Του Δρ. Ξενοφώντος
Ο Μπαρακ Ομπαμα εκλεχτηκε πανυγηρικα προεδρος των ΗΠΑ και συμπληρωσε σημερα 100 ημερες πορειας ισως στην πιο δυσκολη δουλεια στον πλανητη. Ξεκινωντας με υποσχεσεις "αλλαγης που χρειαζομαστε", ισως εχει κανει καποια προοδο στην εξωτερικη πολιτικη των ΗΠΑ και σε αλλα επιμερους θεματα. Η οικονομικη πολιτικη ωστοσο υστερει σε σχεση με την αναγκαια αλλαγη που επιβαλλεται απο την ολοκληρωτικη καταρρευση του παγκοσμιου ακρο-φιλελευθερου οικονομικου μοντελου.
Η οικονομικη πολιτικη απογοητευει στο βαθμο που σημαντικοι οικονομολογοι που υποστηριξαν σθεναρα την εκλογη Ομπαμα, οπως ο Πωλ Κρουγμαν, αλλα και οι Ταιμς της ΝΥ να τοποθετουνται ξεκαθαρα κατα του νεου υπουργου οκονομικων Τιμ Γκαιτνερ, υποχειριο των μεγαλο-τραπεζιτων της Γουολ Στρητ. Δυστυχως ο χειρισμος της τραπεζικης κρισης ειναι εξοφθαλμο παραδειγμα "μη-αλλαγης που δε χρειαζομαστε", επανακυκλωσης της δυναμης των τραπεζων, ξεπουλημα των φορολογικων πορων και καταχρεωσης για το καλο λιγων που ειναι οι υπαιτιοι της κρισης και αυτοι που επωφεληθηκαν σε εξωφρενικα επιπεδα πριν την κριση και προστατευονται σημερα απο την κριση σε βαρος ολων των αλλων. Οι ΗΠΑ υπερηφανευονται οτι ειναι η πρωτη και σταθεροτερη μοντερνα δημοκρατια. Ας ξεχασουμε αυτη τη θεωρια και ας κοιταξουμε την πραγματικοτητα. Η πραγματικοτητα επιβεβαιωνει σε λιγοτερο απο 100 ημερες της νεας κυβερνησης, οτι το πολιτευμα μας ειναι τραπεζοκρατια. Αυτο το πολιτευμα δεν περιοριζεται μοναχα εντος των ΗΠΑ. Η τραπεζοκρατια εχει παγκοσμιες διαστασεις και ειναι η γενεσιουργος αιτια της παγκοσμιας οικονομικης κρισης.
Ο ακομη μεγαλυτερος φοβος μου ειναι οτι το πολιτευμα της τραπεζοκρατιας θα βγει απο αυτη την κριση ακομη πιο ισχυρο, αντιθετα απο το τι διαβαζουμε καθημερινα στις εφημεριδες και ακουμε τους πολιτικους να εξαγγελουν. Πολλες εξαγγελιες δε θα υλοποιηθουν, εξυπηρετουν απλα την πολιτικη καταναλωση των μαζων. Πολλα μετρα ελεγχου θα ειναι απλα επιφανειακα, χωρις να αλλαζουν τους συσχετισμους δυναμης, αλλα θα ενισχυσουν την αυτο-απατη των μαζων οτι "τωρα ολα εχουν αλλαξει" και "τωρα υπαρχει πραγματικος ελεγχος". Η ενδυναμωση αυτης της αυτο-απατης, μαζι με την ελλειψη ουσιαστικης αλλαγης, οδηγει σε ενδυναμωση της τραπεζοκρατιας με πιο συγκαλημενο προσωπο. Η τραπεζοκρατια εγγυαται ακομη μεγαλυτερες μελλοντικες οικονομικες φουσκες και κρισεις και ακομη μεγαλυτερα κερδη για τους πραγματικους ισχυρους του πολιτευματος.
