Του Λουκά Γ. Κατσώνη
Γιατί να φοβηθούμε τις εκλογές;
Ο τόπος χρειάζεται συστηματική αναδιοργάνωση του κράτους. Χρειάζεται κυβερνητικό πρόγραμμα. Χρειάζεται άμεσες και θεαματικές αλλαγές. Το ομολογούν όλοι. Ακόμα και ο Γιώργος Παπανδρέου στη διακαναλική συνέντευξη-φιάσκο. Τίποτα, όμως, από τα παραπάνω δεν συμβαίνει.
Αντίθετα, όλοι βλέπουμε μπροστά μας το ίδιο γνωστό μπάχαλο, την ίδια κυβερνητική αναποτελεσματικότητα και τους ίδιους «μπαμπούλες» να προσπαθούν να τρομάξουν τους πολίτες: Εκλογές; «Αν χάσει το ΠΑΣΟΚ, θα καταστραφούμε». Λες και τώρα μας σώζει ο Γιώργος. «Θα έρθουν να κυβερνήσουν οι κακοί». Λες και τώρα μας κυβερνάνε αγγελούδια.
Είναι προφανές ότι αυτή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έσωσε τη χώρα όπως προσπάθησε να μας πείσει ο Γ. Παπανδρέου. Πλέον είναι και πασίδηλο ότι υπέγραψε το μνημόνιο χωρίς σπουδή, χωρίς να έχει επίγνωση του τι ακριβώς υπογράφει. Αλλωστε, για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό πως το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού εστιάζεται για τις μετά την πρωθυπουργία δραστηριότητές του. Με άλλα λόγια, ποιο διεθνές πόστο θα αναλάβει. Αρκεί να μη φύγει ταπεινωμένος…
Αρα, όσο κι αν προσπαθούν ορισμένα εκδοτικά συγκροτήματα να εμφανίσουν ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς και ότι η κυβέρνηση πρέπει να στηριχθεί για να αλλάξει τα πράγματα, είναι ξεκάθαρο ότι τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει. Οπότε, γιατί να μην πάμε σε βουλευτικές εκλογές;
Υπάρχει, βέβαια, ένα ζήτημα. Οτι πριν από τις εθνικές εκλογές τα πάντα σταματάνε στο κράτος. Δεν λαμβάνονται σκληρές, αλλά αναγκαίες αποφάσεις. Αντίθετα, επικρατεί χαλάρωση. Το ίδιο και μετά τις εκλογές. Επομένως, εφόσον αλλάξει η κυβέρνηση, χάνεται πολύτιμος χρόνος μέχρι το σύστημα να πάρει μπρος.
Ωστόσο, τώρα υπάρχει μια διαφορά. Το υποτιθέμενο «σύστημα» που διαθέτουμε έχει χρεοκοπήσει. Οπότε, γιατί να επιμείνουμε να διατηρήσουμε στη ζωή ένα αποτυχημένο μοντέλο; Γιατί να μη διακινδυνέψουμε μια ριζική αλλαγή; Τι παραπάνω θα χάσουμε από όσα ήδη έχουν χαθεί;
Η παρέμβαση του διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου στην «ενδιάμεση έκθεση της ΤτΕ» είναι ενδεικτική. Προτείνει μια σειρά λογικές -και απαραίτητες- ενέργειες τακτοποίησης του κράτους και της οικονομίας προς την κυβέρνηση. Για να εισπράξει ως απάντηση (μέσω των γνωστών φιλοκυβερνητικών εκδοτικών συγκροτημάτων) ειρωνεία και απαξίωση. Επομένως;
Προφανώς, μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Προφανώς, πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια δημοσιονομικού συμμαζέματος. Προφανώς, το κράτος πρέπει να μικρύνει. Προφανώς, πρέπει να ληφθούν σκληρές αποφάσεις. Αλλά χρειάζονται κι άλλα μέτρα πολιτικής γενναιότητας που το ΠΑΣΟΚ είτε δεν τα βλέπει είτε δεν τα πιστεύει είτε δεν τα μπορεί.
Δεν φταίμε εμείς που τα μόνα επιτεύγματά του είναι η ομάδα ΔΙΑΣ και το άνοιγμα του επαγγέλματος των φορτηγατζήδων. Το ΠΑΣΟΚ φταίει.
Γι’ αυτό… Δημαράς!
