Άρθρο του Εκδότη της Greek News Αποστόλη Ζουπανιώτη
Όταν τη βραδιά των εκλογών βρισκόμουν στο Σικάγο ανάμεσα στους πανηγυρίζοντες Ελληνοαμερικανούς υποστηρικτές του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, σε καμία περίπτωση δεν πίστευα πως δύο μόλις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, η Ελλάδα κι η Κύπρος θα αντιμετώπιζαν περισσότερα προβλήματα με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση, απʼ όσα αν ίσως ήταν πρόεδρος ο Τζορτζ Μπους. Σε αντίθεση με την προεδρία του Μπιλ Κλίντον, δυστυχώς σήμερα η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα δεν διαθέτει την άμεση πρόσβαση στο Λευκό Οίκο, κάτι που είχαμε τότε, με το Γιώργο Στεφανόπουλο να βρίσκεται ένα γραφείο δίπλα από το Οβαλ Οφις. Κι αν οι Ελληνοαμερικανοί φίλοι του Ομπάμα μπορούν ακόμη να εξασκούν πιέζεις και να αλλάζουν ορισμένες κακές κινήσεις, δυστυχώς είμαστε αντιμέτωποι με μία σύγχρονη Λερναία Ύδρα και στη θέση του κεφαλιού που κόψαμε φυτρώνουν δύο.
|
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως κατορθώσαμε την περασμένη εβδομάδα με συντονισμένες προσπάθειες ως ελληνοαμερικανική κοινότητα να σταματήσουμε τη συνάντηση της υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Οπως έγραψε η Greek News, απαιτήθηκε μία ιδιαίτερα σκληρή επιστολή έντεκα ηγετικών παραγόντων της Συντονιστικής Προσπάθειας Ελλήνων, προς τον πρόεδρο Ομπάμα και τον αντιπρόεδρο Μπάιντεν, υπενθυμίζοντας τις προεκλογικές υποσχέσεις τους. Η προσπάθεια καρποφόρησε και την περασμένη Δευτέρα η υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, υποσχέθηκε στον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο ότι δεν πρόκειται να δει τον κ. Ταλάτ, πριν να έχει συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου, Μάρκο Κυπριανού.
Το «θαύμα» διήρκεσε λιγότερο από τρεις μέρες. Την Τετάρτη ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι ο πρόεδρος Ομπάμα δεν θα επισκεφθεί το Φανάρι, όταν στις Απριλίου βρεθεί στην Κωνσταντινούπολη. Και την Πέμπτη, ακούσαμε από τον υποψήφιο υφυπουργό Εξωτερικών για ευρωπαϊκές υποθέσεις, Φίλιπ Γκόρντον, πρώην αναλυτή του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς, να αρνείται κατηγορηματικά να συμφωνήσει με την προεκλογική δέσμευση του Ομπάμα, για «τερματισμό της τουρκικής κατοχής της βόρειας Κύπρου». Πόσο καλό και πολιτικώς ορθό θα ήταν, αν η κοινότητά μας, μεσούσης της χειρότερης διεθνούς οικονομικής κρίσης, έστελνε μία ακόμη σκληρότερη επιστολή προς τους κ.κ. Ομπάμα και Μπάιντεν; Σίγουρα θα μας θεωρούσαν ότι είμαστε εκτός πραγματικότητας. Δυστυχώς όπως ο κεραυνός, έτσι κι η τύχη δύσκολα χτυπάει δύο φορές το ίδιο μέρος. Οταν ο Γιώργος Στεφανόπουλος ήταν σύμβουλος του προέδρου Κλίντον, με τεράστια επιρροή, εμείς ως Ελλάδα, Κύπρος κι Ομογένεια, πηγαίναμε στο Λευκό Οίκο όχι με ένα ή δύο αιτήματα, αλλά με 5-6 ανοιχτά εθνικά θέματα. Τα περισσότερα παρέμειναν ανοιχτά μέχρι σήμερα. Στις ΗΠΑ, οι περισσότερες ξένες χώρες και ομάδες που εξυπηρετούν διάφορα συμφέροντα, δεν εξαρτούν την επιρροή από τις προσωπικές, αλλά από τις επαγγελματικές σχέσεις. Προσλαμβάνουν λόμπις, χρησιμοποιούν think tanks (δεξαμενές σκέψης) ξοδεύουν χρήματα για την ενίσχυση πολιτικών. Οι Ελληνοαμερικανοί δεν κάνουν πολλά απʼ αυτά, ενώ Ελλάδα και Κύπρος δεν κάνουν τίποτε. Η Τουρκία δαπανά δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε λομπίστες και δεξαμενές σκέψης, η Ελλάδα κι η Κύπρος λίγα ψιλά κι αυτά όχι στο σωστό μέρος. Κάποιοι από τους αξιωματούχους τους οποίους κατηγορούμε ως «φιλότουρκους», θα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν στην κατηγορία των «φιλελλήνων». Πάρτε παράδειγμα τον Φίλιπ Γκόρντον, που άνεργος εγκατέλειπε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Κλίντον, το 2001 κι αναζητούσε υποστήριξη στις ακαδημαϊκές και συγγραφικές φιλοδοξίες του. Εμείς τον σνομπάραμε, αλλά οι Τούρκοι τον αγκάλιασαν. Πριν λίγες μέρες, ο πρόεδρος ενός σημαντικού think tank της Ουάσιγκτον, με μεγάλη επιρροή στον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και την Χίλαρι Κλίντον, προσπάθησε ανεπιτυχώς να συναντηθεί με την επισκεπτόμενη την αμερικανική πρωτεύουσα υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Ντόρα Μπακογιάννη. Ο Λαίδη «D» ήταν απασχολημένη και δε μπορούσε να τον δει, όπως ακριβώς συνέβη και με τους εκπροσώπους του Αμερικανο-Εβραϊκού λόμπι. Κατόπιν ωρίμου σκέψεως και μετά παρρησίας, προτρέπουμε την Ομογένεια και τον απανταχού Ελληνισμό να σταματήσει να επιρρίπτει ευθύνες για όσα μας συμβαίνουν στον πρόεδρο Ομπάμα, στον αντιπρόεδρο Μπάιντεν, στη Χίλαρι Κλίντον και στους διάφορους κατά καιρούς εμφανιζόμενους «φιλότουρκους» Αμερικανούς επίσημους, είτε τους λένε Φριντ, είτε Μπράιζα, ή Γκόρντον. Εμείς φταίμε για όλα! Οχι μόνο γιατί δεν κάνουμε το σωστό, όχι μόνο γιατί δε κάνουμε τίποτε για να αλλάξουμε δρόμο, αλλά και γιατί ψάχνουμε για δικαιολογίες και αποδιοπομπαίους τράγους στους οποίους θα επιρρίψουμε τη ευθύνη των λαθών μας. |
GREEK AMERICAN NEWS AGENCY Εμείς μετά από τόσο χρόνια σχετικής παραινετικής, αποκαλυπτικής, και παρεμβατικής αρθρογραφίας το μόνο που μπορούμε να προσθέσουμε-εκτός από το γεγονός ότι έχουμε γίνει κόκκινο πανί για αυτές μας τις θέσεις και τις ακόμα σκληρότερες επισημάνσεις μας- είναι ότι συγχαίρουμε, επικροτούμε και προσυπογράφουμε τα όσα υπογράφει ο γνωστός συνάδελφος κ.Απόστολος Ζουπανιώτης στην εφημερίδα του. Αν δεν υπάρξει σχεδιασμός σε βάθος χρόνου, στρατηγική με προοπτικές , επικοινωνία και συνεργασία με την Ελλάδα και την Κύπρο και τα δυστυχώς αντίστοιχα λιγοστά ελληνικά Thin tank της Ελλάδας με τα σχεδόν ανύπαρκτα Ελληνοαμερικάνικα (και με μπόλικη φαντασία) Think Tank και πάνω από όλα αν δεν υπάρξει ουσιαστική συνεργασία των λίγων εναπομείναντων σοβαρών φορέων του Ελληνισμού στις ΗΠΑ πάντα θα μένουμε στις διαπιστώσεις χωρίς να επιλύουμε το πρόβλημα. Το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι και ο κάκιστος εαυτός μας που αναπαράγεται στο DNA από γενιά σε γενιά κάνοντας διαχρονικά επίκαιρο τον στίχο του εθνικού μας ποιητή "η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή στον καθένα χαμογέλα πάρτο λέγοντας και εσύ" προεδροπαράγοτα και ηγέτη… του Ελληνισμού! Και προς επίρρωση των όσων αναφέρει στο άρθρο του, φίλατατου Απόστολου Ζουπανιώτη οι φίλοι αναγνωστες (μας) ας κρατήσουν στο αρχείο τους και ένα ακόμα τελευταίο σημαντικότατο άρθρο του κ. Μιχάλη Στυλιανού που πάει "πακέτο" και εμβαθύνει σε όσα συνοπτικά τονίζει η Ομογενειακή εβδομαδίαια εφημερίδα Greek News.
