Πρός ἐκλογές μέ φόρα καί μέ τό ἄγριο…
Γράφει ο Δημήτρης Καπράνος
Ὁδεύουμε πρός ἐκλογές, ἐλήλυθεν ὁ καιρός. Θά περίμενε κανείς, σέ μιά χώρα ἡ ὁποία ἔχει ὑποστεῖ τά πάνδεινα ἀπό τό 2010 καί μετά, νά ἔχει τοὐλάχιστον ἀποκαταστήσει τό διχαστικό κλῖμα πού ἐπεκράτησε τότε καί μᾶς ὁδήγησε σέ λάθη καί ἀστοχίες.
Δυστυχῶς, ὅμως, φαίνεται ὅτι στόν προεκλογικό ἀγῶνα, τήν ἔναρξη τοῦ ὁποίου ἔχει ἀτύπως κηρύξει ὁ πολιτικός κόσμος, θά ἐπικρατήσει κλῖμα ἀγοραῖο καί διόλου ἐνθαρρυντικό.
Ἄς ἀρχίσουμε ἀπό τόν πρώην ὑπουργό τῆς κυβερνήσεως Σύριζα-Ἀνέλ, τομεάρχη σήμερα Δημοσίας Τάξεως τοῦ κόμματος τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως, ὁ ὁποῖος ἐκτόξευσε ἤδη μία σοβαρή ἀπειλή κατά τῆς δημοκρατίας. Τί μᾶς εἶπε ὁ πάντα βλοσυρός πρώην τεχνοκράτης; «Θά ἐπαναφέρουμε τήν δημοκρατία εἴτε μέ τό καλό εἴτε μέ τό ἄγριο!».
Δηλαδή ποιά δημοκρατία; Ἐκείνη πού ἀγνοεῖ καί γράφει στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων της ἀκόμη καί τό ἀποτέλεσμα ἑνός δημοψηφίσματος, παραβιάζοντας τήν ἀρχή τῆς συνταγματικῶς κατοχυρωμένης λαϊκῆς κυριαρχίας; Εἶναι κλῖμα αὐτό πού προσπαθοῦν νά διαμορφώσουν κάποια ἀπό τά στελέχη τῆς ἀπουσιαζούσης ἀπό τίς ψηφοφορίες τῆς Βουλῆς (καί ἐδῶ ἀσέβεια πρός τήν λαϊκή ἐντολή) ἀντιπολιτεύσεως; Ἄς φροντίσουν οἱ ἔχοντες δημοκρατική παιδεία (ὑπάρχουν ἀρκετοί στήν ἐν λόγῳ παράταξη) νά ἐπαναφέρουν τόν «ἄγριο δημοκράτη» στήν πλευρά τῆς λογικῆς…
Καί πᾶμε τώρα στά «ἀγοραῖα», πού λέγαμε προηγουμένως. Ἔρχεται, λοιπόν, ἡ ἐκπρόσωπος Τύπου τοῦ κόμματος, καί προσφωνεῖ τόν ἀρχηγό μέ τήν ἀκόλουθη φράση: «Πρόεδρε, ἔλα …μέ φόρα!»… Ἀσφαλῶς, ἐπρόκειτο γιά ἔκφραση πού «τῆς ξέφυγε», προφανῶς λόγῳ ἀπειρίας, ἐμφανῶς λόγῳ ἐνθουσιασμοῦ. Ἀλλά εἶναι φράση αὐτή μέ τήν ὁποία προσφωνεῖται ἀρχηγός κόμματος, πρώην Πρωθυπουργός, ὁ ὁποῖος φιλοδοξεῖ νά κερδίσει τίς ἐκλογές;
Στά καφενεῖα, γιά νά τό ἐλαφρύνουμε λίγο, ἡ φράση αὐτή λέγεται μόνο μεταξύ ἀνδρῶν, εἶναι εἰρωνική καί ἔχει καί …συνέχεια, τήν ὁποία ἡ ἀνατροφή μου ἀλλά καί ἡ ἐφημερίδα δέν μοῦ ἐπιτρέπουν νά ἀναφέρω. Δυστυχῶς, ὅμως, ἡ φράση ἐλέχθη. Καί προκάλεσε ἤδη συζήτηση ἀκολουθούμενη καί ἀπό τήν …ἐπωδό, στίς συντροφιές πού ἀσχολοῦνται –ἀκόμη– μέ τήν πολιτική. Φυσικά, δέν «πάει πίσω» καί ἡ κυβερνῶσα παράταξη, ἡ ὁποία –ἀπαντῶντας συνήθως– ἀκολουθεῖ τήν πολωτική γραμμή. Θά ποῦν, ἀσφαλῶς, ὅτι «προκαλούμεθα καί ἀπαντᾶμε», ἀλλά ἄν προσπαθήσουν, ἴσως βροῦν ἄλλο τρόπο ἀπαντήσεων στίς ὅποιες προκλήσεις. Λίγο χιοῦμορ, ἴσως; Ἡ προεκλογική περίοδος, σέ μιά πολιτισμένη χώρα, σημαίνει ἀντιπαράθεση θέσεων καί ἔργων.
Ἐδῶ, ἔχουμε, δυστυχῶς, ἀπόπειρες ἐπιστροφῆς, σέ μεγάλο βαθμό, στό κλῖμα πού ἐπεκράτησε στήν ἐποχή τῶν μνημονίων, μέ τά ἀλησμόνητα «γιουρούσια» πρός τήν Βουλή, μέ τά «πανώ» πού σήκωναν βουλευτές στά προπύλαια τοῦ Κοινοβουλίου, μέ τούς ξυλοδαρμούς πολιτικῶν ἀπό ὁμάδες ἡμιαγρίων ἐγκαθέτων. Ἔγραψε ὁ Χρῆστος Φωτίου, παλαιό στέλεχος τῆς ΕΔΑ, δήμαρχος, Νομάρχης καί ὑπουργός τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου: «Ὁ ἕνας “ἤ μέ τό καλό ἤ μέ τό ἄγριο”, ἡ ἄλλη “πρόεδρε, ἔλα μέ φόρα”. Κάποιοι ψάχνουν ἀπεγνωσμένα τήν χαμένη αἰσθητική τῆς ἀριστερᾶς…».
