Κατάθλιψη, επιθετικότητα, αυτοτραυματισμοί, η καραντίνα τσάκισε τα εφηβάκια…
του Χρήστου Ξανθάκη,
Πάμε πάλι με Πολ Σιδηρό στην ερμηνεία και Λευτέρη Παπαδόπουλο στους στίχους:
Όταν θα έρθουν οι καιροί
που θα χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλυτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Πάμε μ’ ένα σαφώς αντιδημοφιλές θέμα, που ανέδειξε πρώτο και κύριο στο χθεσινό πρωτοσέλιδό της η «Καθημερινή». Και μπράβο της θα πω εγώ, μιας και οι μέρες προσφέρονται πολύ περισσότερο για μαλλιότραβηγμα και πολύ λιγότερο για ενδοσκόπηση. Έχει και περισσότερη πλάκα το αναγνωρίζω να βλέπεις τον γίγαντα Μαραβέγια όταν προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα (ναι, αδικαιολόγητα και ας αφήσουμε έξω απ’ το κάδρο τις νομικίστικες αλχημείες…), παρά να διαβάζεις ότι η πανδημία αφήνει στα εφηβάκια ένα φορτίο ασήκωτο και αβάσταχτο. Διαβάστε να σας πέσει το μαλλί:
Διαδικτυακή εξάρτηση, καταθλιπτικά συναισθήματα, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτοτραυματισμός, επιθετικότητα, αδυναμία συγκέντρωσης.
Και διαβάστε τώρα μια ιστορία φρίκης και τρόμου, δια στόματος Αρτέμιδος Τσίτσικα, αναπληρώτριας καθηγήτριας Παιδιατρικής-Εφηβικής Ιατρικής στο ΕΚΠΑ:
«Οι συμπεριφορές διαδικτυακής εξάρτησης φθάνουν στο 62,7 % στον εφηβικό πληθυσμό, έναντι 40 % προ καραντίνας, με περίπου 20 % να εκδηλώνουν σοβαρή παραίτηση από καθημερινές υποχρεώσεις και δραστηριότητες. Τα αγόρια ασχολούνται κυρίως με παιχνίδια-gaming και εκδηλώνουν θυμό, βίαιες συμπεριφορές και επιθετικότητα, ενώ τα κορίτσια επιδίδονται σε υπερβολική χρήση των κοινωνικών δικτύων με εκφράσεις εσωτερίκευσης και απόσυρσης, χαμηλής αυτοεκτίμησης και καταθλιπτικού συναισθήματος που μπορεί να φθάσει στο 40 % (έναντι του 20 % προ covid-19). Ο αυτοτραυματισμός (cutting) παρουσιάζει επίσης αυξητική τάση στα κορίτσια και φθάνει στο 10 %, έναντι 3-5 % πριν».
Αυτά είναι πάνω τα νούμερα της έρευνας, όπως τα κατέγραψε και τα παρουσίασε η εφημερίδα. Συν η διαπίστωση ότι «στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα εξειδικευμένο δίκτυο υπηρεσιών για τις ανάγκες των εφήβων και την ολιστική προσέγγιση της υγείας τους». Να το διαβάζει αυτό ο Πλεύρης, που μόλις προχθές βγήκε στον Χατζή και δήλωσε nema problema για το μπάχαλο με τους οικογενειακούς γιατρούς, και να σκίζεται στο γέλιο…
Αλλά υπάρχει και μια άλλη πλευρά, πιο αθέατη, που πρέπει να μας προβληματίσει. Στο δημοσίευμα το χθεσινό της «Καθημερινής» δεν είδα κάτι, αλλά όπως διάβαζα τους Times του Λονδίνου την περασμένη Δευτέρα έπεσε το μάτι μου σ’ ένα σχετικώς σπλάτερ ρεπορτάζ. Το οποίο έλεγε ότι αυξήθηκε κατά 50 % στη Βρετανία, η χρήση παρανόμων ουσιών (ναρκωτικών, στην καθομιλουμένη) στις ηλικίες 16 ως 25 ετών μετά από το πέρας της πανδημίας. Εκεί, δηλαδή, που φτιαχνότανε το 22 % του συγκεκριμένου ηλικιακού φάσματος, εκτοξεύτηκε αβασάνιστα η χρήση στο 33 %! Και μάλιστα, ένα ποσοστό 17 % του συνόλου, δεν αρκέστηκε σε μπαφίδια και κουμπάκια, αλλά πήγε βόλτα με «σκληρά» ναρκωτικά.
Στη Βρετανία τα ανωτέρω, που αναμφίβολα προηγείται της Ελλάδας στους συρμούς και τις μόδες της νεολαίας, αλλά δεν προηγείται πλέον και τόσο πολύ. Και θα είχε οπωσδήποτε ενδιαφέρον να το ψάξει κάποιος και να δούμε πως πορεύονται και τα δικά μας τα παιδιά όσον αφορά στους τεχνητούς παραδείσους μετά από το τέλος της καραντίνας. Γιατί αν βασανίζονται από «διαδικτυακή εξάρτηση, καταθλιπτικά συναισθήματα, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτοτραυματισμός, επιθετικότητα, αδυναμία συγκέντρωσης», πάρτυ θα κάνουν οι ναρκέμποροι…
Υ.Γ.: Στις ΗΠΑ, που το ψάχνουν λίγο καλύτερα, μιλάνε πλέον για επιδημία ψυχικών νοσημάτων λόγω καραντίνας. Εδώ, ακόμη να αναγνωρίσουμε τα ουκ ολίγα προβλήματα λόγω long covid…
