“Η αμοραλιστική γύμνια του Σύριζα”

Ο Τσίπρας το είχε δηλώσει δυο φορές στις 29 Γενάρη του 2013:  «Θα συμμαχήσουμε και με τον Διάβολο…»  και είναι αυτή η μόνη προεκλογική υπόσχεση που τήρησε συνεργαζόμενος ξεδιάντροπα με την ακροδεξιά του Καμμένου, τη χειρότερη απόφυση της ΝΔ. Η υπόθεση με την πώληση όπλων στη θεοκρατική τυραννία της Σαουδαραβίας, έχει πολλές προφανείς πτυχές και άφθονα ερωτηματικά. Αντιπαρέρχομαι όσα έχουν (παρα)οικονομικό περιεχόμενο, προσπερνώ την περίπτωση του μεσάζοντα Βασίλη Παπαδόπουλου («Λαθρέμπορος όπλων με δικαστική βούλα») και στέκομαι μόνο σε δυο.

Α. Στον κυβερνητικό αυταρχισμό, όπως εκδηλώθηκε με τις απειλές των Κοτζιά-Καμμένου για διώξεις προς όσους αποκάλυψαν στους πολίτες την αλήθεια, με το πρόσχημα της δήθεν παραβίασης εθνικού απορρήτου. Ένα από τα κλασσικά όπλα της σταλινικής και της ακροδεξιάς εξουσιαστικής αντίληψης, χρησιμοποιούνται τώρα από  μια Αριστερά, που έδινε ψεύτικους όρκους στη διαφάνεια και στην ενημέρωση των πολιτών, που βεβαίως πρέπει να γνωρίζουν και να αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Πρόκειται για την τυπική επίκληση μυστηριωδών εθνικών μυστικών, που τάχα απειλούνται με αποκαλύψεις, όπως συμβαίνει ακόμη και με τα άγνωστης διαχείρισης μυστικά κονδύλια του Υπ.Εξωτερικών, τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν πως θα έθετε κάτω από κοινοβουλευτικό έλεγχο, καταγγέλλοντας μάλιστα στον Εισαγγελέα τον Γ.Παπανδρέου. Οι εξελίξεις απέδειξαν πως ήταν μια ακόμη προεκλογική θεατρική παράσταση του Τσίπρα,  που θάφτηκε από την αδέκαστη Δικαιοσύνη χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα, έτσι για τα προσχήματα, χωρίς να δοθεί η ελάχιστη συνέχεια από αυτούς που την ανακίνησαν  («Γιατί δεν αλλάζει ο κ.Κοτζιάς το αμαρτωλό καθεστώς των μυστικών κονδυλίων;»).

Β. Στο τεράστιο ηθικό θέμα, που αποδεικνύει την αμοραλιστική γύμνια του ΣΥΡΙΖΑ. Για δεκαετίες η Αριστερά καταγγέλλει τον «αμερικάνικο ιμπεριαλισμό» και το ΝΑΤΟ, για πωλήσεις όπλων σε τριτοκοσμικές κυβερνήσεις και σε τυράννους. Τώρα η Ελλάδα του Τσίπρα, μόλις της δόθηκε η ευκαιρία, πουλάει όπλα σε ένα από τα αισχρότερα δικτατορικά καθεστώτα, στη μεσαιωνική Σαουδαραβία, μια χώρα που θα έκανε ακόμη και Ελληνορθόδοξο μητροπολίτη, νοσταλγό των ακρωτηριασμών και των εκτυφλώσεων του ευσεβούς Βυζαντίου, να φρίξει:«Σαουδική Αραβία: Δυο νέοι αποκεφαλισμοί ανεβάζουν σε 150 τις εκτελέσεις το 2015. Εκτέλεση με ξίφος στην Σαουδική Αραβία..». Πρόκειται για μια ελεεινή οικογενειακή μοναρχία, η οποία  εξοντώνει γυναικόπαιδα της Υεμένης, ακόμη και με χημικά όπλα: «ΟΗΕ: Στη «μαύρη λίστα» η Σαουδική Αραβία για φόνους και ακρωτηριασμούς παιδιών» (6.10.2017). Για πολλοστή φορά η Αριστερά του Μλάντιτς, του Κάρατζιτς και του Μιλόσεβιτς, η Αριστερά που συνδιαλέχθηκε αρχικά με τον Ντούγκιν και με Ρώσους και Αζερμπαϊτζανούς ολιγάρχες, για να αποσπάσει τη χώρα από την Ε.Ε., η Αριστερά που περιγράφει τους Αγιορείτες στρατολόγους ανήλικων αγοριών ως «Ζαπατίστας», η Αριστερά που στελέχη της έδειξαν προκλητική ανοχή στη Χ.Α. (θα πουλούσαν κι εκεί μαχαίρια;), αποδεικνύει την ηθική της αθλιότητα και ζητάει και τα ρέστα σε όσους της αφαίρεσαν το φύλλο συκής, απειλώντας τους με τη Δικαιοσύνη του κ. Παπαγγελόπουλου.

