Ο Μακαρθισμός στηρίχτηκε στον φανατισμό ενός και στον φόβο των περισσότερων. Ο Νεομακαρθισμός στηρίζεται στον φανατισμό και την επιβολή που ασκούν ολόκληρες ομάδες που καίνε, σπάνε, κλέβουν, σκοτώνουν, σπιλώνουν, υβρίζουν, διασύρουν κατ’ εξακολούθηση.
Γράφει ο Δημήτρης Γκίκας*
Ο Μακαρθισμός υπήρξε μια ιδιαίτερη πολιτική δραστηριότητα που αφορούσε στη στοχοποίηση συγκεκριμένων ατόμων με τη χρήση δημαγωγικών τακτικών και την επίθεση (σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο), βασισμένη σε πολιτικά και εθνικά κριτήρια. Ιστορικά, ο όρος πήρε το όνομά του από τον Γερουσιαστή των ΗΠΑ Τζόζεφ Μακάρθυ, ο οποίος εξαπέλυσε ένα πραγματικό «πογκρόμ» ενάντια σε όσους, συνήθως ανυπόστατα, κατηγορήθηκαν για «διάβρωση» από τις κομμουνιστικές ιδέες.
Ο Μακαρθισμός απέκτησε κοινωνικές και πολιτιστικές διαστάσεις, καθώς αποτέλεσε το όχημα για προπαγάνδα κατά της Σοβιετικής Ένωσης και του κομμουνισμού, ενώ χιλιάδες άνθρωποι κατηγορήθηκαν ως κομμουνιστές ή επιρρεπείς στον κομμουνισμό. Πολλοί εξ αυτών έχασαν τις δουλειές τους, σπιλώθηκε το όνομά τους και διασύρθηκαν – ανάμεσά τους και πολλοί καλλιτέχνες (η περίφημη «Μαύρη λίστα του Χόλυγουντ).
70 χρόνια μετά, φαίνεται ότι οδηγούμαστε σ’ έναν νέου τύπου Μακαρθισμό, όπου αυτή τη φορά η κατηγορία δεν είναι «είσαι κομμουνιστής», αλλά «είσαι ρατσιστής». Είναι, μάλιστα τόσο ισχυρή αυτή η κατηγορία, ώστε ακόμα και ταινίες που άφησαν εποχή, όπως η καταπληκτική «Όσα παίρνει ο άνεμος», ξαφνικά εγκαλούνται ως «ρατσιστικές».
Με όχημα τη δολοφονία του Τζ. Φλόιντ από αστυνομικό, οι νέοι Μακαρθιστές σήμερα «στήνουν» ολόκληρες διαδικτυακές «δίκες» για τον ανυπόστατο «ρατσισμό» όσων δεν επικροτούν τη λογική του «σπάω, καίω, κλέβω, σκοτώνω για τον Φλόιντ», που θεωρούν ότι καμία ζωή δεν αξίζει λιγότερο ή περισσότερο από αυτή του Φλόιντ, που θυμίζουν ότι ανάλογα περιστατικά συμβαίνουν, δυστυχώς, συνέχεια και δεν έχουν πάντα φυλετικό πρόσημο, που, τέλος πάντων, δεν ασπάζονται τις κάθε λογής ανοησίες της σύγχρονης πολιτικής ορθότητας για να δικαιολογήσουν την κάθε μορφή προπαγάνδας και πολιτικής ιδεολογίας.
Ο Νεομακαρθισμός διαχέεται ευκολότερα, καθώς τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι ιδιαίτερα «επιρρεπή» σε τέτοιες προπαγάνδες, έχουν παγκόσμια διείσδυση και άμεση ανταπόκριση και η κοινωνική τους επίδραση είναι, ίσως, ακόμα μεγαλύτερη.
Στον Μακαρθισμό της εποχής του ’50 αντέδρασαν πολλοί διανοούμενοι των ΗΠΑ, θεωρώντας ότι άλλο είναι ο υπαρκτός σοβιετικός κίνδυνος κι άλλο η κατάπτυστη και γελοία προπαγάνδα, οι μαύρες λίστες και τα «κατηγορώ» εναντίον ανθρώπων που, απλώς, δεν μπορούσαν να αποδεχτούν τον περιορισμό της ελευθερίας σκέψης.
«Ένας φόνος σε κάνει κακό. Χιλιάδες φόνοι σε κάνουν ήρωα. Οι αριθμοί πάντα αγιοποιούν», είπε ο Charlie Chaplin, ένας από τους ηθοποιούς που κατηγορήθηκε ως κομμουνιστής κατά την περίοδο του Μακαρθισμού.
Ο Μακαρθισμός στηρίχτηκε στον φανατισμό ενός και στον φόβο των περισσότερων. Ο Νεομακαρθισμός στηρίζεται στον φανατισμό και την επιβολή που ασκούν ολόκληρες ομάδες που καίνε, σπάνε, κλέβουν, σκοτώνουν, σπιλώνουν, υβρίζουν, διασύρουν κατ’ εξακολούθηση. Το έγκλημα είναι πάντα το ίδιο…
*Ο δρ Δημήτριος Γκίκας είναι εκπαιδευτικός, με σπουδές στους τομείς της Θεολογίας και Θρησκειολογίας, της Φιλολογίας, της Φιλοσοφίας και της Ιστορίας. Είναι διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει διδάξει σε κορυφαίους ιδιωτικούς Οργανισμούς δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι μέλος της φημισμένης παγκόσμιας εκπαιδευτικής πλατφόρμας “100mentors”, ασκώντας τον ρόλο του εκπαιδευτικού μέντορα σε ελληνικούς και διεθνείς εκπαιδευτικούς οργανισμούς όλων των βαθμίδων. Ειδικεύεται, εκπαιδευτικά και ερευνητικά, σε ζητήματα Θρησκειολογίας, Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας, Πολιτικής Φιλοσοφίας, Ιστορίας, Πολιτικής Επιστήμης και Ηγεσίας. Έχει διατελέσει Επιστημονικός και Ακαδημαϊκός Συνεργάτης σε πολλούς πολιτιστικούς, επιστημονικούς και εκδοτικούς φορείς. Έχει συγγράψει πλήθος βιβλίων, ενώ άρθρα, έρευνες και μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε Ελληνικούς και διεθνείς επιστημονικούς, δημοσιογραφικούς και ιστορικούς εκδοτικούς οργανισμούς. Υπήρξε επί σειρά ετών αρθρογράφος και επιστημονικός συνεργάτης του γνωστού ιστορικού περιοδικού «Ιστορικά Θέματα». Είναι τακτικός αρθρογράφος στο έγκυρο portal Γεωπολιτικής “Geopolitics & Daily News”. Από το 2019 εξελέγη Σύμβουλος της 1ης Κοινότητας του Δήμου Καλλιθέας, ενώ έχει διατελέσει Μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού και της Σχολικής Επιτροπής Δ/θμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Καλλιθέας. Είναι Φιλόλογος, Μ.Α.,Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας & Φιλοσοφίας της Τέχνης,Ακαδημαϊκός Διευθυντής στο “Ελληνικό Ίδρυμα Γνώσης και Πολιτισμού” Σύμβουλος 1ης Κοινότητας Δήμου Καλλιθέα. Ζει στην Καλλιθέα από το 1975
