Όταν η άρνηση γίνεται θέση

Εάν κάποιος παρακολουθήσει ακόμα και αυτά τα «λίγα» τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων ή περιδιαβεί τους δρόμους της πόλης θα διαπιστώσει πως μεγάλο τμήμα του λαού είναι βυθισμένο στην ανέχεια και την δυστυχία. Παντού γύρω μας ακούμε για αυτοκτονίες, για ανθρώπους που στερούνται τα στοιχειώδη, που ψάχνουν στα σκουπίδια για αποφάγια. Η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο και μειώσεις μισθών γίνονται μια φορά το τρίμηνο. Από την άλλη πλευρά καθημερινά έρχονται στην επιφάνεια νέα σκάνδαλα, νέες λαμογιές, νέες απάτες που βυθίζουν τη χώρα περισσότερο στο τέλμα της ανυποληψίας. Και για όλα αυτά δεν φταίει ποτέ κανένας, κανένας δεν τιμωρείτε, όλοι βαπτίζονται στην «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» που λέγεται βουλή των Ελλήνων (τα 2/3 αυτής καταλαμβάνει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί) και αποδίδονται στην κοινωνία «καθαροί» να συνεχίσουν το έργο τους και να χαρούν τις καταθέσεις τους στους διάφορους φορολογικούς παραδείσους. Και εσύ «αφελή» Έλληνα σκάσε και δούλευε.

Όχι το καθεστώς της ατιμωρησίας ΔΕΝ μπορεί να συνεχιστεί!

Εδώ και δύο χρόνια όλοι μας (σχεδόν), ζούμε τις επιπτώσεις του μνημονίου. Αυτό που με τεχνοκρατικούς όρους ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» με κοινωνικούς όρους ονομάζεται φτώχεια. Τα μέτρα που λαμβάνονται μας έχουν εγκλωβίσει στο «σπιράλ του θανάτου» όπου η φτώχεια οδηγεί σε μεγαλύτερη φτώχεια και η ανάκαμψη γίνεται όλο και περισσότερο άπιαστο όνειρο. Τα δύο κόμματα της μεταπολίτευσης όμως (μέσω των αρχηγών τους) έχουν δεσμευτεί στην συνέχιση αυτής της πολιτικής και την επόμενη ημέρα. Όλοι μας ξέρουμε ότι μέχρι τον Ιούνιο και άλλα μέτρα που οδηγούν σε μεγαλύτερη φτώχεια θα πρέπει να ληφθούν. Κανένας δεν μας λέει ποια θα είναι αυτά το σίγουρο όμως είναι ότι θα είναι είτε φορολογικά – εισπρακτικά είτε περιστολή δαπανών – κόψιμο μισθών / συντάξεων. Σε κάθε δηλαδή περίπτωση είτε θα περικοπούν οι αμοιβές είτε θα αυξηθεί η φορολογία, και επειδή είναι καλύτερα να μην τα «δίνεις» από το να τα «ζητάς» πίσω, μάλλον θα γίνει το πρώτο. Και με όλα αυτά η ανάπτυξη έχει πάει περίπατο.

Όχι αυτή η πολιτική ΔΕΝ πρέπει να συνεχιστεί.

Σε όλα αυτά έρχονται να συμψηφιστούν τα αλλεπάλληλα διλήμματα στα οποία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προσπαθούν να μας εγκλωβίσουν. Ευρώ ή δραχμή, μέσα ή έξω από την Ευρώπη, εμείς ή αυτοί, Αντωνάκης ή Βαγγελάκης.. Όμως αγνοούν ότι στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν διλήμματα και αδιέξοδα. Στην πραγματική ζωή οι επιλογές είναι πάντα περισσότερες. Ούτε Αντωνάκης, ούτε Βαγγελάκης!

Σαν λαό ΔΕΝ μας αξίζουν αυτά τα διλήμματα και οι εκβιασμοί!