Του Μάνου Οικονομίδη
Η γερμανική απειλή για την ισορροπία της ευρωζώνης, και συνολικά τις πιθανότητες του πολιτισμένου κόσμου να υπερβεί την οικονομική κρίση που διέρχεται τα τελευταία τρία χρόνια, έκανε και πάλι σήμερα την εμφάνισή της. Περισσότερο έντονη, ωμή και εκφοβιστική από κάθε προηγούμενη φορά.
Την προηγούμενη εβδομάδα, το Βερολίνο μπλόκαρε την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής που σχεδιαζόταν, επισημαίνοντας ότι δεν θα είχε ουσιαστικό αντικείμενο, από τη στιγμή που δεν προοιωνιζόταν λύση στο αδιέξοδο. Το Σαββατοκύριακο, η Άνγκελα Μέρκελ άφησε να εννοηθεί ότι στη Σύνοδο που προγραμματίστηκε για την Πέμπτη, δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι θα παραστεί.
Στη συνέχεια, ανακάλεσε μέσω του εκπροσώπου της, ακολούθησαν δυο 48ωρα οριακών παρασκηνιακών ζυμώσεων, και ενώ το πρακτορείο Reuters έφτασε στο σημείο να δημοσιεύσει έγγραφο στο οποίο φαινόταν ότι οι… μπερδεμένες λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της Ελλάδας είχαν περιοριστεί σε μόλις τρεις, κάτι που δημιουργούσε αισιοδοξία για συμφωνία, πάλι η Άνγκελα Μέρκελ αποφάσισε να κάνει ευτυχισμένους τους κερδοσκόπους.
Δήλωσε ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε κάτι το εντυπωσιακό από τη μεθαυριανή Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, με αποτέλεσμα να ψαλιδίσει τη διεθνή αισιοδοξία για μια λύση που θα ανακούφιζε ευρύτερα την παγκόσμια οικονομία, και όχι μόνο την ευρωζώνη.
Η «απάντηση» ήρθε εμμέσως από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δηλαδή την Ουάσινγκτον και τον Λευκό Οίκο, καθώς το IMF υπογράμμισε τους κινδύνους που συνεπάγεται για την προσδοκία ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας, η αδυναμία της πολιτικής ηγεσία της Ευρώπης, δηλαδή κατά κύριο λόγο της Γερμανίας, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, και να λήξει το θρίλερ την Πέμπτη, αντί να πάρει νέα παράταση μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος, που χρειάστηκε να προχωρήσει στην πατροκτονία του Χέλμουτ Κολ, για να βρεθεί κατακτητής της κορυφής, εξελίσσεται στο μοιραίο πρόσωπο για τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και δεν μπορεί παρά να μπαίνει κανείς στον πειρασμό να αναρωτηθεί: Φταίει το γεγονός ότι στα γονίδια μιας πρώην Ανατολικογερμανίδας, το όραμα μιας Ενωμένης Ευρώπης πολύ απλά… δεν υπάρχει; Ή μήπως απλώς… έχει ποντάρει και εκείνη στα CDS της χρεοκοπίας;
