Σε καμία περίπτωση να μη δεχτούμε την παραμονή της τουρκικής εξουσίας στην Κύπρο!
Πρόεδρε, άκουσε, «σώσου», σώσε μας! Ο στρατός δεν μπορεί να μας σώσει. Η Τουρκία έξω, ΚΑΘΑΡΟ!
Του Νίκου Αντωνιάδη
Όπως έχω καταλάβει, έστω και από τόσο «μακριά», τόσο πριν, όσο και τώρα, που το τελικό έγγραφο Άιντε έχει ήδη πάρει το «δρόμο» του και όλοι ετοιμάζουν βαλίτσες για Ελβετία, επικρατεί ένα αλαλούμ, με τον κόσμο να ψάχνει χείρα «βοηθείας» μαζί με όλες τις άλλες χείρες που αγωνιωδώς (επίσης) ψάχνει όλα αυτά τα χρόνια. Φτάσαμε σε ένα σημείο που ίσως κανείς δεν ξέρει τι θα ακολουθήσει, κανείς δεν ξέρει πως να αντιδράσει, και η όποια φυσιολογική «αντίδραση» μοιάζει πλέον ως τρέλα. Και «κλέβω» μια «αγαπημένη» λέξη που χρησιμοποιεί ο αγαπητός φίλος Μιχάλης Ιγνατίου: «μας έχει σαλέψει, τους έχει σαλέψει, όλοι σαλέψαμε»!
Πώς να μην σαλέψεις κάτω από τέτοιες συνθήκες; Το 1974 είχαμε την Τουρκική μπότα να πατά την ματωμένη Κύπρο, και τώρα, γίνεται μια προσπάθεια προώθησης αυτής της μπότας, ως 100% δέρμα, με «εγγύηση» μάλιστα! Έλεος, ναι, όντως έχουμε σαλέψει από τους σαλεμένους. Είναι δυνατόν να πιστεύουμε κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν να μας λένε: «Θα κολυμπάτε στο χρήμα μετά τη λύση», μια λύση που θα μας εγγυάται (ακόμη, και με δική μας υπογραφή) η δερμάτινη μπότα, μόνο και μόνο για να μας βάλουν να υπογράψουμε την καταδίκη της πατρίδας μας;
Η απάντηση στα πιο πάνω έρχεται από τον Έντυ Ζεμενίδη, Εκτελεστικό Διευθυντή του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC – Hellenic American Leadership), ο οποίος, σε συνέντευξη που μας παραχώρησε ανέφερε ενδεικτικά, «μέσω» Νταλάρα: «Λογαριάσετε λάθος με το νου σας εμπόροι»! (Θα ακολουθήσει άρθρο με όλη τη συνέντευξη του κ. Ζεμενίδη).
Με τον Έντυ να συνεχίζει (μεταξύ πολλών άλλων): «…. είναι παράλογο να θεωρούν (οι Τ/Κ) πως είναι ασφαλείς μόνο από τους Τούρκους. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Έχουμε δεχτεί τη Διεθνή Αστυνομική Δύναμη, έχουμε δεχτεί την Ομοσπονδία, έχουμε δεχτεί αρκετά, αλλά τους Τούρκους δεν τους δεχόμαστε».
Και το ακούμε διά στόματος ενός εκ των ανθρώπων που έκαναν τον Λευκό Οίκο, το Καπιτώλιο, αλλά και άλλα σημαντικά κέντρα λήψεως αποφάσεων εδώ στις ΗΠΑ, «σπίτι» τους, με τους ομογενειακούς παράγοντες των ΗΠΑ να αναφέρουν επανελημμένα πως το πρόβλημα μας είναι «πρόβλημα εισβολής και κατοχής» και πως δεν μπορεί να συνεχιστεί κάτι τέτοιο (δηλαδή Εγγυήσεις και Ασφάλεια από την Τουρκία)!
Φίλιπ Κρίστοφερ, Πρόεδρος ΠΣΕΚΑ: «Πριν φύγουν οι γονείς μου για το μεγάλο ταξίδι, τους είχα δώσει την υπόσχεση πως θα συνεχίσω να παλεύω μέχρι να επιστρέψουμε. Ο πατέρας μου αρνείτο να φύγει μέχρι να πάει πίσω στην Κερύνεια!
