Γίναμε ζητιάνοι αλλά τελικά το αξίζαμε…
Γράφει η Μαρία Γιαχνάκη
Ένα ένα τα αποδούμε τα τελειώνουμε τα πετάμε στο καλάθι των αχρήστων δηλώνοντας ουσιαστικά ότι τελικά όλα όσα αιώνες διατηρούμε, όχι ως παραδόσεις αλλά ως ευλογία, ως θαύμα, ως δώρο στην ανθρωπότητα, τώρα τα αμφισβητούμε, τα υποβαθμίζουμε, τα λοιδορούμε και με την πρώτη ευκαιρία κάνουμε εκπτώσεις σε όλα γιατί τη μεγαλύτερη θέση σε όλα αυτά έχει η απιστία μας τελικά η οποία νομίζουμε ότι καλύπτεται πίσω από την πανδημία της εποχής ….
Ο κορωνοϊός ήταν μια καλή ευκαιρία να ξεμπροστιαστούν όλοι όσοι υποδύονταν τους τρανούς, τους δυνατούς, τους πιστούς, τους ευλαβείς ακόμη και αυτούς που εκπροσωπούν θεσμούς οι οποίοι, ναι μπαίνουν μπροστά, όταν χρειάζεται αλλά μόνο εκ του ασφαλούς . Όταν έρχεται η ώρα της κρίσης, οι δύσκολες ώρες που πρέπει να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων εκεί κάνουμε πίσω…..
Και αν υπάρχουν φωνές που μας κατακρίνουν και μας ελέγχουν τότε βρίσκουμε κι έναν τρόπο να δείξουμε ότι εμείς είμαστε εδώ κάνουμε το καθήκον μας …..έστω κι αν γίνεται εκ του ασφαλούς….
Η Θεία Κοινωνία λοιδορήθηκε όσο τίποτα άλλο … Γι άλλη μια φορά φορέσαμε το αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι Του, Του σκίσαμε τα ρούχα, Του φορέσαμε το μανδύα του βασιλιά χλευάζοντάς Τον, Του δώσαμε ξύδι να πιει ενώ διψούσε, Τον αμφισβητήσαμε, γελάσαμε κάτω από το Σταυρό Του, και γίναμε ο ληστής που Τον χλεύαζε και Τον αμφισβητούσε πάνω από το Σταυρό. Εμείς το κάναμε αυτό.
Ένας, ένας χωριστά το κάναμε γιατί δεχθήκαμε να αμφισβητούν την πίστη μας, την πηγή της Ζωής, το σώμα και το αίμα Εκείνου που όταν πλησιάζουμε το Άγιο Δισκοπότηρο, κατά τη Θεία Μετάληψη να γίνουμε ένα με Εκείνον, τα μάτια μας γεμίζουν δάκρυα, τα πόδια μας τρέμουν, η καρδιά μας σφίγγεται και όταν δεχόμαστε μέσα μας τη Θεία Κοινωνία ένα βάρος φεύγει από τα σωθικά μας κι ένας αναστεναγμός διώχνει όλα τα μήπως, όλους τους φόβους, όλες τις ανασφάλειες ……
Ένας ένας χωριστά αμφισβητήσαμε τη Θεία Κοινωνία, χωρίς να πούμε απαραίτητα εμείς αυτό το αμίμητο που ειπώθηκε: “Μήπως να πάρουμε κουταλάκια…”
Ναι δεν το είπαμε εμείς, όμως το δεχθήκαμε να το λένε άλλοι μέσα από την Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι κάποιοι τυχαίοι…..και αργότερα το είδαμε κιόλας να γίνεται στη ρωσική Εκκλησία…
Τώρα ήρθε η ώρα του Αγίου Φωτός….
Πέρσι τέτοια πάλι εποχή αμφισβητήθηκε και όχι μόνο από ανθρώπους που παγίδευσαν λεγόμενα, αλλά από τους ίδιους τους φύλακες αυτού του θαυμαστού δώρου του Πανάγιου Τάφου…
Το Άγιο Φως στην εποχή του κορωνοϊού θα είναι ένα νέο κεφάλαιο για το οποίο θα κριθούμε… άλλος ένας λόγος για τον οποίο θα έχουμε μερίδιο, στην αποδόμηση ιστορικών γεγονότων αιώνων.
Ήδη πέρσι έγινε προσπάθεια να μην έρθει το Άγιο Φως στην χώρα μας με την ειδική πτήση. Φέτος αυτή η ειδική πτήση του Μεγάλου Σαββάτου που πραγματοποιείται με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για τη μεταφορά στην Ελλάδα του Αγίου Φωτός από τον Πανάγιο Τάφο, γράφουν κι εύχονται ότι μάλλον δεν πρόκειται να γίνει. Οι πάντες στην κυβέρνηση (και όχι στην Εκκλησία ) προσανατολίζονται στο γεγονός ότι αφού το Πάσχα εφέτος θα γίνει μακριά από εκκλησίες και οι Άγιοι Τόποι είναι στα σημεία αναφοράς του κορωνοϊού, η ειδική πτήση του πρωθυπουργικού Εμπραέρ δεν πρόκειται να γίνει, ούτε βεβαίως η υποδοχή του Αγίου Φωτός με τιμές αρχηγού κράτους όπως αποκάλυψε ο Βηματοδότης της εφημερίδας του Βήματος …
Η ιστορία των Ιεροσολύμων είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που κατά καιρούς σκανδαλίζει , άλλοτε συγκινεί και άλλοτε αμφισβητείται και από ανθρώπους που είναι μέσα στην Εκκλησία….αλλά όπως είπαμε είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που θα ανοίξουμε σύντομα….
Προς το παρόν εύχομαι όλοι να είχατε να διαλέξετε χθες αναμετάδοση της Ακολουθίας των Χαιρετισμών από διάφορα μέσα, κυρίως ιντερνετικά αν και η κρατική τηλεόραση καθώς και ο Αντ1 βοήθησε σε αυτό και το είδαμε με μεγάλη χαρά… Νιώσαμε λίγο σαν κρυφό σχολειό στα σπίτια μας ή κάτι σαν κρυπτοχριστιανοί αλλά και αυτό είχε τα καλά του….Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε και Λειτουργίες στα σπίτια μας για να μην είμαστε θεατές μόνο σε αυτό το μεγάλο θαύμα που επιτελείται κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.
Ίσως τελικά σε κάποια Εκκλησία που θα λειτουργεί να βρεθούμε απέξω… και από τα ανοικτά παραθύρια να ζητιανέψουμε όπως μας αξίζει τελικά λίγη ευλογία….
Δόξα Τω Θεώ
Μαρία Γιαχνάκη
ΥΓ: Ως πλάσματα του Θεού και ως πολίτες οφείλουμε να προστατεύουμε την υγεία της οικογένειας μας και των συνανθρώπων μας. Τηρούμε τα μέτρα της Πολιτείας ευλαβικά και τους κανόνες υγιεινής
