Με τον Κωστάκη Αντωνίου
Αν αυτό δεν είναι περιπαίξιμο του χειρίστου είδους, διερωτόμαστε πλέον τι σημαίνει εμπαιγμός.
Κυβέρνηση και ΔΗΚΟ προσπάθησαν, ύστερα από την προχθεσινή συνάντησή τους, να πείσουν τον κόσμο ότι τίποτε δεν συμβαίνει, ότι οι διαφορές τους είναι περιθωριακές και πως υπάρχει ειλικρινής διάθεση και από τις δύο πλευρές να ξεπεραστούν.
«Υπάρχει η κοινή θέληση και διάθεση, όχι απλώς για συνέχιση της συνεργασίας, αλλά και για την εμβάθυνση του διαλόγου», δήλωσε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Και στο ίδιο μοτίβο κινήθηκαν και οι δηλώσεις του Προέδρου του ΔΗΚΟ.
Πολλές φορές σκέφτομαι αν είναι σοβαρό να ασχολούμαι με τέτοιες γραφικότητες, οι οποίες υποβαθμίζουν τη νοημοσύνη και την ωριμότητα όσων ασχολούνται μαζί τους. Αλλά ακριβώς η προσπάθεια υποτίμησης της νοημοσύνης του κόσμου αποτελεί τόσο μεγάλη πρόκληση, ώστε κανένας δεν μπορεί να την ξεπεράσει, χωρίς να θεωρηθεί ότι «έχαψε» όσα του σέρβιραν.
Μέχρι προχθές τα μεσάνυκτα, η Κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ δέχονταν ένα σφυροκόπημα από τον Αντιπρόεδρο του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλο, εφ όλης της ύλης. Για την «απραξία» τους στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, για τα «τεχνάσματά» τους στο θέμα του πλαφόν, για την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια, για το συνταξιοδοτικό, για τις «αλχημείες» στη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Σε σημείο που υποχρεώθηκε ο Σταύρος Ευαγόρου να αναφωνήσει: «Θα μας τρελάνετε».
Αλλά κανένας από την Κυβέρνηση, το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ δεν κινδυνεύει να απευθυνθεί σε ψυχίατρο. Αυτοί που κινδυνεύουν να «τρελαθούν» είναι οι προβληματισμένοι πολίτες που βλέπουν, ακούν, και κρίνουν ότι τίποτε δεν ενώνει τα δυο αυτά κόμματα, ότι η συνεργασία είναι παρά φύσιν, και στο τέλος έρχονται οι δύο ενδιαφερόμενοι να μας βγάλουν όλους τρελούς και να μιλήσουν για «κοινή θέληση» και «διάθεση» για «εμβάθυνση του διαλόγου».
Τίποτε το κοινό δεν υπάρχει μεταξύ ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ. Στο Κυπριακό και στους χειρισμούς διαφωνούν πλήρως, στο θέμα της οικονομίας ακόμη χειρότερα, στο χειρισμό του φυσικού αερίου ουδεμία προσέγγιση. Σε όλα, τελικώς, είναι αντίθετοι. Τους ενώνει μόνο η μη αποδοχή της επιδιαιτησίας και των χρονοδιαγραμμάτων. Αλλά σε αυτό συμφωνεί και ο ΔΗΣΥ και το ΕΥΡΩΚΟ, που βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Σε όλα διαφωνούν οι δύο συνεργαζόμενοι, αλλά συνεχίζουν την παρά φύσιν συγκατοίκηση. Αφού υπάρχει «η κοινή θέληση και διάθεση» για συνέχιση της συνεργασίας και για «εμβάθυνση του διαλόγου», τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα!
Αν υπήρχε ο ελάχιστος σεβασμός προς τη νοημοσύνη και το κριτήριο του λαού, οι πρωταγωνιστές του άθλιου αυτού θεάτρου έπρεπε, το ολιγότερο, να σιωπούν. Αλλά έχουν το θράσος να περιπαίζουν από πάνω τον πολίτη, τους ίδιους τους ψηφοφόρους τους.
Πόσο ανέχονται τον εμπαιγμό οι ψηφοφόροι τους και πόση αντίσταση διαθέτουν, θα το διαπιστώσουμε στις ερχόμενες εκλογές…
