Έχει τέλος ο κατήφορος;
Γράφει ο Παπαδόπουλος Θεόφιλος, Δάσκαλος
Πονάει η ψυχή μας, η ψυχή του κάθε Έλληνα. Γιατί ακούει απανωτές ειδήσεις για σκάνδαλα. Για τον παράνομο χρηματισμό. Για τη διαφθορά του πολιτικού και κοινωνικού μας βίου. Μια βαθιά απογοήτευση απλώνεται γύρω μας. Η ανησυχία για το αύριο κυριαρχεί. Τα πολιτικά κόμματα σπαράσσονται από εσωτερικές αντιθέσεις και από τις αποκαλύψεις παράνομων κινήσεων του λεγόμενου μαύρου χρήματος, που εγγίζουν πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντος υπουργών, πρώην και νυν, και βουλευτών και όχι μόνο.
Η διαφθορά επεκτείνεται σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου και έχει γίνει πεποίθηση όλων ότι έτσι γινόταν, έτσι γίνεται και έτσι θα γίνεται. Περνά η αντίληψη ότι τίποτε δε διορθώνεται. Άρα τα πάντα επιτρέπονται. Όλα. Και η διάλυση της οικογένειας και τα συμβόλαια ελεύθερης συμβίωσης και η χυδαιότητα και ο ηθικός ξεπεσμός και η εκμετάλλευση των αδύνατων και ο εκμαυλισμός των νέων. Και όχι μόνο επιτρέπονται αλλά και υποστηρίζονται ακόμα και νομοθετικά. Και αν κάποιος διαφωνεί ή έχει αντίθετη γνώμη θεωρείται «γραφικός», εκτός πραγματικότητας, ζει σε άλλες εποχές.
Όμως, παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν συνειδήσεις που αγρυπνούν, που δεν καταβάλλονται. Που ελπίζουν και αγωνίζονται. Πιστεύουν ότι η διαφθορά αυτοδιαλύεται. Ο άνθρωπος φθάνει στον κορεσμό και αρχίζει να προβληματίζεται. Και ο προβληματισμός οδηγεί στην αναζήτηση λύσεων. Στην αναζήτηση διεξόδου. Φθάνει μόνο να μη συμβιβασθούμε. Να μην πιστεύουμε ότι έτσι γίνεται πάντοτε.
Όλοι μας, όσοι πονάμε, και είμαστε πολλοί αυτοί, να αντισταθούμε, με τη βοήθεια του Θεού, στον κατήφορο της διαφθοράς. Κι αν ο πολιτικός μας κόσμος, όπως έχει εξελιχθεί, κυβερνάται από τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα, ξένα ή ελληνικά, και αδυνατεί να απαλλαγεί ή είναι δέσμιος από εξαρτήσεις, ας αναζητήσουμε ανθρώπους άξιους να αντισταθούν και να εκφράσουν τον πόνο της ψυχής μας, και να δημιουργήσουν συνθήκες μιας ουσιαστικής αλλαγής.
Όσο κι αν μας φαίνεται αυτό δύσκολο και δυσκατόρθωτο, ελπίζουμε ότι μπορεί να γίνει όχι μόνο με ευχές, αλλά με την προσπάθεια και τη συνεργασία όλων! Με αγώνες, με συνέπεια, με πίστη στη δύναμη και τη χάρη του Θεού.
Την ιστορία δεν τη διαμορφώνουν εκείνοι που δουλικά ακολουθούν το ρεύμα, αλλά οι λίγοι που έχουν γνώση και τόλμη, αυτοί που έχουν πύρινη καρδιά!
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!!!
