Του Κωνσταντίνου Χολέβα, πολιτικού αναλυτή
Κάθε Ιούλιο η Κύπρος με πληγώνει. Δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας- και Λευκωσίαν- ξέρω ότι και άλλοι αρθρογράφοι έκαναν αυτή την παρατήρηση. Ότι δηλαδή η πρόσφατη τραγωδία στη Ναυτική Βάση «Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης» έγινε στις 11 Ιουλίου, τέσσερις ημέρες πριν από την επέτειο του πραξικοπήματος και εννέα ημέρες πριν από την επέτειο της εισβολής του Αττίλα. Ο μαύρος Ιούλιος του 1974 έρχεται στη μνήμη μου συνέχεια, ιδίως δε όταν επισκέπτομαι την Κύπρο, νήσο Αγίων και νήσο Ηρώων.
Αλλά ο Ιούλιος συνδέεται με μία ακόμη θλιβερή επέτειο. Την 9η Ιουλίου 1821 θανατώθηκαν στη Λευκωσία ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, όλοι οι Επίσκοποι και οι ηγούμενοι της Κυπριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας και πολλοί πρόκριτοι. Ο Τούρκος διοικητής Κιουτσούκ Μεχμέτ είχε υποψίες η/και πληροφορίες ότι η ηγεσία του Κυπριακού Ελληνισμού μετείχε στη Φιλική Εταιρία και για να αποφύγει τυχόν επαναστατικά γεγονότα αφάνισε όλους τους τοπικούς προεστώτες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Ο Κύπριος ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης περιέγραψε σε ποίημά του γραμμένο στην Κυπριακή διάλεκτο τη θυσία του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχου Κυπριανού και έβαλε στο στόμα του τη θρυλική απάντηση:
«Η Ρωμηοσύνη εν να χαθή όντας ο κόσμος λείψη», δηλαδή το Ελληνορθόδοξο Γένος θα εξαφανισθεί μόνον όταν έλθει η συντέλεια του κόσμου. Μήνυμα ηρωισμού, αγωνιστικότητας, πίστης και ελπίδας, πολύτιμος οδηγός μέσα στην απαισιόδοξη εποχή που ζούμε.
Γέννησε πολλούς ήρωες η Κύπρος μας. Και στη Αρχαιότητα και στη Βυζαντινή περίοδο και σε όλους τους νεώτερους απελευθερωτικούς αγώνες του Ελληνισμού Κύπριοι και Ελλαδίτες πορεύθηκαν από κοινού. Μας συγκλόνισε ιδιαιτέρως η μαχητικότητα και η αυτοθυσία των Κυπρίων εφήβων, που έδωσαν τη ζωή τους στην αγχόνη και στα βουνίσια λημέρια το 1955-59. Στόχο είχαν την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.
Σ’ αυτή τη χορεία ηρώων κατατάσσεται πλέον και ο αδικοχαμένος Διοικητής του Κυπριακού Ναυτικού και απόφοιτος της Ελληνικής Σχολής Ναυτικών Δοκίμων Πλοίαρχος Ανδρέας Ιωαννίδης. Έτρεξε μέσα στα άγρια χαράματα για να απομακρύνει το κατώτερο προσωπικό και να ηγηθεί ο ίδιος της κατασβέσεως του πυρός. Πιστός σε όσα διδάχθηκε, ότι δηλαδή ο πλοίαρχος εγκαταλείπει τελευταίος το πλοίο και κάθε μονάδα όπου καλείται να υπηρετήσει. Ή μάλλον δεν το εγκαταλείπει ποτέ. Ο ήρωας Πλοίαρχος τίμησε το ελληνικό εθνόσημο, το οποίο πάντα έφερε στο ναυτικό πηλίκιό του, και την Ιστορία του ενιαίου Ναυτικού Ελλάδος και Κύπρου. Τα φώναζε, τα έγραφε, τα επεσήμαινε τα προβλήματα, αλλά οι γραφειοκράτες αγρόν ηγόραζαν. Με συγκίνησε πολύ η δήλωση της συζύγου του ότι ο άνδρας της της θα έδινε τα πάντα για την Ελλάδα. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι λεβέντες στην Κύπρο. Μόνο που δεν τους αφήνουν οι ψευδοπροοδευτικοί να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Όχι μόνο στην Εθνοφρουρά. Σε όλους τους τομείς.
