Του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου, Εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
Ουδείς αμφισβήτησε ποτέ τις καλές προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου
Ο άνθρωπος παρέλαβε, όντως, ένα ημικατεστραμμένο κράτος και μια χρεοκοπημένη οικονομία.
Προσωπικά, προσπερνώ τις προεκλογικές αρλούμπες ότι «λεφτά υπάρχουν» και τις συναφείς εκρήξεις μαυρογιαλουρισμού για αύξηση μισθών και συντάξεων στα όρια του πληθωρισμού, και είμαι αποφασισμένος να συγχωρήσω τον Γιώργο, τον Παπακωνσταντίνου, την Κατσέλη και οιονδήποτε άλλο μας φούσκωσε τα μυαλά πως η κατάσταση ελέγχεται, ενώ γνώριζαν ήδη πως έχουμε πέσει από τα 10.000 πόδια και το αλεξίπτωτο δεν θα άνοιγε.
Είμαι έτοιμος ακόμα και να απονείμω στον πρωθυπουργό πιστοποιητικό Εθνικής Αντίστασης –από εκείνα που μοίραζε αφειδώς ο μακαρίτης ο πατέρας του στις αρχές της δεκαετίας του ’80– για τη σθεναρή του αντίδραση στα σκοτεινά σχέδια του 4ου γερμανικού Ράιχ της Μέρκελ.
Και δεν εξετάζω καθόλου το παράδοξο της επιβράβευσής του, για τις δηλώσεις του αυτές, από τους «Financial Times» και το αγγλοσαξονικό μπλοκ, που, μέχρι πρότινος, τον είχαν στήσει στον τοίχο.
Ούτε για το άλλο παράδοξο: να επιτίθεται, δηλαδή, ο Γιώργος στη Μέρκελ, η οποία, μόλις προ ολίγων εβδομάδων, τον είχε βραβεύσει στο Βερολίνο, διά του επικεφαλής της Deutsche Bank Οφενμπαχ, επειδή «με την πολιτική του ανέστειλε τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας». Και είμαι πρόθυμος να μη βασανίσω περισσότερο το μυαλό μου γι’ αυτές τις περίεργες αντιφάσεις, τις κυβισθήσεις και τις μεταπτώσεις.
Διότι, εν τέλει, συναισθηματικά είμαι με τον Γιώργο διότι η κυρία (καγκελάριος) μου είναι εξαιρετικά αντιπαθής, ακόμα κι αν κατά βάθος αισθάνομαι λίγο εθνοπροδότης γιατί μου αρέσουν τα γερμανικά αυτοκίνητα και η μπύρα των Φραγκισκανών.
Αλλού είναι, όμως, το πρόβλημά μου. Η επίθεση του Γιώργου στη Μέρκελ θα έχει κάποιο αποτέλεσμα; Θα στήσουμε κάποιο νέο Ρούπελ, θα βγούμε στους δρόμους και δεν θα ξαναγοράσουμε γερμανικό βούτυρο και Opel; Τι ακριβώς θα συμβεί;
Διότι διαπιστώνω πως αυτοί οι κύριοι με τα γκρίζα κοστούμια και τις ταμπελίτσες IMF, European Commission και European Central Bank εξακολουθούν και περιφέρονται στης Κατσέλη, του Λοβέρδου, του Ρέππα κ.ο.κ. και να τους τραβούν το αφτί γιατί δεν έκαναν το homework, όσο εκείνοι έλειπαν, και δεν κατάλαβαν πως έχουν βάλει την υπογραφή τους σε ένα μνημόνιο, το οποίο κουτοπόνηρα προσπαθούν να μην εφαρμόσουν απολύτως.
Διαπιστώνω ακόμα πως η κυβέρνηση (ΜΟΥ), που έχει ήδη ωθήσει στην ανέχεια εκατομμύρια συνταξιούχους και μισθωτούς και έχει παγώσει την αγορά, ετοιμάζεται, τώρα, να λάβει πρόσθετα μέτρα, ομολογώντας χαμηλόφωνα πως η πολιτική της απέτυχε. Κι αν δεν μου λέει ποια ακριβώς νέα μέτρα σχεδιάζει, συνάγω το συμπέρασμα πως ετοιμάζει απολύσεις στο Δημόσιο (δεδομένου ότι τα περί μετατάξεων εκλαμβάνονται ως ανέκδοτο από την τρόικα, ιδιαίτερα όταν βλέπουν πως οι 2.500 της Ολυμπιακής συνεχίζουν να πληρώνονται επί πάνω από 2 χρόνια, χωρίς να έχουν βρεθεί άλλες θέσεις εργασίας εντός Δημοσίου γι’ αυτούς), συγχωνεύσεις νοσοκομείων και πανεπιστημίων (οι «Α» το έγραψαν την περασμένη εβδομάδα και οι άλλες εφημερίδες ακολούθησαν).
Και όχι μόνο αυτά. Κάποιοι ψιθυρίζουν πως ακόμα κι έτσι, η παρτίδα δεν σώζεται. Και πως εάν, τελικά, σωθεί, η Μέρκελ –που τη βρίζουμε- πρέπει να βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή της. Τελικά, αισθάνομαι εντελώς βλάκας. Κάτι δεν καταλαβαίνω. Παρότι ο καημένος ο Γιώργος κάνει προσπάθεια να είναι απολύτως σαφής…
Υ.Γ. Κι αν στο μέλλον αγοράσουμε τίποτε Eurofighter ή πουλήσουμε τον υπόλοιπο ΟΤΕ στην Deutsche Telekom ή, ακόμα, προμηθευτούμε μερικά ακόμα υποβρύχια που γέρνουν, τότε ίσως καταλάβω. Τότε, όμως, οι Γερμανοί θα είναι… φίλοι μας!
