Γιατί ο υπουργός Εθνική Άμυνας έμεινε μακριά από την επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα
Γράφει ο Ανδρέας Στασινός
Τον Μπαράκ Ομπάμα τον είχε υποδεχτεί στο αεροδρόμιο ο Πάνος Καμμένος. Οπως και τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Τον Ταγίπ Ερντογάν όμως τον υποδέχτηκε ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς. Αν ξεπεράσει κανείς τις αγγλικούρες του κ. Κοτζιά –«γκουντ ντιπλόμασι, έ;»– αυτή η αλλαγή ρόλων έχει ενδιαφέρον: γιατί ο… συγκυβερνήτης πρόεδρος των ΑΝΕΛ δεν έσπευσε στο αεροδρόμιο για να καλωσορίσει στη χώρα μας τον τούρκο πρόεδρο;
Εντάξει, θα ήταν αστείο και μάλλον κακόγουστο. Ο κ. Καμμένος έχει κρατήσει για τον εαυτό του τον ρόλο του «τουρκοφάγου». Πέρυσι είχε χαρακτηρίσει «ηλίθιες» τις δηλώσεις Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάνης, τώρα πέντε ημέρες πριν την άφιξη του τούρκου προέδρου στην Αθήνα είχε χαρακτηρίσει την Τουρκία «δεύτερο Ιράν». Θα ήταν γελοίο να τον στείλει ο Τσίπρας στο «Ελ. Βενιζέλος».
Πέρα από την οφθαλμοφανή σπουδαιότητα της μεγάλης στρατιωτικής άσκησης –παρίστατο και ένας ιερέας και μια κυρία με πολιτικά– είναι να απορεί κανείς πώς δεν πρόλαβε ο υπουργός να μεταβεί το βράδυ στην Αθήνα τουλάχιστον για το επίσημο δείπνο στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου ήταν όλοι οι άλλοι οι υπουργοί. Προτίμησε να πάει στη Λαμία για την ορκωμοσία της 2017 ΣΤ ΕΣΣΟ στο ΚΕΥΠ.
Αλλά ας πούμε ότι αυτή η –όχι και τόσο διακριτική– απομάκρυνση του κ. Καμμένου από το κάδρο της επίσκεψης Ερντογάν ήταν μια πράξη που βόλεψε και τον υπουργό και τον Πρωθυπουργό και ήταν και συνετή ώστε να μην φορτώσει κι άλλο ο Ερντογάν. Ασχέτως αν έδωσε στον Αδωνι Γεωργιάδη την ευκαιρία να αποκαλέσει τον κ. Καμμένο «πολιτικά δειλό» (δεν ήταν δειλός βρε Αδωνι, είχε να πάει να δει τα βύσματα του Υλικού Πολέμου), η απουσία του υπουργού μάς γλίτωσε από ακόμα περισσότερα δηλητηριώδη βλέμματα του Ερντογάν.
Ομως ο κ. Καμμένος δεν μιλά κιόλας. Τι έχει να σχολιάσει, για παράδειγμα, ο εθνικόφρων κυβερνητικός εταίρος μετά από όσα είπε ο τούρκος πρόεδρος μπροστά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στον Πρωθυπουργό; Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δε, φάνηκε να εγκαταλείπει την πάγια ελληνική θέση για την υφαλοκρηπίδα – έγινε λόγος για διμερή συζήτηση, ενώ έως τώρα παραπέμπαμε στη Χάγη.
Ο λαλίστατος κ. Καμμένος παραμένει σιωπηλός, oύτε ένα tweet έτσι για την τιμή των όπλων. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά. Ο υπουργός Αμυνας έξυπνα φροντίζει να έχει περιόδους αφωνίας όταν δεν τον συμφέρει να βρεθεί στη δημόσια σφαίρα. Οταν ψηφιζόταν ο νόμος για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου είχε πάει στη Βραζιλία. Οταν καιγόταν η Αττική το καλοκαίρι πάλι είχε χαθεί. Και συχνά όταν γίνονται κρίσιμα Eurogroup, ή ψηφοφορίες στη Βουλή για τα δημοσιονομικά περιορίζεται στα θέματα του άμεσου ενδιαφέροντός του, πχ. τα μισθολόγια των ενστόλων.
Ετσι και τώρα. Ο υπουργός Αμυνας δεν είχε και δεν έχει καμία πρόθεση να βγει μπροστά για τα όσα έκανε ή δεν έκανε ο Ερντογάν – άλλωστε είναι ακόμα ανοιχτή η υπόθεση με τους Σαουδάραβες και έρχονται και οι νέες συνομιλίες για το όνομα της FYROM. Τον συμφέρει αυτήν την εποχή να εμφανίζεται ως ο απρόθυμος, αμέτοχος και άφωνος συνεταίρος, ασχέτως αν αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά για τις σχέσεις του με τον κ. Τσίπρα. Ομως κάποια στιγμή θα τελειώσουν οι ασκήσεις και οι ορκωμοσίες νεοσύλλεκτων.
