Η απάτη, που έπιασε τους «πονηρούς» στον ύπνο και έφαγε τα λεφτά του κοσμάκη,
και που κράτησε όμως την ελληνική οικονομία στην επιφάνεια.
Η φαινομενική οικονομική «σταθερότητα» που ευαγγελίζεται ο Καραμανλής και ο Αλογοσκούφης, οφείλεται στο colpo grosso της «σπείρας Σημίτη», που κατάφεραν να ρίξουν «ζεστό» χρήμα στο σύστημα, μέσω του χρηματιστηρίου.
Κατάφεραν έξυπνα να βγάλουν στην επιφάνεια τα «μαύρα» του παραεμπορίου, τα «μεταναστευμένα» στις διάφορες offshore και ξένες τράπεζες καθώς και το κομπόδεμα του απλού κόσμου. Πόνταραν στην «αρρώστια» του Έλληνα που λέγεται «τζόγος» και κέρδισαν. Με την μέθοδο αυτή, τα «λαμόγια» της αγοράς και ο απλός κοσμάκης έχασαν, ενώ οι λίγοι «ξύπνιοι» που ήταν στο «κόλπο» έγιναν πλούσιοι. Ταυτόχρονα, δισεκατομμύρια μπήκαν σε κυκλοφορία, χωρίς να προκληθεί πληθωρισμός. Με τον τρόπο αυτό κατάφερε ο Σημίτης να δώσει ανάσα στην ελληνική οικονομία και να βάλει ταυτόχρονα τη χώρα μας στην ΟΝΕ. Μεγαλοφυές το σχέδιο αν και για πολλούς επώδυνο!
Το σύστημα αυτό λειτούργησε, αλλά δεν άλλαξε όμως την νοοτροπία του Έλληνα, που δεν παύει να έχει σαν πρότυπο τον Καραγκιόζη, και να πιστεύει ότι αυτός είναι ο μόνος πονηρός και ότι όλοι οι άλλοι είναι κορόιδα. Έτσι η παραοικονομία συνεχίζεται ακάθεκτη και ανεξέλεγκτη και στο μεταξύ προέκυψε όμως κι ένα άλλο πρόβλημα. Αυτό είναι το ρεσάλτο των γιάπηδων πολιτικών, που ζήλεψαν τη «μαγκιά» των Σημιτικών «πειρατών» και έχουν βαλθεί σχεδόν όλοι, τώρα, να βρουν τρόπο να τους μιμηθούν.
Το «βα(λ)τοπέδιο» και η Siemens φωνάζουν από μακριά…
Που θα πάει όμως αυτή η κατάσταση; Πόσο καιρό ακόμα θα λυμαίνονται οι πονηροί τον φτωχό κοσμάκη; Θα συνεχίσουν σαν πρόβατα αυτοί να μένουν άφωνοι ή θα ξυπνήσουν επιτέλους τώρα που φανερώνεται και η μπαγαποντιά αυτών που τους πότιζαν το …αμίλητο νερό, δηλαδή του θρησκευτικού κλήρου; Θα καταλάβουν επιτέλους ότι πρόκειται για συνωμοσία εις βάρος τους και ότι αυτοί που ανάλαβαν εργολαβικά την συγχώρηση των αμαρτιών τους(!), είναι στην πραγματικότητα οι ΑΡΧΙΛΗΣΤΑΡΧΟΙ και οι ηθικοί αυτουργοί της διαφθοράς μιας και «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι»;
Εύχομαι να το καταλάβουν έγκαιρα, προτού να είναι πολύ αργά και χρειαστεί να ακουστεί ξανά, το παλιό: «δυστυχώς επτωχεύσαμεν!», του Χαρίλαου Τρικούπη και βρεθούμε τελικά στη σκληρή μέγγενη ξένων …«διαχειριστών». . Το παράδειγμα της Ισλανδίας βοά (βλέπε εδώ).
