Της Θωμαΐδος Παριανού
Εκτός από τον Ισραηλίτη Προφήτη Ηλία, η μνήμη του οποίου εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 20 Ιουλίου, υπάρχει και ο Έλληνας νεομάρτυς, ΗΛΙΑΣ Ο ΑΡΔΟΥΝΗΣ., Μεσσήνιος από την Καλαμάτα, κουρέας το επάγγελμα, ο οποίος έχαιρε γενικής εκτίμησης από την κοινωνία της πόλης του.
Ο άγιος έζησε επί Τουρκοκρατίας ήταν ένας άνθρωπος, τον οποίον εκτιμούσαν όλοι στην Καλαμάτα, και ήταν πολύ προβληματισμένος για τα βάσανα που περνούσαν οι Χριστιανοί στα χέρια των Τούρκων, ειδικά για την βαριά φορολογία που τους είχαν επιβάλλει, επειδή ακριβώς ήταν Χριστιανοί.. Τους φόβους αυτούς τους συζήτησε με τους προεστούς, και τους ζήτησε να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν τους Χριστιανούς με την φορολογία αυτή, γιατί υπήρχε κίνδυνος να εξισλαμισθούν για να τα βγάλουν πέρα. Οι προεστοί του είπαν πως δεν υπήρχε τέτοιος φόβος.
Ο άγιος θύμωσε με την αδιαφορία τους και εκνευρισμένος τους είπε «Αν κάποιος μου δώσει ένα φέσι, γίνομαι μουσουλμάνος». Κάποιος προεστός, για αστείο, πήγε και του αγόρασε ένα φέσι, και εκείνος, εκνευρισμένος ων, αμέσως πήγε στον κατή και έγινε μουσουλμάνος. Αλλά, αμέσως το μετάνιωσε, έφυγε από την Καλαμάτα και πήγε στο Αγιον Όρος, όπου μόνασε για 8 χρόνια. Όμως αισθανόταν τύψεις για το σφάλμα του, γι’αυτό πήγε σε έναν πνευματικό για να τον συμβουλεύσει και αυτός του είπε να επιστρέψει στην Καλαμάτα και να ομολογήσει τον Χριστό.
Πράγματι, ο άγιος επέστρεψε στην Καλαμάτα και αποκάλυψε τον σκοπό του στους πνευματικούς της πόλης, εκείνοι όμως τον απέτρεψαν, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος και, αφού κοινώνησε τον Αχράντων Μυστηρίων άρχισε να κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης, να κατηγορεί το Ισλάμ και να κηρύττει τον Χριστό. Οι Τούρκοι που τον γνώριζαν του είπαν «Μα καλά, εσύ δεν είσαι ο Μουσταφά ?» και εκείνος κατηγορούσε την θρησκεία τους και τους απαντούσε «Όχι, εγώ είμαι ο Ηλίας και είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος». Οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και σπρώχνοντάς και δέρνοντάς τον, τον πήγαν στον κατή, όπου ο Ηλίας επανέλαβε τα ίδια λόγια και ο κατής τον έκλεισε στην φυλακή, μήπως και αλλάξει γνώμη. Εκεί τον βασάνισαν αρκετές μέρες και τον ξαναοδήγησαν στο δικαστήριο, όπου ερωτώμενος, είπε στον κατή «Τι με ρωτάς? Ακόμα και αν μου κάνετε μύρια βασανιστήρια, δεν είναι δυνατόν να αρνηθώ τον Κύριο μου Ιησού Χριστό, κάνε μου ό,τι θέλεις». Τότε ο δικαστής διέταξε να τον κάψουν με χλωρά ξύλα.
Πράγματι, οι δήμιοι εκτέλεσαν την διαταγή του κατή. Τον οδήγησαν στον τόπο εκτέλεσης, άναψαν την φωτιά και τον έριξαν στην πυρά, όπου ο άγιος παρέδωσε την ψυχή του στον Χριστό, αλλά, όταν έσβησε η φωτιά, έκπληκτοι είδαν ότι το άγιο λείψανό του είχε μείνει άθικτο. Οι φρουροί του την νύχτα είδαν ένα ουράνιο φως να κατεβαίνει και να περικυκλώνει το τίμιο λείψανο και, μέσα στην άγνοιά τους, είπαν ότι, επειδή δεν τον έκαψε η φωτιά, ο …. Αλλάχ έστειλε φωτιά από τον ουρανό για να το κάψει. Οι Χριστιανοί πήραν το άγιο λείψανο για να το θάψουν, αφού έδωσαν πολλά χρήματα σους Τούρκους για να τους το παραδώσουν. Κατά την ανακομιδή του, το σώμα ανέδιδε μία θαυμάσια ευωδιά.
Η κάρα του Αγίου Ηλία φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βουλκάνου, στην Μεσσηνία και η μνήμη του εορτάζεται στις 31 Ιανουαρίου, ημέρα του μαρτυρικού του θανάτου [31 Ιανουαρίου 1686].
