Προς Μαξίμου: Ήρθε η ώρα της κρίσης!
Του Αδέξιου Δεξιού,
Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ημέρες από την προειδοποίηση του πρωθυπουργού σε υπουργούς και στελέχη να πάψουν να ασχολούνται με άλλα, εκλογικά και μη, και να δουλέψουν για την κυβέρνηση.
Θυμόμαστε ότι και πριν από μερικές εβδομάδες υπήρξαν δημοσιεύματα που έγραφαν ότι ο Μητσοτάκης έχει έτοιμες κόκκινες κάρτες κατά τουλάχιστον 2 υπουργών.
Μεσολάβησε κι ένα Συνέδριο το οποίο υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι ενωτικό, να δίνει έναυσμα για νέο ξεκίνημα, να σταματούσε τις μουρμούρες.
Παρ’ όλα αυτά, όσα βλέπουμε να γίνονται μπροστά και πίσω από τις κουρτίνες, δε δείχνουν ότι η ΝΔ έχει πάρει το μάθημά της.
Κατ’ αρχάς, ακόμη και οι θετικές εξαγγελίες του πρωθυπουργού για να ξεφουσκώσουν οι λογαριασμοί, χάνονται αφενός στην καθυστέρηση της εφαρμογής τους, κι αφετέρου στο ότι άνοιξε νέο μέτωπο, αυτή τη φορά στα καύσιμα.
Διότι ακόμη κι αν το ρεύμα γίνει πιο φθηνό σε σχέση με τους λογαριασμούς που έρχονται τους τελευταίους μήνες, το πρόβλημα μεταφέρεται στα ρεζερβουάρ με τη βενζίνη να έχει φτάσει τα 2.20 ευρώ ή και παραπάνω.
Επομένως, η κυβέρνηση χάνει το θετικό μομέντουμ περιμένοντας πότε θα έρθει ο Ιούνιος αλλά και κανένα καλό νέο από την Ευρώπη.
Όταν, όμως, έρχονται ειδήσεις για περιορισμό των μετακινήσεων και ουσιαστικά για νέο… λοκντάουν μη τυχόν και καταρρεύσει η αγορά ενέργειας, τότε η απαισιοδοξία επιστρέφει.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά το κλίμα γίνεται χειρότερο επειδή κάποιοι (και είναι πολλοί) παρακούουν τις εντολές του Μητσοτάκη να μην κατεβάσουν τα μολύβια και να συνεχίσουν να δουλεύουν.
Τόσο στα πηγαδάκια του Συνεδρίου, όσο και σε κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως η δεξίωση για τα 100 χρόνια της εφημερίδας Βήμα, τη Δευτέρα, μια λέξη ακουγόταν. «Εκλογές».
Όλοι τους μιλούσαν για το πότε ο Μητσοτάκης θα στήσει κάλπες και ποια θα είναι η τύχη της Νέας Δημοκρατίας. Επί της ουσίας η αγωνία που υπάρχει είναι αν θα επανεκλεγούν ήδη βουλευτές ή αν θα εκλεγούν οι πολιτευτές.
Και ήδη, τα Σαββατοκύριακα στις εκλογικές περιφέρειες γίνεται χαμός με τις συζητήσεις, τα νταραβέρια και τις συνεννοήσεις ενόψει εκλογών, όποτε κι αν αυτές γίνουν.
Όχι ότι και στην Αθήνα γίνεται κάτι καλύτερο. Ήδη οι υποψήφιοι στήνουν γραφεία, τρέχουν σε εκδηλώσεις, «καρφώνουν» συντρόφους τους, αλλά και αντιπάλους στις περιοχές που κατεβαίνουν.
Ειδικά στην Α’ Αθήνας και στην παλιά, σπασμένη τώρα, Β’ Αθήνας, γίνεται χαμός. Με νέους πολιτευτές να τρέχουν να κλείσουν κομματάρχες ή να πάρουν χρίσμα, με τους νυν βουλευτές να σπεύδουν να κατοχυρώσουν τα μαγαζάκια τους, και με άλλους να σκοτώνονται για το ποιος θα κρατήσει το δικό του μετερίζι.
Καλή (ή κακή) ώρα ο πόλεμος που είναι σε εξέλιξη μεταξύ Τάκη Θεοδωρικάκου και Κώστα Μπακογιάννη για τα θέματα ασφάλειας στην Αθήνα.
Οι αιχμές, τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, οι κόντρες φόρα παρτίδα, και οι διαρροές «πηγών» δείχνουν ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει.
Και μάλιστα ακόμη περισσότερες απορίες δημιουργεί το γεγονός ότι ο Θεοδωρικάκος έχει άριστες σχέσεις, τόσο με τον Μητσοτάκη όσο και με τον διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη.
Πώς, λοιπόν, ο ανιψιός δήμαρχος τα βάζει με έναν ευνοούμενο υπουργό, του στενού πυρήνα των συνεργατών του θείου πρωθυπουργού;
Τι να πει κανείς βεβαίως και για την έμμεση επίθεση που εξαπέλυσε κατά Σαμαρά ο Δένδιας, υπουργός και στενός συνεργάτης του Μεσσήνιου πρωθυπουργού από το 2012.
Όταν πρωτοκλασάτα στελέχη δείχνουν να μην έχουν έρμα και να αντιπαρατίθενται για το ποιος είναι πιο πατριώτης, τότε υπάρχει μεγάλο ζήτημα.
Ναι, η κατάσταση δείχνει να μην ελέγχεται ούτε από το Μαξίμου.
Και οι κόντρες δεν είναι μόνο μεταξύ των δύο παραπάνω.
Μαθαίνουμε ότι υπάρχει αντιπαράθεση σχεδόν σε όλες τις περιφέρειες της Αττικής. Και μαχαιρώματα στην πλάτη. Κόντρες που θα βγουν πολύ σύντομα στο προσκήνιο.
Και όλο αυτό το σκηνικό, μόλις λίγο καιρό μετά τα μηνύματα και τα καμπανάκια του πρωθυπουργού.
Διότι αν σκοτώνονται τα στελέχη μεταξύ τους, ποιος δουλεύει στα υπουργεία και στους δημόσιους φορείς;
Ποιος προωθεί το κυβερνητικό έργο αν όλοι κοιτάζουν μόνο την πάρτη τους;
Ποιος κλείνει μέτωπα όταν όλοι μιλάνε για εκλογές και κοιτάνε πώς θα κάνουν όσο το δυνατόν περισσότερα ρουσφέτια;
Ποιος, λοιπόν, κυβερνά αυτό το κόμμα; Κάποιοι βολεύονται ενδεχομένως με τις πειραγμένες δημοσκοπήσεις που δείχνουν 8 μονάδες διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι, οι διαφορές εξανεμίζονται και το παιχνίδι γυρίζει τούμπα. Και όλοι αυτοί που νοιάζονται πώς θα εκλεγούν απλά θα πάνε σπίτι τους.
Αν, όμως, και ο Μητσοτάκης δε μπορεί να τους ελέγξει πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του. Θα τους ανέχεται για πολύ ή θα φτιάξει ένα κόμμα που θα μπορέσει να κερδίσει για άλλα 4 χρόνια την εξουσία;
Ήρθε η ώρα της κρίσης για τον πρωθυπουργό και το περιβάλλον του.