Το ερώτημα του μικρού Ζαχαριάδη: «Θα υπάρξει ειρήνη στην Υεμένη, αν δεν πουλήσουμε τα βλήματα;«, αναδεικνύει μια πρόστυχη ηγετική παρέα απίστευτης ηλιθιότητας και χυδαίου κυνισμού. Οι διαφωνίες του τ. Υπουργού που έχει απολύσει ο Αρχιεπίσκοπος Λιάπης και τριών ακόμη στελεχών, δεν είναι τίποτα άλλο από την ετεροχρονισμένη μικροπολιτική απόπειρα να διαχωρίσουν τη θέση τους, εκ του ασφαλούς πια, από μια υπόθεση ήδη χαμένη. Το πράγμα βοούσε από νωρίτερα («Αγριο επεισόδιο Καμμένου με ταξίαρχο των Εξοπλισμών για πώληση …»-5.11), αλλά οι τέσσερις Επιμηθείς έκαναν το κορόιδο. Η καθόλου έως πολύ μικρή σημασία που αποδόθηκε από τη ΝΔ και από τα ΜΜΕ σε αυτήν την ανθρωπιστικής και δημοκρατικής Ηθικής παράμετρο, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την έκφραση μιας ευρύτατα διαδεδομένης λαϊκής, καθαρά εθνικιστικής, αντίληψης, ότι η Ελλάδα δικαιούται να κάνει αθλιότητες στην εξωτερική της πολιτική και να παριστάνει τον κήνσορα των άλλων χωρών, υποδυόμενη την παρθένα.

Κανένα κόμμα δεν εστίασε στην κραυγαλέα ανθρωπιστική πτυχή του θέματος και αυτό είναι τραγικό, γιατί μια μικρή χώρα συμμετέχει τυχοδιωκτικά σε ένα μεγάλο έγκλημα, νομιμοποιώντας καταδικασμένες από τον ΟΗΕ πολιτικές. Σε τι διαφέρει η Ελλάδα από έναν αδίστακτο ιδιώτη έμπορο που πουλάει την θανατηφόρα πραμάτεια του για ιδιωτικό κέρδος; Πως μπορεί να χτιστεί η οικονομική ανάκαμψη πάνω σε μια λίμνη αίματος αθώων, ακόμη και παιδιών; Το ηθικό Βατερλώ της Ελλάδας στη Σρεμπρένιτσα δεν της έγινε μάθημα; Το αμαρτωλό καθεστώς Τσίπρα-Καμμένου-Καραμανλή, ενισχύοντας τη διαχρονική λαϊκιστική αντίληψη πως «όλοι είναι ίδιοι» αυτοκτονεί, βυθίζοντας την υπόληψη της Αριστεράς στα Τάρταρα και διαβρώνοντας ακόμη περισσότερο την ηθικά χρεοκοπημένη χώρα μας.