Από το Agora-dialogue
Γίναμε μάρτυρες ενός ακόμα τραγικού γεγονότος, τρομερή η έκρηξη, μεγάλη η ισχύς. Με πολύ πρόχειρους υπολογισμούς αυτή θα ήταν ισχύος περίπου 3 κιλοτόνων (97 εμπορευματοκιβώτια με 30 τόνους εκρηκτικών το κάθε ένα). Και θα πρέπει να είναι σίγουρο ότι άφησε και το ίχνος της στα σεισμογραφήματα του σεισμολογικού κέντρου στο Μαθιάτι. Τέτοιας ισχύος εκρήξεις προερχόμενες από συμβατικές εκρηκτικές ύλες είναι σπανιότατες.
(Για ιστορικούς σκοπούς αλλά και σύγκρισης και μόνο, οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι ήταν ισοδύναμης ισχύος -σε συμβατική εκρηκτική ύλη- περίπου 20 κιλοτόνων.)
Το αποτέλεσμα γνωστό. 12 παλληκάρια νεκρά, 60 και πλέον παλληκάρια τραυματισμένα, εκ των οποίων δύο πολύ σοβαρά, εκατομμύρια ευρώ οι υλικές ζημιές, περίπου 50% της δυνατότητας της Κύπρου σε παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας χάθηκαν, με απροσμέτρητες και αλυσιδωτές επιδράσεις σε πλείστους όσους τομείς της οικονομίας του τόπου. Ποίος/ποιοί ευθύνεται/ευθύνονται; Οι νεκροί; οι τραυματίες ; οι γραφειοκράτες; η πολιτεία, το κράτος; οι τεχνοκράτες; Ή μήπως η κακιά ώρα; Το ηθικό στο ναδίρ, η αξιοπιστία του συστήματος και η εμπιστοσύνη σε αυτό επίσης στο ναδίρ. Που; Στην Κύπρο, σε ένα ημικατεχόμενο κράτος, που θα έπρεπε από καιρό τώρα τουλάχιστον η εμπιστοσύνη σε αυτό να είναι στο ψηλότερο τους σημείο. Όπου η καθοριστικότατα των τραγικών γεγονότων της εισβολής θα έπρεπε να λειτουργήσει προς την κατεύθυνση της αύξησης της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας του κράτους. Αποτυχία; Ναι αποτυχία, όχι μόνο του κράτους, αποτυχία όλων μας, διότι με την ανοχή μας συντηρούμε το σύστημα, διότι καταντήσαμε να ψηφίζουμε ως πρόβατα, διότι τα κόμματα μετρούν «κουκιά» και όχι ψήφους προερχόμενες από σκεπτόμενα άτομα. 
Ντροπή μας, πως καταντήσαμε έτσι; Μα επιτέλους δεν υπάρχει ευθιξία σε αυτόν τον τόπο; Ο τάδε καταχράται του δικαιώματος και διορίζει την κόρη του και τους φίλους της κόρης του, ο τάδε τα παίρνει χοντρά, ο τάδε στέλνει ραβασάκια για ευνοϊκή μεταχείριση του τάδε, η τάδε εταιρεία χρωστά στον φόρο αλλά επειδή το όποιο κόμμα … και δεν πληρώνει, ατέλειωτη η σειρά … και τα κουκιά; Εκεί! περιμένουν στη σειρά, περιμένουν τα ψίχουλα από το πλούσιο τραπέζι του συστήματος και των περί αυτό…
Και το σύστημα; Αυτό δουλεύει, είναι το μόνο που δουλεύει. Φαίνεται συνέχεια και παντού, το είδαμε και σήμερα. Δηλώσεις των συντελεστών του συστήματος, εκτενή ρεπορτάζ που δίνουν και παίρνουν. Στα τηλεοπτικά παράθυρα όλοι (κυβερνητικός εκπρόσωπος, υπουργοί, βουλευτές) έχουν άποψη. Όλοι ανεξαίρετα είναι «γνωστικοί». Έχουν άποψη. Τα ξέρουν όλα και είναι λαλίστατοι. Διεκδικούν την απόλυτη γνώση λες και δεν υπάρχουν τεχνοκράτες, άνθρωποι ειδικοί, σπουδαγμένοι, στην Κύπρο. Ακούγοντας τους όμως κάποιος προσεχτικά διαπιστώνει ότι μιλούν μια ξύλινη, ακαταλαβίστικη γλώσσα λες και είναι εξωγήινοι, από άλλο πλανήτη. Καλά! Έστω και τώρα, εξωγήινοι ή όχι, ποιός πήρε τις αποφάσεις στον κρίσιμο χρόνο, εσείς ή εγώ; Όχι 
αυτοί πήραν τις αποφάσεις. Ας μην μας κοροϊδεύουν λοιπόν. Τώρα λεν… κάτι περίεργα μισόλογα με ένα τρόπο … εμείς τα λέγαμε, όταν ήλθε ενώπιον μας το θέμα είπαμε…, κάναμε συσκέψεις…, αποφασίσαμε… Και τα πρακτικά που είναι; «Προσέξτε μήπως χαθούν, μην κατά λάθος παραπέσουν…», ορίστηκε επιτροπή, η σύσκεψη δεν έβγαλε πόρισμα, η επιτροπή δεν γνώριζε, μα ήταν έτσι, φταίει αυτό, φταίει όμως και το άλλο.
Μα και τα ΜΜΕ συντρέχουν το σύστημα. Είναι συγκοινωνούντα δοχεία. «Μην δώσετε κύριοι μικρόφωνο στους ξερόλες, άστε έξω από τα ερτζιανά τους θλιβερούς επαγγελματίες της πολιτικής, άστε τους να νοιώσουν την απαξίωση και την απόρριψη, μόνο αυτά τους αξίζουν. Μόνο ντροπή πρέπει να νοιώθουν, διότι η αλήθεια είναι ότι στο τέλος – τέλος μόνοι αυτοί αποφασίζουν… . Όταν σκέπτομαι ότι αυτοί οι άνθρωποι διαχειρίζονται την τύχη μας, τον πλούτο (τον όποιο πλούτο) του τόπου, το Κυπριακό … μου έρχεται ίλιγγος. Προσοχή λοιπόν όταν θα τους ακούτε να μιλούν βάλτε δυνατά φίλτρα, μη σας παρασύρουν.
Μα επιτέλους γιατί συνεχίζουν, γιατί δεν σιωπούν, αφού φάνηκε περίτρανα ότι τα έχουν θαλασσώσει, δεν το αντιλαμβάνονται ότι με τον τρόπο αυτό προσβάλλουν την μνήμη των νεκρών.
Το ξαναζήσαμε όμως το έργο και δεν βάλαμε μυαλό. Αύγουστος 2004, πριν 7 περίπου χρόνια, Γραμματικό, μοιραία πτήση της «ΗΛΙΟΣ», εκατόμβη τα θύματα. Τα αποτελέσματα γνωστά, Γίνεται δίκη… μόνο οι συγγενείς των θυμάτων ξέρουν, ο Θεός να τους δίνει δύναμη.
Εύχομαι και ελπίζω να αποδοθεί το δίκαιο … μακάρι.
Αιωνία η μνήμη στους νεκρούς της Βάσης Ευάγγελος Φλωράκης. Η απώλεια τόσων ανθρώπων και μάλιστα νέων, είναι το τρομακτικότερο αποτέλεσμα.