Εδώ και τρία χρόνια, μετά την εκλογή του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, την πολιτική ζωή της Κύπρου κυβερνά ουσιαστικά η ψευδοπροοδευτική ομάδα του «κομμουνιστικού κόμματος»» ΑΚΕΛ. Για πρώτη φορά το κόμμα αυτό, που δεν συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59, βρέθηκε να νέμεται την εξουσία και να εκφράζει τα απωθημένα δεκαετιών. Η τραγωδία της Ναυτικής βάσης μάς δίνει ανάγλυφα να καταλάβουμε τις ακροβατικές ισορροπίες που προσπαθεί να τηρήσει η ηγεσία του ΑΚΕΛ με αποτέλεσμα παντού την καταστροφή. Ο Χριστόφιας πιέσθηκε από τους Αμερικανούς να σταματήσει το ρωσικό πλοίο που μετέφερε εξοπλισμό προς τη Συρία. Για να ικανοποιήσει τις ΗΠΑ κατέσχε τα 98 κιβώτια εκρηκτικών και τα αποθήκευσε με απαράδεκτο τρόπο στη Ναυτική Βάση στο Ζύγι. Αυτή είναι η μία πτυχή του ψευδοπροοδευτισμού. Να τα έχουν καλά με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, αφού με αυτές τις χώρες συμπλέουν ως προς την επιδιωκόμενη λύση τύπου Ανάν. Από την άλλη πλευρά ενθυμούμενος το φιλοσοβιετικό παρελθόν του ΑΚΕΛ και τις σπουδές του στη Μόσχα ο Κύπριος Πρόεδρος δεν ήθελε να κακοκαρδίσει την αντιδυτική και παλαιότερα φιλοσοβιετική Συρία και έτσι αρνείτο να καταστρέψει τα εκρηκτικά.
Τόσοι τρόποι θα μπορούσαν να βρεθούν και ειδικοί του Στρατού υπάρχουν και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Τα συμπλέγματα των ψευδοπροοδευτικών τους οδηγούν να πατούν σε δύο βάρκες και τελικά να πέφτουν μέσα. Μόνο που αυτή τη φορά στο πέσιμό τους παρέσυραν και 13 αθώες ψυχές Ελλήνων της Κύπρου. Τα στελέχη του Ναυτικού και της Πυροσβεστικές έπραξαν άριστα το καθήκον τους. Η πολιτική ηγεσία τούς άφησε στο έλεος του ολέθρου.
Ο ψευδοπροοδευτισμός των ηγετικών στελεχών ΑΚΕΛ, μόλις βρέθηκε στην εξουσία, άρχισε να ροκανίζει τα θεμέλια της Εθνοφρουράς, να υπονομεύει το ελληνικό εθνικό φρόνημα των νέων, να αμφισβητεί την εθνική ταυτότητα και τη συνέχεια του Ελληνισμού, να διαστρεβλώνει την προσφορά των αγωνιστών του 1955-59, να προωθεί αφελή συνθήματα περί επαναπροσεγγίσεως με τους Τουρκοκυπρίους. Από το δεξί χέρι του Χριστόφια ακούσθηκε η φράση «Προτιμώ έναν αριστερό Τούρκο, παρά έναν δεξιό Έλληνα» για να εισπράξει την απάντηση ότι και ο Ετσεβίτ που διέταξε την εισβολή του 1974 παρουσιαζόταν σαν αριστερός Τούρκος! Στα σχολεία της Κύπρου αντί για την Ελληνική Παιδεία καλλιεργείται η πολυπολιτισμικότητα, η οποία καταρρέει σε όλη την Ευρώπη. Κύριε Χριστόφια, αποτύχατε παντού. Καιρός είναι να παραιτηθείτε!
