Γράφει ο Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Tο μείζον ζητούμενο, εν προκειμένω, έγκειται εις το γεγονός ότι, ανέκαθεν, ιδίως όμως τα τελευταία χρόνια, πόσω δε μάλλον, επί των ημερών μας, η έλευση των Χριστουγέννων, δεν κομίζει εις την κοινωνία το παραμικρό.
Εν προκειμένω, θα προβώ εις μία αναγκαία διάκριση, ίνα να οριοθετήσω απαραιτήτως την σκέψη μου, διότι ο καθείς καθίσταται ελεύθερος και δύναται αδιατάρακτα αν εμβαθύνει εις τον Χριστιανικό βίο ή να ακολουθήσει ανυπερθέτως προς τον Μυστηριακό βίο ανά πάσα στιγμή, είτε θεολογικά-επιστημονικά ή βιωματικά μέσω του Κλήρου της Ελλαδικής Εκκλησίας ανά την Επικράτεια.
Εντούτοις, αυτό το οποίο εγώ καταδεικνύω και στηλιτεύω δια του παρόντος είναι ότι η Συντεταγμένη Πολιτεία, παρασιωπά εκκωφαντικά και δια δολίας προαιρέσεως την Γέννηση του Θεανθρώπου ή την απόδοση της δέουσας Τιμής δια μέσου της θεσμικά οργανωμένης πολιτείας όπως θα έδει.
Τούτο δε το λέγω, διότι καίτοι υφίσταται αρκούντος επαρκές νομικό οπλοστάσιο δια του Καταστατικού Χάρτη της Πατρίδας ήτοι το Σύνταγμα αναφορικώς με την πρωτοκαθεδρία της Ορθοδόξου παραδόσεως, δοθέντος ότι πρόκειται ανυπερθέτως, δια το συστατικό στοιχείο της πολιτισμικής και ιστορικής μας ταυτότητας, εξ ού και η εθνική μας σημαία, εξ εκρήξεως του εθνο-απελευθερωτικού αγώνος και εντεύθεν, η επίσης Πολιτεία ποιείται την νήσσαν.
Απορίας δε άξιον, είναι ότι ανώτατοι αξιωματούχοι της εν λόγω Πολιτείας, καθαιρούν και τις Ιερές εικόνες, κατά έναν ιταμό και άκρως προκλητικό τρόπο, διότι τοιουτοτρόπως επιδεικνύουν έλλειψη σεβασμού προς τα Όσια και Ιερά αυτού του τόπου, μα προπάντων απαξιώνουν τον θεσμό τον οποίο υπηρετούν ο οποίος θέλοντας και μη, καθίσταται άρρηκτα συνδεδεμένος με την Ορθόδοξη παράδοσή μας.
Εν άλλος λόγοις δηλαδή καλώς ή κακώς, εάν οι ανώτατοι αξιωματούχοι αυτού του τόπου δεν νιώθουν Έλληνες ή Χριστιανοί Ορθόδοξοι, καθίσταται αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα τους, πλην όμως, εφόσον οι ίδιοι επέλεξαν αν υπηρετήσουν από καθέδρας δια των αξιωμάτων δηλαδή τον Ελληνικό λαό, οφείλουν να περιποιούνται τον δέοντα σεβασμό προς την Ιστορία αυτού του τόπου.
Ο Χριστιανισμός συγκερνάται με τον Ελληνισμό, ως οργανική του συνέχεια, τούτο τεκμηριώνεται, πέραν από την Βυζαντινή ασφαλώς αυτοκρατορία, αλλά ιδίως κατά την εθνεγερσία κατά του Τουρκικού ζυγού, όπου όλη η επιχειρηματολογία ήτο θεολογική εξ αυτού του λόγου υφίσταται και ο επιστημονικός όρος «η Θεολογίας της επαναστάσεως», εννοώ ότι το επίκεντρο της εξεγέρσεως των πρωτουργών ηρώων, ομνύαν Πίστη, Υπέρ Πίστεως και Πατρίδας και με σημαία τους τα δύο μεγάλα αυτά μεγέθη πότισαν δια του αίματος τους τα Ιερά Ελλαδικά χώματα, εξασφαλίζοντας την ελευθερία προς τις επιγενόμενες γενιές, μέχρι σήμερον.
Η ως άνω ευσύνοπτη αναδρομή υπογραμμίζει την αδιαμφισβήτητη ιστορική και εν συνεχεία Νομική (μέσω των Συνταγμάτων) άμεση και άρρηκτη σχέση Ελληνισμού και Χριστιανισμού, με αποτέλεσμα να πρέπει, η αλήθεια αυτή ως οιονεί παρακαταθήκη να διαφυλάσσεται ως «κόρην οφθαλμού» από τις νεότερες γενιές.
Εν τω ων ως άνω πλαισίων, της εκδήλωσης ασέβειας των κρατούντων προς την Ορθοδοξία, τηρουμένων λοιπόν των αναλογιών, δεν προβάλλουν ως οργανωμένο Κράτος, την Γέννηση του Θεανθρώπου, ούτε μέσω των Δήμων, της Περιφέρειας αλλά ούτε και δια μέσου της Κρατικής Τηλεοράσεως, αποδεικνύοντας κατά αυτόν τον τρόπο, την περιφρόνησή τους, ή εάν θέλετε την εσκεμμένη και καθ’ υπόδειξη στάση τους.
Τούτο δε το συνάγω εκ των στολισμών, κυριαρχούν περίτεχνα λαμπιόνια και ετερόκλητης λογής φτιασίδια, εισέτι και φάτνες πλην όμως ουδόλως εικονίζεται το πρόσωπο του Θεανθρώπου, το αυτό μετά τις ευχές, τα ραδιόφωνα και εν γένει τα μέσα, αναφέρονται προσεκτικά και ουδέτερα περί εορτών, ουδεμία μνεία περί της Γεννήσεως του Θεού, ουδεμία έστω και ακροθιγή ανάλυση, ή φωτεινή έκπληξη κατά τις επικείμενες αυτές Άγιες ημέρες.
Η πλήξη της προπαγάνδας δια μέσου των μέσων εν γένει μαζικής ενημέρωσης έχει καταστεί παροιμιώδης αλλά και η προβαλλόμενη ρητορική μίσους εις βάρους του Χριστιανισμού, ούχ ήττον, ημείς δέον όπως ανανήφουμε, να καταδεικνύουμε τα ως άνω κακώς κείμενα και να διατηρούμε άσβεστη την φλόγα της Αληθείας αλλά και την ακατάλυτη πίστη προς την Τριαδικό Θεό, την μοναδική διηνεκή καταφυγή μας, ιδιαίτατα κατά τους χαλαιπούς καιρούς του οποίου ανυπερθέτως σήμερον βιώνουμε.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα.