Νίκος Μούγιαρης, επιχειρηματίας, πρωτοστάτης των προσπαθειών του Ελληνισμού: «Η ελληνική Διασπορά όπως και η Κύπρος και η Ελλάδα αντιμετωπίζουν υπαρξιακούς κινδύνους»!
Έντυ Ζεμενίδης: «Όσο παραμείνουν τα στρατεύματα και οι εγγυήσεις, η Κύπρος δεν θα είναι ποτέ «η λύση»!
Τα πιο πάνω δεν είναι «ρομαντισμός», όπως κάποιοι φροντίζουν να χαρακτηρίζουν, ελλείψει οράματος και ανεχόμενοι να υποδουλώνονται σε αυτούς που μας «βίασαν», μας λεηλάτησαν, μας εξευτέλησαν. Μου θυμίζουν κάτι Χουλιγουντιανές παραγωγές που η παθούσα, αυτή που βιάστηκε, «ερωτεύεται» τον βιαστή και μένει μάλιστα έγκυος μαζί του, αποφασίζοντας πως πλέον θα απαρνηθεί τις «4 ελευθερίες της» για χάρη του παιδιού της (της «λύσης;»)!
Ωϊμέ και ξανά ωϊμέ!
«Συγνώμη» που «τόλμησα» να χρησιμοποιήσω αρχαία ελληνικά. Συγνώμη που τόλμησα να γράψω αυτή τη λέξη που την έμαθα σε σχολείο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πέραν των «ρομαντικών» μας επιθυμιών, πιο κάτω παρατίθεται ακόμη μια σημαντική τοποθέτηση, αρκούντως ρεαλιστική, που δίνει ξεκάθαρα το πλαίσιο που θα έπρεπε να κινηθούμε. Ένα «ελάχιστο», ρεαλιστικότατο και πρακτικότατο πλαίσιο, και το οποίο, ακόμη με κάνει να διερωτώμαι «πώς» ακόμη δεν βρέθηκε το «χάπι» του σαλέματος για να το δώσουμε σε όσους προσπαθούν να μας πάρουν και τα παντελόνια, έτσι ώστε να βγούμε ΚΑΙ από αυτό το πλαίσιο:
«Πρέπει να καταλάβουμε πως μπορούν να αισθάνονται οι Τ/Κ ασφαλείς σε μια ενωμένη Κύπρο. Ναι, αυτό θέλει κάθε κυβέρνηση, θέλει όλους τους πολίτες της χώρας να νιώθουν ασφαλείς. …..Ως Ε/Κ δεν πρέπει να μας ενοχλεί που οι Τ/Κ έχουν απαιτήσεις ασφαλείας. Αλλά είναι παράλογο να θεωρούν (οι Τ/Κ) πως είναι ασφαλείς μόνο από τους Τούρκους. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Έχουμε δεχτεί τη Διεθνή Αστυνομική Δύναμη, έχουμε δεχτεί την Ομοσπονδία, έχουμε δεχτεί αρκετά, αλλά τους Τούρκους δεν τους δεχόμαστε. Δέχομαι πως μπορεί ένας Τ/Κ να πει πως έχει το φόβο από το ΕΛΑΜ, ναι, αλλά ο στρατός δεν μπορεί να το λύσει αυτό. Μόνο η Αστυνομία και ένα καλό σύστημα δικαιοσύνης μπορεί να το λύσει αυτό. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με μας και τους Γκρίζους Λύκους. Και ο στόχος της κυβέρνησης της Κύπρου είναι να προσφέρει ασφάλεια σε όλους τους πολίτες της, Ε/Κ, Τ/Κ, Μαρωνίτες, Αρμένιους, Λατίνους, Πολωνούς και Φιλιππινίζες. Το ξέρουμε πως η Τουρκία δεν παίζει αυτό το ρόλο, παρά μόνο απειλεί και κάνει τους Τ/Κ να φοβούνται. Αν το κρατήσουμε αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει, δεν θα υπάρχει Κύπρος του μέλλοντος αλλά η Κύπρος του 1974. Και αν μείνουν οι εγγυήσεις με οποιαδήποτε μορφή, θεώρησε το δικό μου ΟΧΙ ως δεδομένο. Δεν με νοιάζει πως αυτό περιγράφεται, και τι σημαίνει, θα πω ΟΧΙ.
Η Τουρκία έξω, ξεκάθαρο!
Πρόεδρε, κι από μένα: «Η Τουρκία έξω, καθαρό»!
*Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας (Πολιτική Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση) Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
