έλθει αντιμέτωπος με την στυγνή πραγματικότητα άνευ ουδενός ουσιαστικού μέσου αμύνης.
Ο νόμος εξυπαρχής καθίσταται ετεροβαρής υπέρ των Τραπεζών, καθότι εν περιπτώσει επιβολής αναγκαστικής κατασχέσεως και προγράμματος πλειστηριασμού, ο πολίτης ασκεί εξυπαρχής απομειωμένης αποτελεσματικότητας και εκ του νόμου απισχνασμένα μέσα ανακοπής του πλειστηριασμού, δηλαδή όλο το νομικό εποικοδόμημα έχει θεσπιστεί προς διευκόλυνση του ολετήρα των πλειστηριασμών.
Η αντικοινωνική και πρόδηλα άδικη αυτή κατάσταση, ανάγεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της Πολιτείας διαχρονικά, αρχής γενομένης εκ της αφειδούς και αχαλινώτου χορηγήσεως δανείων, υπό των θεσμικών τραπεζών, διότι γνώριζε και όφειλε δια μίας δέσμης προληπτικών μέτρων, να προστάτευε τους δανειολήπτες, ως πολίτες του εν λόγω κράτους, καθότι οι τράπεζες κατά τις διαπραγματεύσεις, στο προσυμβατικό στάδιο, καταλάμβαναν την δεσπόζουσα θέση ισχύος, εκτιμώντας τυχόν μελλοντική μεταβολή των συνθηκών και έχοντας τους νομικούς και οικονομικούς συμβούλους να αξιολογήσουν την εν λόγω κατάσταση, παρά ταύτα χορηγούσαν εξ οικείου πταίσματος δάνεια σε πολίτες οι οποίοι νομοτελειακά δεν ηδύναντο να ανταποκριθούν εις την αποπληρωμή των, διότι εκ της οικονομικής τους καταστάσεως, στερούνταν, καταφανώς της προσήκουσας δανειοληπτικής ικανότητας.
Εν κατακλείδι, αφενός, τα σημερινά νοικοκυριά στενάζουν υπό το ζυγό της αρπαγής της πρώτης κατοικίας ενώ σύσσωμο του κοινοβούλιο παρά τις αντίθετες επικοινωνιακές ρητορικές, εις τον αντίποδα κύπτει, υποτακτικώς το γόνυ και αναφανδόν υπέρ των τραπεζών, εθελοτυφλώντας και κωφεύοντας δια την προϊούσα οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων, ενώ εξετέρου, η παγκοσμιοποίηση δια της έμμεσης αντικατάστασης του Ελληνικού πληθυσμού πραγματώνεται με ταχύτατους ρυθμούς, εν κρυπτώ και παραβύστω και ερήμην του Ελληνικού λαού.
Δημοσιεύθηκε στη Δημοκρατία
**Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
