Γιατί χτυπούν – ξανά – τον Καραμανλή;
Γράφει ο Βασίλης Σκουρής,
Οι διαφορετικές στοχεύσεις και το χέρι βοηθείας στο Μαξίμου.
Για να εξηγηθούμε εξ αρχής: Ο υπογράφων, από τις σελίδες του «Έθνους» και της «Ημερησίας» όπου εργαζόταν το 2007, είχε ασκήσει σκληρή κριτική για τις πολιτικές της κυβέρνησης Καραμανλή στις φονικές πυρκαγιές της Ηλείας την εποχή που έτρεχαν τα γεγονότα – τότε που πολλοί από τους σημερινούς επικριτές είτε σιωπούσαν, είτε… χειροκροτούσαν! Παρότι το πέρασμα του χρόνου αναδεικνύει υπερβολές στην κριτική εκείνης της περιόδου, στην ουσία της κριτικής επιμένω και σήμερα – άλλωστε οι μετέπειτα αποκαλύψεις και εξελίξεις μας δικαιώνουν!
Ας έρθουμε όμως στο σήμερα. Δεν είναι μόνο το ότι όσοι έσπευσαν να χειροκροτήσουν την «αποπομπή» Λιβανού (για την ακρίβεια, παραίτηση που έγινε αποδεκτή ήταν) αποφεύγουν να θέσουν σημαντικά ερωτήματα:
-Τι λέει, για παράδειγμα, για τη διαχείριση της πυρκαγιάς στην Ηλεία; Έγιναν ή όχι όσοι καταμαρτυρούνται στην τότε κυβέρνηση; Ο ίδιος, άλλωστε, υπήρξε βουλευτής της πλειοψηφίας το 2007, χωρίς – αν δεν μας απατά η μνήμη μας – να είχε διαφοροποιηθεί.
-Έκανε δεκτή την παραίτηση Λιβανού και διέγραψε τον Πέτρο Δούκα για τα όσα είπαν ή για τα όσα έγιναν;
Επιπλέον, βρίσκουν την ευκαιρία να επιτεθούν προσωπικά στον Κώστα Καραμανλή, επαναφέροντας τις τακτικές της περιόδου 2015-2019.
-Πρώτον, συκοφαντούν τον πρώην πρωθυπουργό ότι είναι σε άτυπη συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ, κόντρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και ας γνωρίζουν άριστα πως ο Κώστας Καραμανλής στο παραμικρό δεν αμφισβήτησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη – ακόμα και για τα θέματα που οι στενοί συνομιλητές του γνωρίζουν ότι έχει διαφωνίες με την πολιτική και τις πρακτικές του Μαξίμου. Αντιθέτως, ως μη όφειλε, με την εκδήλωση στο «Ίδρυμα Καραμανλής» με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έδωσε ανέλπιστη χείρα βοηθείας στον πρωθυπουργό.
-Δεύτερον, αποδίδουν όλα τα δεινά της χώρας στην περίοδο 2004-2007 ενώ άριστα γνωρίζουν ότι αυτό δεν συμβαίνει, ώστε να «αθωώσουν» άλλες προσωπικότητες εντός και εκτός της Νέας Δημοκρατίας, που υποστηρίζουν τα κυρίαρχα συστήματα εξουσίας.
Είναι φανερό πως ακόμα και σήμερα, ουκ ολίγοι είναι εκείνοι που φοβούνται τον Κώστα Καραμανλή. Και ας έχει αποδείξει στην πράξη ότι δεν σκοπεύει να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Και ας έχει διαλύσει το λεγόμενο «καραμανλικό» μπλοκ. Τον φοβούνται και έτσι! Γιατί γνωρίζουν πώς μπορεί και μια απλή του δήλωση να ανατρέψει καταστάσεις! Γιατί θέλουν τον Καραμανλή εκτός πολιτικής! Θα το πετύχουν; Εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο…
