Δ Ε Ν ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ακόμα, πόσα επείγοντα θα πρέπει να αποφασίσει το κυπριακό μας κράτος, η Κυβέρνηση και η Βουλή μας, για να βοηθήσει επαρκώς την Ελλάδα μας. Οφείλουμε τάχιστα οι ενεργοί πολίτες – κυρίαρχος λαός – να φωνάξουμε πειστικά προς τους άρχοντες της πολιτείας μας ότι: Πάνω απ’ όλα και πριν απ’ όλα η Ελλάδα μας! Και το ύψιστο καθήκον για τη σωτηρία της.
ΚΙ ΕΝΩ τούτο είναι το πρώτο πολιτικό, πολιτειακό μας καθήκον – πίεσης και επηρεασμού των διαδικασιών λήψης των ορθών πολιτικών αποφάσεων – δίπλα και παραλλήλως προεξάρχει το προσωπικό ενός εκάστου καθήκον: Οι προσωπικές και οι οικογενειακές μας ΥΠΑΡΚΤΕΣ δυνατότητες. Του καθενός μας και της παρέας μας. Και των σωματείων και των οργανώσεων και των ομάδων και των ενοριών και των εκκλησιών και των σχολείων μας: Να σώσουμε την Ελλάδα μας. Αρχίζοντας από τα πιο απλά:
Μ Ο Ν Ο ΣΤΗΝ Ελλάδα μας από φέτος οι διακοπές μας. Εκεί τα ταξίδια μας. Εκεί ο μόνος προορισμός μας. Εκεί όλα τα διαθέσιμα χρήματα της αναψυχής μας.
Γ Ν Η Σ Ι Α ΤΕΚΝΑ κι εγγόνια φτωχών αλλ’ υπερήφανων και, προπάντων, αξιοπρεπών Κυπριωτών βρακάδων παππούδων, που διατράνωναν ότι προτιμούσαν «τα ράκη της μητρός αντί τις πορφύρες της μητριάς» και που γέμιζαν τους τοίχους της αγγλοκρατίας με το γαλάζιο τους πάθος, «την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες», την Ελλάδα πρέπει, τώρα, να βρούμε χίλιους δυο τρόπους, να βοηθήσουμε για να σωθεί. Με ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Με όσα μπορούμε να επινοήσουμε για χάρη της.
Α Π Ο Γ Ο Ν Ο Ι των αλατζιένων είμαστε. Όταν χρειάστηκε στον εθνικοαπελευθερωτικό μας αγώνα να πλήξουμε τα οικονομικά συμφέροντα των Εγγλέζων αποικιοκρατών, μποϊκοτάραμε τα κασμίρια τους. Και ντυνόμασταν περήφανοι τις ταπεινές αλατζιές της επιτόπιας βούφας της ελληνικής μας αξιοπρέπειας. Τώρα, πολύ πλουσιότεροι, εχούμενοι και δυνάμενοι, ήρθε η ώρα, με την ίδια λογική, με το ίδιο πάθος, να ενισχύσουμε οικονομικά την Ελλάδα μας:
Ε Κ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ άρξασθε. Και των όποιων εκδρομών. Μοναδικός προορισμός η Ελλάδα μας.
Κι όταν ο ελλα-δικός μας λαός καταφέρει επιτέλους να βρει τον ικανό Ανορθωτή της πατρίδας (όπως βρήκε το 1910 τον Ελευθέριο Βενιζέλο), για να βάλει μπρος την Ανορθωτική Κυβέρνηση της Ελλάδας, όχι μόνο τις χρυσές βέρες μας να μαζέψουμε ξανά για χάρη της, αλλά κι απ’ το υστέρημά μας να του δώσουμε…
